Ofiara złożona Bogu bez ducha szacunku i wdzięczności, nie będzie przyjęta przez Niego. Bóg przyjmie skruszone, wdzięczne, pełne czci serce, które w tym stanie jest przyjemną wonią złożonej ofiary. Dzieci Izraela mogły oddać wszystkie swoje posiadłości, ale jeśli były one oddawane w duchu samolubnym lub faryzejskim, jak gdyby Bóg był uzależniony od ich przysług, nie tylko, że ich nie przyjął, ale nimi zdecydowanie pogardzał. Naszym przywilejem jest pilne zarządzanie dobrami naszego Pana, w celu pomnażania naszych zasobów, aby wspomóc tych, którzy są w potrzebie. W ten sposób stajemy się prawą ręką Pana w realizacji Jego dobroczynnych celów. — Manuscript 67, 1907. BK 397.7