(Βασίζεται στις Πράξεις 9:32-11:18.) ΠΑ 113.1
Ασκώντας τη διακονία του, ο απόστολος Πέτρος επισκέφθηκε τους πιστούς της Λύδδας. Εκεί θεράπευσε τον παράλυτο Αινέα, που ήταν κατάκειτος οκτώ χρόνια. «Αινέα, σε ιατρεύει Ιησούς ο Χριστός » είπε ο απόστολος «σηκώθητι και στρώσον την κλίνην σου. Και ευθύς εσηκώθη. Και είδον αυτόν πάντες οι κατοικούντες την Λύδδαν και τον Σάρωνα, οίτινες επέστρεψαν εις τον Κύριον.» ΠΑ 113.2
Στην Ιόππη, που βρίσκονταν κοντά στη Λύδδα, ζούσε μία γυναίκα ονομαζόμενη Δορκάς της οποίας τα καλά έργα την είχαν καταστήσει πολύ αγαπητή. Ήταν μία άξια μαθήτρια του Ιησού και η ζωή της ήταν γεμάτη αγαθοεργίες. Ήξερε ποιός είχε ανάγκη από κατάλληλα ρούχα και ποιός χρειάζονταν συμπάθεια. Με γενναιοδωρία εξυπηρετούσε τις ανάγκες των φτωχών και των δυστυχισμένων. Χρησιμοποιούσε τα επιδέξια δάκτυλά της με μεγαλύτερη ευκινησία από ότι χρησιμοποιούσε τη γλώσσα της. ΠΑ 113.3
«Κατ’ εκείνας δε τας ημέρας συνέβη ασθενήσασα να αποθάνη.» Η εκκλησία της Ιόππης αισθάνθηκε την απώλεια της. Όταν άκουσαν ότι ο Πέτρος είναι στη Λύδδα, οι πιστοί έστειλαν σ’ αυτόν μηνυτές, «παρακαλούντες να μη βραδύνη να περάση έως εις αυτούς. Και σηκωθείς ο Πέτρος υπήγε μετ’ αυτών τον οποίον ελθόντα ανεβίβασαν εις το ανώγειον και παρεστάθησαν ενώπιον αυτού πάσαι αι χήραι και δεικνύουσαι χιτώνας και ιμάτια όσα η Δορκάς ειργάζετο ότε ήτο μετ’ αυτών.» Με μία τέτοια ζωή υπηρεσίας που είχε προσφέρει η Δορκάδα, δεν ήταν να απορεί κανείς για το θρήνο και για τα καυτά δάκρυα που χύνονταν πάνω στο άψυχο σώμα. ΠΑ 113.4
Η καρδιά του αποστόλου συγκινήθηκε από συμπόνια βλέποντας τη θλίψη τους. Αφού συνέστησε να απομακρυνθούν οι θρηνούντες φίλοι από το δωμάτιο, γονάτισε και προσευχήθηκε με θέρμη στο Θεό για να αποκαταστήσει τη ζωή και την υγεία της Δορκάδας. Και στρεφόμενος στο σώμα είπε: «Ταβιθά, ανάστηθι. Η δε ήνοιξε τους οφθαλμούς αυτής και ιδούσα τον Πέτρον, ανεκάθισεν.» Η Δορκάδα πρόσφερε μεγάλη υπηρεσία στην Εκκλησία και ο Θεός έκρινε καλό να την επαναφέρει από το βασίλειο του εχθρού, ώστε η επιδεξιότητα και η δραστηριότητά της να εξακολουθούν να παρέχουν ευλογία σε άλλους. Με αυτό τον τρόποθέλησε ακόμη να ενισχυθεί το χριστιανικό έργο με τη φανερή αυτή ένδειξη της δύναμής Του. ΠΑ 114.1
Ενώ ο Πέτρος βρίσκονταν ακόμη στην Ιόππη, ο Θεός τον κάλεσε να φέρει το Ευαγγέλιο στον Κορνήλιο στην πόλη της Καισάρειας. ΠΑ 114.2
