Wy, którzy nazywacie się dziećmi światłości, przeczytajcie 58. rozdział Księgi Izajasza. Przeczytajcie go wielokrotnie wy, którzy tak bardzo obawiacie się narazić na niedogodności związane z pomaganiem potrzebującym. Wy, których serca i domy są zbyt małe, by pomieścić bezdomnych, przeczytajcie ten rozdział. Wy, którzy patrzycie na sieroty i wdowy uciskane żelazną ręką biedy i wyzyskiwane przez zeświecczonych ludzi bez serca, przeczytajcie ten rozdział. Czyżbyście obawiali się, że wywrze on na was wpływ, który przysporzy wam pracy? Przeczytajcie go. Być może wasze obawy są bezpodstawne, a waszym udziałem stanie się błogosławieństwo poznawane i dostrzegane przez was dzień po dniu. Ale nawet gdyby było inaczej i gdyby miało to wam dołożyć pracy, możecie polegać na Tym, który obiecał: SD 25.1
— “Wtedy twoje światło wzejdzie jak zorza poranna i twoje uzdrowienie rychło nastąpi”. Izajasza 58,8. Ukazano mi, iż powodem, dla którego ludowi Bożemu brakuje uduchowienia i wiary, jest płytkość spowodowana egoizmem. Prorok zwraca się do tych, którzy świętują szabat — nie grzeszników czy niewierzących, ale tych, którzy uważają się za wielce pobożnych. Bogu nie zależy na pompatyczności waszych nabożeństw i publicznych modlitw, ale na czynieniu tego, co prawe — czynieniu właściwych rzeczy we właściwym czasie. Zależy Mu na tym, byście mniej troszczyli się o samych siebie, a więcej okazywali dobroczynności bliźnim. Nasza dusza musi się otworzyć. Wtedy Bóg uczyni ją podobną do nawodnionego ogrodu, który nigdy nie wysycha. — Testimonies for the Church II, 35-36. SD 25.2
“Czystą i nieskalaną pobożnością przed Bogiem i Ojcem jest to: nieść pomoc sierotom i wdowom w ich niedoli i zachowywać siebie nie splamionym przez świat”. Jakuba 1,27. SD 26.1