Jan został zesłany na wyspę Patmos, a jego wrogowie przypuszczali, że w odłączeniu od swoich towarzyszy wiary umrze tam w niedostatku i opuszczeniu. Jednak Jan i tutaj pozyskał przyjaciół i nawrócił ich. Wrogowie myśleli, że w końcu umieścili tego Wiernego Świadka tam, gdzie nie będzie już niepokoił Izraela lub wielkich ludzi tego świata. BK 464.2
Jednak cały niebiański wszechświat widział skutek walki przeciwko sędziwemu uczniowi, jak i odłączenie go od jego przyjaciół wiary. Pan Bóg i Jezus oraz niebiańskie zastępy byli towarzyszami Jana na wyspie Patmos. Od nich otrzymał on pouczenia, które podał tym, którzy wraz z nim byli odłączeni od świata. Tam zapisał widzenia i objawienia otrzymane od Boga, sprawozdające nam o wydarzeniach, które będą mieć miejsce w końcowym okresie historii ziemi. Gdy jego głos nie będzie już świadczyć o Prawdzie, gdy już nie będzie świadczyć o Tym, którego umiłował i któremu służył, wówczas dane mu poselstwa na owej skalistej i nieurodzajnej wyspie pójdą naprzód niczym gorejące pochodnie. — Manuscript 150, 1899. BK 464.3
Często najlepsi mężowie, używani przez Boga ku Jego chwale, są nie uznawani przez ludzką mądrość, ale za to ani przez moment nie są zapominani przez Boga. Gdy Jan został zesłany na wyspę Patmos, wielu myślało, że jego służba minęła, a on niczym stara nadłamana trzcina, upadnie lada moment. A jednak Pan uznał go za zdolnego do posłużenia się nim nawet na tej osamotnionej wyspie, na której został uwięziony Jego sługa. Świat i obłudni kapłani i przywódcy cieszyli się, że pozbyli się jego stale ponawianych świadectw. [Cyt. 1 Jana 1-3.] BK 464.4
Cały ten rozdział jest pełen odważnych, zachęcających słów nadziei, wiary i pewności. To świadectwo jest zdumiewające dla tych, którzy chcieli zapomnieć o Chrystusie, którzy nienawidzili ukrzyżowanego Zbawiciela, którzy Go odrzucili, którzy chcieli uciszyć Jego głos, aby Jego świadectwo już nigdy nie przemawiało przeciwko ich złym uczynkom, i przeciwko temu, że ukrzyżowali Pana Chwały. Jednak oni nie mogli ukryć Jana tak, aby go nie znalazł jego Pan i Zbawca, Jezus Chrystus. BK 464.5
Ci prawdziwi i wierni słudzy Chrystusa mogą być nie uznawani i nie szanowani przez ludzi... jednak Pan ich szanuje. Nie zostaną zapomniani przez Boga. On zaszczyci ich Swoją obecnością, ponieważ stwierdził, że są szczerzy i wierni. Ci, którzy zestarzeli się w dziele Bożym, posiadają bardzo wartościowe doświadczenia dla zboru. Pan Bóg szanuje Swoich wiernych sług, którzy w dziele Bożym dożyli sędziwego wieku. Najwspanialsze Prawdy odnośnie ostatniego rozdziału historii naszej ziemi zostały podane sędziwemu uczniowi, którego miłował Jezus. — Manuscript 109, 1897. BK 464.6