Ο Κορνήλιος ήταν Ρωμαίος εκατόνταρχος. Άνθρωπος πλούσιος και ευγενικής καταγωγής, κατείχε μία υψηλή και έμπιστη θέση. Γεννημένος, μεγαλωμένος και εκπαιδευμένος εθνικός, είχε αποκτήσει τη γνώση του Θεού με την επαφή που είχε με τους Εβραίους. Και Τον λάτρευε με ειλικρινή καρδιά, αποδείχνοντας τη γνησιότητα της πίστης του με την ευσπλαχνία που έδειχνε για τους φτωχούς. Είχε γίνει γνωστός σε τοπικό και σε ευρύτεροεπίπεδογια τη φιλανθρωπία του και τη δίκαια ζωή του. Έτσι είχε δημιουργήσει πολύ καλή φήμη τόσο μεταξύ των Ιουδαίων, όσο και μεταξύ των Εθνικών. Ασκούσε μία ευλογημένη επιρροή επάνω σε όλους εκείνους με τους οποίους έρχονταν σε επαφή. Το ιερό κατάστιχο μας λέγει ότι ήταν «ευσεβής και φοβούμενος τον Θεόν μετά παντός του οίκου αυτού, όστις και έκαμνεν ελεημοσύνας εις τον λαόν πολλάς και εδέετο του Θεού διαπαντός.» ΠΑ 114.3
Παραδεχόμενος το Θεό για Δημιουργό του Ουρανού και της Γής, ο Κορνήλιος Τον σέβονταν, αναγνώριζε την εξουσία Του και ζητούσε την καθοδήγησή Του για όλα τα ζητήματα της ζωής. Ήταν πιστός στον Κύριο τόσο στα οικογενειακά όσο και στα επίσημα υπηρεσιακά του καθήκοντα. Είχε οικοδομήσει στο σπίτι του ένα βωμό για να προσκυνάει το Θεό. Δεν τολμούσε να εκτελέσει τα σχέδιά του ή να διεκπεραιώσει τις ευθύνες του χωρίς τη βοήθεια του Θεού. ΠΑ 114.4
Παρόλο που ο Κορνήλιος πίστευε στις προφητείες και περίμενε τον ερχομό του Μεσσία, δεν είχε όμως γνώση του Ευαγγελίου όπως αυτό αποκαλύφθηκε με τη ζωή και το θάνατο του Χριστού. Δεν ήταν μέλος της ιουδαϊκής εκκλησίας και οι ραβίνοι θα τον υπέβλεπαν σαν εθνικό και ακάθαρτο. Ο ίδιος Άγιος Φρουρός που είπε για τον Αβραάμ, «Εγώ γνωρίζω αυτόν», γνώριζε επίσης και τον Κορνήλιο και του έστειλε ένα μήνυμα κατευθείαν από τον Ουρανό. ΠΑ 115.1
Ο άγγελος παρουσιάσθηκε στον Κορνήλιο την ώρα που προσεύχονταν. Μόλις ο εκατόνταρχος άκουσε να του απευθύνονται με το όνομά του, τρόμαξε. Κατάλαβε όμως ότι ο αγγελιοφόρος είχε σταλεί από το Θεό και είπε: «Τι είναι, Κύριε;» Ο άγγελος απάντησε: «Αι προσευχαί σου και αι ελεημοσύναι σου ανέβησαν εις μνημόσυνόν σου ενώπιον του Θεού, Και τώρα πέμψον εις Ιόππην ανθρώπους και προσκάλεσον τον Σίμωνα όστις επονομάζεται Πέτρος. Ούτος ξενίζεται παρά τινι Σίμωνι βυρσοδέψη, έχοντι οικίαν πλησίον της θαλάσσης.» ΠΑ 115.2
