Nasz lud nie przeczuwał że istnieje potrzeba w tej kwestii i dlatego to zaniedbywano. Zbory były nierozważne i chociaż światło Słowa Bożego świeciło na ich ścieżkę, zaniedbali ten największy obowiązek. Pan jest wielce niezadowolony z odsunięcia Jego wiernych sług. Nasz lud powinien być tak chętny do wspomagania tych osób w niepomyślnych okolicznościach jak chętni byli korzystać z ich środków i usług kiedy byli zdrowi. S7 291.1
Bóg zobowiązał nas do zwrócenia szczególnej uwagi na ubogich, którzy są pośród nas. Ale ci kaznodzieje i pracownicy nie powinni być zaliczani do ubogich. Odłożyli oni skarb w niebiosach, skarb, który nie zniszczeje. Służyli oni konferencji gdy tego było potrzeba a teraz konferencja ma służyć im. Kiedy spotykamy się z takimi przypadkami, nie powinniśmy przejść obok nich. Nie możemy mówić: “Ogrzejcie się i najedzcie” (Jakuba 2,16) i nie podjąć aktywnych starań by zaspokoić ich potrzeby. Zrobiono tak w przeszłości i w ten sposób w niektórych przypadkach Adwentyści Dnia Siódmego zniesławili swe wyznanie wiary i dali światu możliwości hańbienia sprawy Bożej. S7 291.2