Pouczenia podane przez Judę, a zawarte od wiersza dwudziestego aż do końca rozdziału pokazują całokształt naszego dzieła i uczą nas, w jaki sposób mamy prowadzić bój w służbie Chrystusa. Nie można [w dziele] ujawniać żadnych niestosowności, ekstrawagancji oraz nie można pobłażać lenistwu i niezaradności. Nie wolno nam lekceważyć odrębnych zapatrywań człowieka ani też w jakikolwiek sposób usprawiedliwiać zimną krytykę czy egoizm. BK 462.6
Ta pozycja Pisma wskazuje na fakt, że w tym zakresie mamy do spełnienia najbardziej poważne dzieło i dlatego potrzebujemy boskich zdolności, abyśmy wiedzieli, jakie dzieło mamy wykonać dla ginących dusz. Są dusze, które muszą zostać wyrwane z ognia; są też takie, z którymi należy obchodzić się z delikatnym współczuciem. Potrzebni są pracownicy, którzy w szkole Chrystusa nauczyli się Jego metod ratowania dusz. — Letter 7, 1895. BK 463.1