Τέτοιες λεπτομερείς οδηγίες όπου αναφερόταν και το επάγγελμα του ανθρώπου που φιλοξενούσε τον Πέτρο, δείχνουν πόσο είναι ο Ουρανός με την ιστορία και με τις ασχολίες των ανθρώπων σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής. Ο Θεός είναι το ίδιο εξοικειωμένος με τη ζωή και την εργασία του ταπεινού εργάτη, όπως και του βασιλιά που κάθεται στο θρόνο. ΠΑ 115.3
«Πέμψον εις Ιόππην ανθρώπους και προσκάλεσον τον Σίμωνα». Έτσι έδειξε ο Θεός το ενδιαφέρον Του για τη διακονία του Ευαγγελίου και για την οργανωμένη εκκλησία Του. Ο άγγελος δεν είχε εξουσιοδοτηθεί να εξηγήσει στον Κορνήλιο την ιστορία του σταυρού. Ένας άνθρωπος, όπως ο ίδιος ο εκατόνταρχος, επιρρεπήςσε ανθρώπινες αδυναμίες και πειρασμούς έμελε να του μιλήσει για το σταυρωμένο και αναστημένο Σωτήρα. ΠΑ 115.4
Για αντιπροσώπους Του μεταξύ των ανθρώπων ο Θεός δεν διαλέγει τους αναμάρτητους αγγέλους, αλλά ανθρώπινες υπάρξεις, άτομα που υπόκεινται στα ίδια πάθη με αυτούς που προσπαθούν να σώσουν. Ο Χριστός περιβλήθηκε την ανθρωπότητα με σκοπό να πλησιάσει την ανθρωπότητα. Χρειάζονταν ένας θεϊκός και ανθρώπινος ταυτόχρονα Σωτήρας για να φέρει τη σωτηρία στον κόσμο. Και σε άνδρες και γυναίκες έχει ανατεθεί η ιερή υποχρέωση να γνωστοποιήσουν στον κόσμο «τον ανεξιχνίαστον πλούτον του Χριστού.» (Εφ.3:8.) ΠΑ 116.1
Ο πάνσοφος Θεός φέρνει αυτούς που αναζητούν την αλήθεια σε επαφή με τους συνανθρώπους τους που γνωρίζουν την αλήθεια. Το σχέδιο του Ουρανού είναι αυτοί που δέχθηκαν το φώς να το μεταδώσουν σε αυτούς που βρίσκονται στο σκότος. Η ανθρωπότητα, έλκοντας την ικανότητά της από την Πηγή της σοφίας, καθίσταται το όργανο, ο συντελεστής μέσω του οποίου το Ευαγγέλιο ασκεί τη μεταπλαστική του δύναμη πάνω στο νου και στην καρδιά. ΠΑ 116.2
Χαρούμενος ο Κορνήλιος συμμορφώθηκε με το όραμα. Όταν ο άγγελος απομακρύνθηκε, ο εκατόνταρχος «εφώναξε δύο εκ των υπηρετών αυτού, και ένα στρατιώτην ευσεβή εκ των διαμενόντων πάντοτε πλησίον αυτού. Και διηγηθείς πρός αυτούς τα πάντα, απέστειλεν αυτούς εις Ιόππην.» ΠΑ 116.3
Μετά τη συνομιλία με τον Κορνήλιο, ο άγγελος πήγε στον Πέτρο, στην Ιόππη. Την ώρα εκείνη ο Πέτρος προσεύχονταν στην ταράτσα του σπιτιού. Διαβάζουμε ότι «πεινάσας ήθελε να φάγη, ενώ δε ητοίμαζον, επήλθεν επ’ αυτόν έκστασις.» Η πείνα του Πέτρου δεν ήταν αποκλειστικά για τη φυσική τροφή. Καθώς αντίκριζε από την ταράτσα την πόλη της Ιόππης και τα περίχωρα, αισθάνονταν την πνευματική πείνα για σωτηρία των συμπατριωτών του. Είχε τη διακαή επιθυμία να τους υποδείξει τις προφητείες από τις Γραφές που ανέφεραν για τα πάθη και το θάνατο του Χριστού. ΠΑ 116.4
