Gdy Jozue zbliżał się do kresu swego życia, dokonał przeglądu tego, co minęło. Uczynił to z dwóch powodów, by wskazać Izraelitom, że powinni okazywać wdzięczność Bogu za Jego obecność wśród nich podczas ich wędrówki oraz za to, że uczył ich pokornego myślenia w związku z przejawianiem przez nich nieusprawiedliwionego szemrania, narzekania i postępowania niezgodnego z objawioną wolą Bożą. W najżarliwszy sposób ostrzegał ich przed bałwochwalstwem, które ich otaczało, a także przed wszelkimi kontaktami z bałwochwalcami, przed zawieraniem z nimi związków małżeńskich oraz przed wszystkim, co mogłoby ich zarazić i zniszczyć. Doradzał im, jak wystrzegać się wszelkich pozorów zła, jak unikać nawet sąsiedztwa grzechu, które było najpewniejszym sposobem popadnięcia przez nich w grzech, a następnie w ich zgubę. Wykazał im, że odejście od Boga, spowoduje ich zniszczenie, bowiem tak, jak jest On wierny w spełnianiu Swych obietnic, tak też będzie konsekwentny w egzekwowaniu Swych gróźb. — Letter 3, 1879. BK 67.5