Polecono nam “dobrze czynić wszystkim a najwięcej domownikom wiary”. Galacjan 6,10. W naszej dobroczynnej pracy powinno się szczególnie pomóc tym, którzy przez głoszoną im prawdę zostali przekonani i nawróceni. Musimy zatroszczyć się o tych, którzy posiedli moralną odwagę by przyjąć prawdę a w wyniku tego utracili stanowiska i odmawia się im pracy, z której utrzymują swe rodziny. Powinno się te biedne a jednak wartościowe dusze, które miłują Boga i zachowują Jego przykazania, zaopatrzyć w żywność i zapewnić im pracę. Nie powinno się ich pozostawiać na pastwę losu aby byli zmuszani do pracy w sabat lub głodowania. Ci, którzy zajęli stanowisko po stronie Pana, mają widzieć w Adwentystach Dnia Siódmego życzliwy, pełen samozaparcia i poświęcenia lud, który radośnie i z zadowoleniem służy swoim braciom w potrzebie. To właśnie o tej grupie ludzi mówi Pan: “Ułamuj łaknącemu chleba twego a ubogich wygnańców wprowadź do domu twego, ujrzyszli nagiego przyodziej go a przed ciałem swojem nie ukrywaj się”. Izajasza 58,7 (BG). S6 85.1