Στο όραμα αυτό ο Πέτρος είδε «τον ουρανόν ανεωγμένον, και καταβαίνον επ’ αυτόν, σκεύος τι ως σινδόνα μεγάλην, το οποίον ήτο δεδεμένον από των τεσσάρων άκρων και κατεβιβάζετο επί την γήν εντός του οποίου υπήρχαν πάντα τα τετράποδα της γής, και τα θηρία, και τα ερπετά, και τα πετεινά του ουρανού. Και έγινε φωνή πρός αυτόν, Σηκωθείς Πέτρε, σφάξον και φάγε. Ο δε Πέτρος είπε, Μη γένοιτο, Κύριε, διότι ουδέποτε έφαγον ουδέν βέβηλον ή ακάθαρτον. Και πάλιν εκ δευτέρου έγινε φωνή πρός αυτόν, Όσα ο Θεός εκαθάρισε, συ μη λέγε βέβηλα. Έγινε δε τούτο τρίς και πάλιν ανελήφθη το σκεύος εις τον ουρανόν.» ΠΑ 116.5
Το όραμα εκείνο έφερε στον Πέτρο καθοδήγηση, μαζί και επίπληξη. Του φανέρωνε το σχέδιο του Θεού. Με το θάνατο του Χριστού τα έθνη θασυγκληρονομούσαν με τους Ιουδαίους τις ευλογίες της σωτηρίας. Μέχρι τότε κανείς από τους αποστόλους δεν είχε κηρύξει το ευαγγέλιο στους εθνικούς. Στη σκέψη τους ο μεσότοιχος του φραγμού που γκρέμισε με το θάνατό Του ο Χριστός, εξακολουθούσε να υφίσταται και οι προσπάθειές τους περιορίζονταν στους Ιουδαίους επειδή έβλεπαν τους εθνικούς αποκλεισμένους από τις ευλογίες του Ευαγγελίου. Τώρα ο Κύριος προσπαθούσε να διδάξει στον Πέτρο την παγκόσμια έκταση του θεϊκού σχεδίου. ΠΑ 117.1
Πολλοί από τους Εθνικούς είχαν ακούσει με ενδιαφέρον το κήρυγμα του Πέτρου και των άλλων αποστόλων και πολλοί από τους Ελληνιστές Ιουδαίους είχαν πιστέψει στοΧριστό. Η πρώτη σημαντική μεταστροφή μεταξύ των Εθνικών ήταν αυτή του Κορνηλίου. ΠΑ 117.2
Είχε φθάσει πια η ώρα για να εισχωρήσει μέσα στην Εκκλησία του Χριστού μία εντελώς καινούργια φάση του έργου. Η πόρτα που πολλοί από τους μεταπεισθέντες είχαν κλείσει στους Εθνικούς, επρόκειτο τώρα να ανοίξει διάπλατα. Οι Εθνικοί που δέχονταν το Ευαγγέλιο έπρεπε να θεωρούνται ίσοι με τους Ιουδαίους πιστούς, χωρίς να είναι υποχρεωμένοι να τηρούν τον τύπο της περιτομής. ΠΑ 117.3
