Z jakimż ogromnym zainteresowaniem cały Wszechświat śledził tę walkę, która decydowała o losie Adama i Ewy. Jakże uważnie przysłuchiwali się aniołowie słowom szatana — autora grzechu, gdy przedstawiał swoje idee na temat przykazań Bożych, usiłując za pomocą swojej zwodniczej argumentacji pozbawić znaczenia Zakon Boży! Z jakimż niepokojem oczekiwali, czy ta święta para da się omamić jego wabiącymi wywodami i fortelami! Pytali samych siebie: Czy ta święta para swoje zaufanie i miłość przeniesie z Ojca i Syna na szatana? Przyjmie jego kłamstwa za prawdę? Wiedzieli, że mogą powstrzymać się od zjedzenia owocu i zdecydowanie usłuchać polecenia Bożego, albo też złamać wyraźny nakaz swojego Stwórcy. BK 11.4
Była to najłatwiejsza próba, jaka w ogóle mogła być dana. Przecież nie zachodziła konieczność jedzenia z tego zakazanego drzewa. Wszystko, co było im potrzebne, stało do ich dyspozycji. — Signs of the Times, 12 maja 1890. BK 11.5
Gdyby Adam i Ewa nigdy nie dotknęli zakazanego drzewa, wówczas Pan udzieliłby im poznania — poznania wolnego od przekleństwa grzechu, poznania, które przyniosłoby im wieczną radość. Jedyne poznanie, które z powodu ich nieposłuszeństwa zostało im udzielone, to poznanie grzechu i jego następstw. — Australasian Union Conference Record, 1 marca 1904. BK 11.6
W czym leżała siła ataku, która spowodowała upadek Adama? Nie był to mieszkający w jego wnętrzu grzech; Pan Bóg stworzył Adama na wzór Swojego czystego i prawego charakteru. W pierwszym Adamie nie było żadnych fałszywych zasad ani też niszczących skłonności lub dążenia do zła. Adam był doskonały tak, jak aniołowie w przed tronem Bożym. Te rzeczy są niewytłumaczalne, jednak wiele z tych, których obecnie nie rozumiemy, staną nam się jasne, gdy zobaczymy je takimi, jakimi są i poznamy je tak, jak są do poznania. — Letter 191, 1899. BK 11.7
Wiek za wiekiem ciekawość popychała ludzi do poszukiwania drzewa poznania; często myśleli, że zerwali szczególnie ważny owoc, by później, jak Salomon, mogli stwierdzić, że wszystko jest tylko marnością i nicością w porównaniu z nauką o prawdziwej świętości, która otworzy im bramy miasta Bożego. Ambicja stale popycha ludzi do poszukiwania wiedzy, która przyniosłaby im sławę, samowywyższenie i władzę. W ten sposób szatan oddziaływał na Adama i Ewę, aż Boża powściągliwość została w nich przełamana. Następnie rozpoczęło się kształcenie ich przez nauczyciela kłamstwa w zakresie wiedzy, której poznania zakazał im Bóg, to jest wiedzy o skutkach przestępstwa. — Manuscript 67, 1898. BK 12.1
Adam poddał się pokusie, a ponieważ grzech i jego konsekwencje ukazane zostały nam w bardzo wyraźny sposób, możemy na podstawie skutku i przyczyny widzieć i poznać, iż to nie wielkość czynu stanowi o grzechu; to nieposłuszeństwo wobec wyraźnej woli Bożej jest prawdziwym wyparciem się Boga i odrzuceniem Praw Jego rządów... BK 12.2
Upadek naszych pierwszych rodziców przerwał złoty łańcuch bezwarunkowego posłuszeństwa ludzkiej woli wobec boskiej. Od tego czasu posłuszeństwo nie jest uznawane za absolutną konieczność. Ludzie postępują według swojej wyobraźni, którą Pan, wypowiadając się o mieszkańcach starego świata, określił słowami: “wszelkie ich myśli oraz dążenia są ustawicznie złe”. — Manuscript 1, 1892. BK 12.3
Plan zbawienia był tak ułożony, że gdy Adam został poddany próbie, pokusa była od niego możliwie jak najdalej odsunięta. Gdy Adam był kuszony, nie był głodny. — The Signs of the Times, 4 kwietnia 1900. BK 12.4
Bóg posiadał moc powstrzymania Adama przed dotknięciem zakazanego owocu; gdyby jednak to uczynił, wtedy szatan zostałby utwierdzony w swoich oskarżeniach przeciwko Bogu, iż włada On samowolnie. Wówczas także człowiek nie byłby wewnętrznie wolną istotą, ale wyłącznie automatem. — The Review and Herald, 4 czerwca 1901. BK 12.5
Na pewno nie było Bożym zamiarem to, by człowiek stał się grzeszny. Bóg stworzył Adama czystego i szlachetnego, bez tendencji do zła. Umieścił go w ogrodzie Eden, gdzie posiadał wszelkie warunki do wykazania się wiernością i posłuszeństwem. Otoczył go Zakonem, który miał go chronić. — Tamże. BK 12.6