Chrystus widzi to, czego człowiek nie może widzieć. Widzi On grzechy, które jeśli nie zostaną wyznane, wyczerpią cierpliwość długo wyrozumiałego Boga. Jezus nie może wstawiać się za imionami tych, którzy są usatysfakcjonowani stanem swojej samowystarczalności. On nie może naprzykrzać się ludowi, który nie odczuwa potrzeby Jego pomocy i który twierdzi, że wszystko wie i wszystko posiadł. — The Review and Herald, 23 lipca 1889. BK 475.9