Πόσο προσεκτικά ενήργησε ο Κύριος προκειμένου να υπερνικήσει την προκατάληψη που η εβραϊκή ανατροφή του είχε βαθειά χαράξει στο νου του Πέτρου κατά των Εθνικών! Με το όραμα του σεντονιού και του περιεχομένου του, προσπάθησε να απαλλάξει τη σκέψη του αποστόλου από την προκατάληψη και να του διδάξει τη σημαντική αλήθεια. Με άλλαλόγιαδηλαδή ότι η προσωποληψία δεν υπάρχει στον ουρανό, ότιοι Ιουδαίοι και οι Εθνικοί είναι εξίσου πολύτιμοι στα μάτια του Θεού και ότι μέσω του Χριστού οι ειδωλολάτρες μπορούν να συμμετέχουν στις ευλογίες και στα προνόμια του Ευαγγελίου. ΠΑ 117.4
Ενώ ο Πέτρος σκέπτονταν τι να σήμαινε το όραμα, οι απεσταλμένοι του Κορνηλίου έφθασαν στην Ιόππη και σταμάτησαν μπροστά στην πόρτα του σπιτιού όπου έμενε ο μαθητής. Τότε το Πνεύμα του είπε: «Ιδού τρείς άνθρωποι σε ζητούσι. Σηκωθείς λοιπόν κατάβηθι, και ύπαγε μετ’ αυτών, μηδόλως διστάζων, διότι Εγώ απέστειλα αυτούς.» ΠΑ 118.1
Για τον Πέτρο η προσταγή αυτή ήταν δύσκολη και με δισταγμό έκανε το κάθε βήμα προκειμένου να εκτελέσει το καθήκον του. Δεν τολμούσε όμως και να παρακούσει. «Καταβάς πρός τους ανθρώπους τους απεσταλμένους πρός αυτόν από του Κορνηλίου είπεν, Ιδού εγώ είμαι εκείνος τον οποίον ζητείτετις η αιτία δια την οποίαν ήλθετε;» Του εξήγησαν την ασυνήθιστη αποστολή τους με τα ακόλουθα λόγια: «Κορνήλιος ο εκατόνταρχος, ανήρ δίκαιος και φοβούμενος τον Θεόν, και μαρτυρούμενος υπό όλου του έθνους των Ιουδαίων, διετάχθη θεόθεν υπό αγίου αγγέλου να σε προσκαλέση εις τον οίκον αυτού και να ακούση λόγους παρά σου.» ΠΑ 118.2
Εκτελώντας τις οδηγίες που είχε μόλις λάβει από το Θεό, ο απόστολος υποσχέθηκε να πάει μαζί τους. Το επόμενο πρωί ξεκίνησε για την Καισάρεια, συνοδευόμενος από έξι πιστούς αδελφούς. Αυτοί θα ήταν μάρτυρες των όσων θα έλεγε ή θα έκανε κατά την επίσκεψή του στους Εθνικούς. Ο Πέτρος έκανε αυτή την επιλογή επειδή ήξερε ότι θα τον καλούσαν να λογοδοτήσει για μία τέτοια συγκεκριμένη παράβαση των εβραϊκών διδασκαλιών. ΠΑ 118.3
Όταν ο Πέτρος μπήκε στο σπίτι του Εθνικού, ο Κορνήλιος δεν τον υποδέχθηκε σαν συνηθισμένο επισκέπτη, αλλά σαν τιμημένο του Ουρανού, σαν απεσταλμένο από το Θεό. Είναι συνήθεια στην Ανατολή να υποκλίνεται κανείς μπροστά σε έναν άρχοντα ή σε οποιαδήποτε επίσημη προσωπικότητα, καθώςεπίσης και τα παιδιά να υποκλίνονται μπροστά στους γονείς. Ο Κορνήλιος όμως, κυριευμένος από βαθύτατο σεβασμό για αυτόν που ο Θεός του έστελνε για να τον διδάξει, έπεσε στα πόδια του αποστόλου και τον προσκύνησε. Τρομοκρατημένος ο Πέτρος έσπευσε να σηκώσει τον εκατόνταρχο λέγοντας: «Σηκώθητι και εγώ αυτός άνθρωπος είμαι.» ΠΑ 118.4
