W stworzeniu człowieka objawione zostało działanie Boga we własnej osobie. Kiedy Bóg stworzył człowieka na podobieństwo swoje, kształt człowieka był doskonały w każdym szczególe ale nie było w nim życia. Wtedy samoistny Bóg we własnej osobie tchnął w ten kształt ducha życia i człowiek stał się istotą żyjącą, oddychającą i inteligentną. Wszystkie części ludzkiego organizmu zostały wprawione w ruch. Serce, tętnice, żyły, język, ręce, stopy, zmysły, władze umysłowe — wszystko zaczęło pracować i wszystko zostało podporządkowane prawu. Bóg przez Jezusa Chrystusa we własnej osobie stworzył człowieka i obdarzył go inteligencją i mocą. S8 264.1
Nasza istota nie była przed Nim ukryta kiedy zostaliśmy stworzeni w tajemnicy. Jego oczy widziały nasze tworzywo jeszcze niedoskonałe i w Jego księdze zostały zapisane wszystkie nasze członki kiedy jeszcze nie było żadnego z nich. S8 264.2
Nad wszystkimi niższymi stworzeniami, Bóg zechciał aby człowiek, koronne dzieło Jego stworzenia, wyrażał Jego myśli i głosił Jego chwałę. Człowiek nie ma wynosić siebie jako Boga. S8 264.3
“Wykrzykajcie Panu, wszystka ziemio!
Służcie Panu z weselem, przychodźcie przed oblicze jego z radością.
Wiedzcież żeć Pan jest Bogiem,
on uczynił nas a nie my samych siebie,
abyśmy byli ludem jego i owcami pastwiska jego.
Wnijdźcież w bramy jego z wysławianiem,
a do sieni jego z chwałami,
wysławiajcież go, dobrorzeczcież imieniowi jego”. Psalmów 100,1-4 (BG). S8 264.4
“Wywyższajcie Pana, Boga naszego,
a kłaniajcie się na górze świętej jego
albowiem święty jest Pan Bóg nasz”. Psalmów 99,9. S8 264.5