Przez chrzest oddajemy się Panu, w charakterze naczynia do użytku. Chrzest jest najbardziej uroczystą deklaracją wyrzeczenia się świata. Własne “ja” umiera dla życia w grzechu. Gdy woda okrywa chrzczącego się, w obecności całego niebiańskiego wszechświata zostaje podjęte obopólne zobowiązanie. W imieniu Ojca, Syna i Ducha Świętego, człowiek zostaje złożony w wodnym grobie, pogrzebany z Chrystusem w chrzcie a następnie podniesiony z wodnego grobu do nowego życia — wiernego Bogu. Te trzy wielkie Władze (Potęgi) niebiańskie są świadkami; chociaż niewidzialne ale obecne. BK 346.5
W pierwszym rozdziale 2 listu Piotra, przedstawiony jest rozwój dzieła w życiu chrześcijanina. Cały rozdział jest niesłychanie głęboką lekcją. Jeśli człowiek w przyswajaniu sobie chrześcijańskich łask postępuje według planu wzrostu, Bóg osobiście zobowiązał się działać dla jego dobra w pomnażaniu tychże chrześcijańskich łask. “Łaska i pokój niech się wam rozmnożą przez poznanie Boga i Pana naszego Jezusa Chrystusa.” Poprzez chrzest, dzieło to kładzie przed każdą duszą zadanie zgłębiania swojej wiary w Jezusa Chrystusa, w zamian za co staje się ona odbiorcą uroczystego zapewnienia [pomocy] tych trzech osób — Ojca, Syna i Ducha Świętego. — Manuscript 57, 1900. BK 346.6
Wierność wobec naszych chrzestnych ślubów, daje sercu niezbędne przygotowania do zbawienia duszy. — The Review and Herald, 26 maja 1904. BK 346.7
Chrystus uczynił chrzest wstępem do Jego duchowego Królestwa. Ustanowił On bezwzględny warunek, który wszyscy powinni przyjąć, jeśli pragną być uznani za poddanych władzy Ojca, Syna i Ducha Świętego. Ci, którzy zostali ochrzczeni i złożyli publiczne oświadczenie, wyrzekając się świata, stali się członkami królewskiej rodziny, dziećmi niebiańskiego Króla. BK 346.8
Ci, którzy tak postąpili, z uwagi na swój nowy związek, powinni usunąć na drugi plan wszystkie światowe względy. Przecież publicznie oświadczyli, że nie będą dłużej żyć w pysze i dogadzaniu sobie. Chrystus gorąco zaleca tym, którzy dokonali obrządku członkostwa, aby pamiętali, że poprzez uroczyste przymierze, zobowiązali się żyć dla Pana. Powierzone im talenty, powinni wykorzystywać dla Niego i nigdy nie tracić świadomości, że noszą Boży znak posłuszeństwa — Sabat czwartego przykazania i że są poddanymi Królestwa Chrystusa oraz stali się uczestnikami boskiej natury. Wszystko co mają i czym są, powinni poddać Bogu, a wszystkie swoje dary używać w celu uwielbienia Bożego Imienia. BK 347.1
Ochrzczeni w potrójne imię, Ojca, Syna i Ducha Świętego, w całym swoim chrześcijańskim życiu głoszą publicznie, że przyjęli zaproszenie “wyjdźcie spośród nich i odłączcie się, mówi Pan, i nieczystego się nie dotykajcie; a Ja przyjmę was i będę wam Ojcem, a wy będziecie mi synami i córkami, mówi Pan wszechmogący”; “Mając tedy te obietnice, umiłowani, oczyśćmy się od wszelkiej zmazy ciała i ducha, dopełniając świątobliwości swojej w bojaźni Bożej”; “A tak, jeśliście wzbudzeni z Chrystusem, tego co w górze szukajcie, gdzie siedzi Chrystus po prawicy Bożej.” BK 347.2
Niech ci, którzy otrzymali pieczęć Bożą przez chrzest, zważają na te słowa i pamiętają, że Pan umieścił na nich Swój podpis i oświadczył im, że są Jego synami i córkami. BK 347.3
Ojciec, Syn i Duch Święty, nieograniczone i wszechwiedzące Władze (Potęgi), przyjmują tych, którzy prawdziwie weszli w przymierze z Bogiem. One [te trzy wielkie Potęgi] są obecne przy każdym chrzcie, aby przyjąć tych, którzy wyrzekli się świata i przyjęli Chrystusa do swojej świątyni duszy. Ci ochrzczeni weszli do rodziny Bożej a ich imiona są wpisane w księgę żywota Baranka. — Manuscript 27a, 1900. BK 347.4
Naszym chrztem zobowiązaliśmy się do zerwania wszelkich związków z szatanem i jego agentami, i do poświęcenia serca, umysłu i duszy dziełu rozbudowania Królestwa Bożego. Nad tym pracuje całe niebo. Ojciec, Syn i Duch Święty zobowiązali się do współpracy z poświęconymi ludźmi. Jeśli jesteśmy wierni naszemu ślubowaniu, otwierają się nam drzwi łączności z niebem — drzwi, których nikt z ludzi, ani z narzędzi szatańskich zamknąć nie może. — The Review and Herald, 17 maja 1906. BK 347.5
W obecnym wieku nowonarodzenie jest rzadkim przypadkiem. Fakt ten jest przyczyną zamieszania w zborach. Wielu, i to bardzo wielu przyjmujących imię Chrystusa jest nie uświęconych i bezbożnych. Co prawda zostali ochrzczeni ale było to pogrzebanie za życia, ponieważ nie umarło ich własne “ja” i dlatego też nie powstali do nowego życia w Chrystusie. — Manuscript 148, 1897. BK 347.6
Dane nam są wszelkie okazje, dary i przywileje, abyśmy osiągnęli bogate doświadczenie chrześcijańskie, jednak nie uczymy się wszystkiego od razu. Musi tu nastąpić wzrost. Wielu, którzy niewiele nauczyli się w szkole, myślą, że już są przygotowani do “maturalnego egzaminu”. Uważają, że wiedzą wszystko, co warto wiedzieć. Nie myślmy, że zaraz po chrzcie jesteśmy przygotowani do zdania egzaminu maturalnego w szkole Chrystusa. Gdy przyjęliśmy Chrystusa i w imieniu Ojca, Syna i Ducha Świętego zobowiązaliśmy się służyć Bogu Ojcu, Synowi i Duchowi Świętemu — owe trzy Dostojeństwa i Władze nieba zobowiązały siebie do tego, że zostaną nam dane wszelkie zdolności, jeśli my wywiążemy się z naszych przyrzeczeń przy chrzcie, tzn., że “wyjdziemy spośród nich i odłączymy się... i nieczystego nie będziemy się dotykać”. Jeżeli my będziemy wierni naszym przyrzeczeniom, On zapewnia nas w słowach: “A Ja przyjmę was”. — Manuscript 85, 1901. BK 347.7