Στο διάστημα που οι απεσταλμένοι του Κορνηλίου είχαν πάει να εκτελέσουν την αποστολή τους, ο εκατόνταρχος «περιέμενε αυτούς συγκαλέσας τους συγγενείς αυτού και τους οικείους φίλους,» για να έχουν και αυτοί την ευκαιρία να ακούσουν όπως εκείνος το κήρυγμα του Ευαγγελίου. Όταν έφθασε ο Πέτρος, συνάντησε μία μεγάλη ομάδα ανθρώπων που περίμεναν ανυπόμονα να ακούσουν τα λόγια του. ΠΑ 119.1
Στην ομήγυρη εκείνη, ο Πέτρος μίλησε πρώτα για τη συνήθεια των Ιουδαίων σύμφωνα με την οποία δεν επιτρεπόταν σ’ αυτούς να δημιουργούν κοινωνικές σχέσεις με τους Εθνικούς και ότι η παράβαση αυτή τους κατέτασσε τελετουργικά μολυσμένους. «Σεις εξεύρετε, » τους είπε, «ότι είναι ασυγχώρητον εις άνθρωπον Ιουδαίον να συναναστρέφηται ή να πλησιάζη εις αλλόφυλον ο Θεός όμως έδειξεν εις εμέ να μη λέγω μηδένα άνθρωπον βέβηλον ή ακάθαρτον. Όθεν και προσκληθείς ήλθον χωρίς αντιλογίας ερωτώ λοιπόν, δια τίνα λόγον με προσεκαλέσατε;» ΠΑ 119.2
Τότε ο Κορνήλιος διηγήθηκε την πείρα του και τα λόγια του αγγέλου και κατέληξε: «Ευθύς λοιπόν έπεμψα πρός σεκαι συ έκαμες καλά ότι ήλθες. Τώρα λοιπόν ημείς πάντες παριστάμεθα ενώπιον του Θεού δια να ακούσωμεν πάντα όσα προσετάχθησαν εις σε υπό Θεού.» ΠΑ 119.3
Ο Πέτρος είπε: «Επ’ αλήθειας γνωρίζω ότι δεν είναι προσωπολήπτης ο Θεός αλλ’ εν παντί έθνει όστις φοβείται Αυτόν και εργάζεται δικαιοσύνην, είναι δεκτός εις Αυτόν.» ΠΑ 119.4
Κατόπιν, στη συντροφιά εκείνη των προσηλωμένων ακροατών, ο απόστολος κήρυξε σχετικά με τη ζωή Του Χριστού, τα θαύματά Του, την προδοσία, το θάνατό Του, την ανάσταση, την ανάληψή Του, καθώς και το έργο Του στον Ουρανό σαν αντιπροσώπου και υπερασπιστή του ανθρώπου. ΠΑ 119.5
Ενώ υπέδειχνε στους παρισταμένους τον Ιησού σαν τη μοναδική τους ελπίδα, ο Πέτρος μπόρεσε ο ίδιος να καταλάβει καλύτερα τη σημασία του οράματος που είχε δει. Η καρδιά του φλέγονταν από το πνεύμα της αλήθειας που εξέθετε. ΠΑ 119.6
Ξαφνικά η ομιλία διακόπηκε από την παρουσία του Αγίου Πνεύματος. «Ενώ έτι ελάλει ο Πέτρος, επήλθε το Πνεύμα το Άγιον επί πάντας τους ακούοντας τον λόγον. Και εξεπλάγησαν οι εκ περιτομής πιστοί, όσοι ήλθον μετά του Πέτρου, ότι η δωρεά του Αγίου Πνεύματος εξεχύθη και επί τα έθνη. Διότι ήκουον αυτούς λαλούντας γλώσσας και μεγαλύνοντας τον Θεόν. Τότε απεκρίθη ο Πέτρος, Μήπως δύναται τις να εμποδίση το ύδωρ, ώστε να βαπτισθώσιν ούτοι, οίτινες έλαβον το Πνεύμα το Άγιον καθώς και ημείς; και προσέταξεν αυτούς να βαπτισθώσιν εις το όνομα του Κυρίου.» ΠΑ 120.1
