Apostoł Paweł mógł przeciwstawiać elokwencji — własną elokwencję, logice — własną logikę; mógł rozumnie uczestniczyć we wszelkich dyskusjach. Ale czy był zadowolony z tej świeckiej wiedzy? Pisze on następująco: “Również ja, gdy przyszedłem do was, bracia, nie przyszedłem z wyniosłością mowy lub mądrości, głosząc wam świadectwo Boże. Albowiem uznałem za właściwe nic innego nie umieć między wami, jak tylko Jezusa Chrystusa i to ukrzyżowanego.” BK 357.6
Tutaj znajdujemy bardzo ważne pouczenie. Musimy poznać nasze stanowisko. Musimy zrozumieć, że najwyższe wykształcenie, jakie kiedykolwiek może być dane śmiertelnikom, to rozwijanie u nich ducha pokory, bowiem ono [wykształcenie], objawia im, jak wiele jeszcze muszą się nauczyć. BK 357.7
Im więcej się uczysz, tym bardziej powinieneś dostrzegać potrzebę angażowania umysłu i zainteresowania w naukę przez wzgląd na Chrystusa. Dlaczego więc uczysz się? Czy zdobywasz wiedzę po to, by stać się rozumnym w Prawdzie? Jeżeli taki jest twój cel, upewnij się, że ukryłeś swoje “ja” w Jezusie Chrystusie. BK 357.8
“I przybyłem do was w słabości i w lęku, i w wielkiej trwodze.” Paweł był wielkim nauczycielem; jednakże odczuwał, że bez oddziaływania na niego Ducha Bożego, całe jego otrzymane wykształcenie nie ma żadnej wartości. Właśnie takiego potrzebujemy doświadczenia; musimy się obawiać własnego “ja”. Osobiście musimy usiąść u stóp Jezusa i słuchać Jego pouczeń. — Manuscript 84, 1901. BK 357.9