Sprawiedliwość domaga się aby grzech nie tylko był przebaczony, ale musi być zań wyegzekwowana kara śmierci. Bóg, przez darowanie Swego Jednorodzonego Syna spełnił obydwa te wymagania. Dlatego właśnie Chrystus umarł w miejsce człowieka: poniósł całkowitą karę oraz przyniósł przebaczenie. BK 375.4
Ludzie przez grzech odłączyli się od życia Bożego. Dusza człowieka jest sparaliżowana matactwami szatana, sprawcy grzechu. Człowiek sam z siebie nie jest zdolny ani do zrozumienia grzechu, ani do docenienia i przywłaszczenia sobie boskiej natury. Gdyby ona nawet została wprowadzona w człowieka, to w całym swoim zasięgu i tak nie byłoby w niej nic takiego, czego pragnęłoby przyrodzone serce. W człowieku panuje oczarowująca moc szatana. Wszystkie naiwne wymówki, jakie tylko może wymyślić szatan, są podsuwane umysłowi, aby powstrzymać każdy jego dobry odruch. Każda zdolność i siła dana przez Boga, jest używana jako broń przeciwko boskiemu Dobroczyńcy. Tak więc, chociaż Bóg miłuje człowieka, nie może udzielić mu darów i błogosławieństw, jakimi pragnie go obdarować. BK 375.5
Ale Bóg nie będzie pokonany przez szatana. Bóg posłał Swego Syna na świat, aby On przyjął ludzki kształt i naturę, połączył człowieczeństwo z boskością i w Nim wydźwignął człowieka do poziomu moralnej wartości z Bogiem. BK 375.6
Nie ma innego sposobu wyratowania człowieka. Jezus mówi: “Beze mnie nic uczynić nie możecie.” Przez Chrystusa i jedynie przez Chrystusa — owo Źródło Życia może ożywić ludzką naturę, odmienić jej upodobania, a uczucia skierować ku niebu. Dzięki połączeniu Boskości z ludzką naturą, Chrystus może rozjaśnić zrozumienie i tchnąć Swoje życiodajne właściwości w duszę umarłą w przestępstwach i grzechach. — Manuscript 50, 1900. BK 376.1