Έτσι μεταδόθηκε το Ευαγγέλιο σ’αυτούς που μέχρι τότε ήταν ξένοι και αλλοτριωμένοι, καθιστώντας τους συμπολίτες των αγίων και οικείους του Θεού. Η επιστροφή του Κορνηλίου και της οικογενείας του δεν ήταν παρά η πρωτοκαρπία της μελλοντικής σοδειάς. Ξεκινώντας από την οικογένεια αυτή, ένα ευρύτατο έργο χάρης συνεχίστηκε στην ειδωλολατρική εκείνη πόλη. ΠΑ 120.2
Και σήμερα ο Θεός αναζητάει ψυχές τόσο μεταξύ των ανωτέρων, όσο και μεταξύ των ταπεινών. Υπάρχουν πολλοί σαν τον Κορνήλιο, τους οποίους ο Θεός επιθυμεί να συσχετίσει με το έργο Του στον κόσμο. Έχουν φιλικά αισθήματα για το λαό του Θεού, αλλά είναι σφιχτά δεμένοι με τον κόσμο. Χρειάζονται ψυχικό σθένος για να μπορέσουν να λάβουν θέση για το Χριστό. Ιδιαίτερες προσπάθειες χρειάζεται να καταβληθούν για τις ψυχές που κινδυνεύουν σε μεγάλο βαθμό εξαιτίας των ευθυνών και των συναναστροφών τους. ΠΑ 120.3
Ο Θεός καλεί πρόθυμους, ταπεινούς εργάτες για να φέρουν το Ευαγγέλιο στις ανώτερες τάξεις. Θαύματα θα επιτελεστούν κατά την ειλικρινή μεταστροφή πολλών ανθρώπων, θαύματα που δεν παρατηρούνται τώρα. Οι μεγαλύτεροι άνθρωποι του κόσμου δεν είναι απροσπέλαστοι από τη θαυματουργική δύναμη του Θεού. Αν αυτοί που συνεργάζονται με το Θεό εκμεταλλεύονται τις ευκαιρίες και εκτελούν το καθήκον τους με θάρρος και πιστότητα, ο Θεός θα μεταπείσει ανθρώπους που κατέχουν υπεύθυνες θέσεις, διανοουμένους και ανθρώπους με επιρροή. Με τη δύναμη του Αγίου Πνεύματος πολλοί θα παραδεχτούν τις θεϊκές αρχές. Και αφού ασπαστούν την αλήθεια, θα καταστούν μετά πράκτορες στα χέρια του Θεού με σκοπό να αναμεταδώσουν το φώς. Θα πιέζονται από ένα ιδιαίτερο βάρος για άλλες ψυχές της τάξης αυτής που συνήθως παραβλέπεται. Χρόνος και χρήμα θα αφιερωθούν στο έργο του Κυρίου και μια νέα δύναμη και δραστηριότητα θα προστεθούν στην Εκκλησία. ΠΑ 120.4
Επειδή ο Κορνήλιος ζούσε σύμφωνα με όλες τις οδηγίες που είχε λάβει, ο Θεός κατηύθυνε τα γεγονότα έτσι ώστε να γνωρίσει καλύτερα ακόμη την αλήθεια. Ένας αγγελιοφόρος από τις ουράνιες αυλές είχε σταλεί στο ρωμαίο αξιωματούχο όπως και στον Πέτρο ώστε να μπορέσει ο Κορνήλιος να έρθει σε επαφή με κάποιον που θα τον οδηγούσε σε περισσότερο φώς. ΠΑ 121.1
