“Kto ma uszy, niechaj słucha, co Duch mówi do zborów.” Gdy będziesz słuchać tego, “co Duch mówi zborom” i zastanawiać się nad pouczeniami, które są im dane, wówczas twoje uszy będą zamknięte na otaczającą cię głupotę i niedorzeczności. Wtedy też nie będziesz ani słuchał, ani powtarzał tych rzeczy, ani też nie będziesz okazywał ku nim ochoty. Gdy Chrystus zaspokoi głód duszy, owe banały i frazesy staną się dla ciebie przykre i przyprawiające o nudności. Wówczas też nie będziesz chciał delektować się nimi, ale w ich miejsce, wybierzesz chleb żywota. — Manuscript 92, 1901. BK 468.2