Υπάρχουν στον κόσμο πολλοί που βρίσκονται πλησιέστερα στη βασιλεία του Θεού από ότι εμείς νομίζουμε. Μέσα στο σκοτεινό αυτό κόσμο της αμαρτίας ο Κύριος έχει πολλά πολύτιμα πετράδια προς τα οποία θα κατευθύνει τους αγγελιοφόρους Του. Παντού υπάρχουν εκείνοι που θα λάβουν θέση για το Χριστό. Πολλοί θα εκτιμήσουν τη σοφία του Θεού πάνω από κάθε ανθρώπινο πλεονέκτημα και θα γίνουν πιστοί Του. Πιεζόμενοι από την αγάπη του Χριστού, θα ωθήσουν και άλλους να έρθουν σ’ Αυτόν. ΠΑ 121.2
Όταν οι αδελφοί έμαθαν στην Ιουδαία ότι ο Πέτρος είχε πάει στο σπίτι ενός Εθνικού και κήρυξε στους συγκεντρωμένους εκεί, απόρησαν και προσβλήθηκαν. Φοβήθηκαν ότι η στάση αυτή, που την εύρισκαν αλαζονική, θα επηρέαζε αντιφατικά το κήρυγμά του. Μόλις συνάντησαν τον Πέτρο, τον επέπληξαν αυστηρά λέγοντάς του: «Εισήλθες πρός ανθρώπους απεριτμήτους και συνέφαγες μετ’ αυτών.» ΠΑ 121.3
Ο Πέτρος τους εξέθεσε την υπόθεση λεπτομερώς. Τους διηγήθηκε το περιστατικό του οράματος και υποστήριξε πως με αυτό πείσθηκε ότι δεν πρέπει να κάνει διάκριση μεταξύ περιτομημένων και μη περιτομημένων, αλλά ούτε να θεωρεί τους Εθνικούς ακάθαρτους. Τους ανέφερε την εντολή που έλαβε να επισκεφθεί τους Εθνικούς, για τον ερχομό των αγγελιαφόρων στην Ιόππη, για το ταξίδι του στην Καισαρεία και για τη συνάντησή του με τον Κορνήλιο. Διηγήθηκε τη σημασία της συνέντευξής του με τον εκατόνταρχο κατά την οποία ο τελευταίος μίλησε για το όραμα που τον έκανε να στείλει να καλέσει τον Πέτρο. ΠΑ 121.4
«Ενώ ήρχισα να λαλώ,» εξακολούθησε να διηγείται ο απόστολος, «το Πνεύμα το Άγιον επήλθεν επ’ αυτούς, καθώς και εφ’ ημάς κατ’ αρχάς. Τότε ενεθυμήθην τον λόγον του Κυρίου ότι έλεγεν, Ιωάννης μεν εβάπτισεν εν ύδατι, σεις όμως θέλετε βαπτισθή εν Πνεύματι Αγίω. Εάν λοιπόν ο Θεός έδωκεν εις αυτούς την ίσην δωρεάν ως και εις ημάς, διότι επίστευσαν εις τον Κύριον Ιησούν Χριστόν, εγώ τις ήμην ώστε να εμποδίσω τον Θεόν;». ΠΑ 122.1
Ακούοντας την αναφορά αυτή, οι αδελφοί ησύχασαν. Αφού πείσθηκαν ότι η συμπεριφορά του Πέτρου εκπλήρωνε ακριβώς την πρόθεση του Θεού και ότι η δική τους προκατάληψη και αποκλειστικότητα ήταν εντελώς αντίθετες προς το πνεύμα του Ευαγγελίου, δόξασαν το Θεό λέγοντας: «Και εις τα έθνη λοιπόν έδωκεν ο Θεός την μετάνοιαν εις ζωήν.» ΠΑ 122.2
Έτσι λοιπόν, χωρίς λογομαχίες, η προκατάληψη νικήθηκε, η εδραιωμένη από αιωνόβιες συνήθειες αποκλει-στικότητα εγκαταλείφτηκε και ο δρόμος για τη διάδοση του Ευαγγελίου μεταξύ των εθνικών ανοίχθηκε. ΠΑ 122.3