Drzwi wiodące do domów — Medyczna praca misyjna jest pionierskim dziełem ewangelii, drzwiami, przez które prawda na obecny czas może znaleźć dostęp do wielu domów. Wierni Boży powinni być autentycznymi medycznymi misjonarzami, gdyż w ten sposób mają się uczyć zaspokajać potrzeby duszy i ciała. Najczystsza niesamolubność ma być okazywana przez naszych pracowników, gdy wyposażeni w wiedzę i doświadczenie uzyskane w praktycznej pracy udadzą się, by oferować pomoc chorym. Idąc od domu do domu, znajdą dostęp do serc ludzi. W ten sposób dotrą do wielu, którzy w przeciwnym razie nigdy nie wysłuchaliby przesłania ewangelii. — The Review and Herald, 17 grudzień 1914. SD 103.1
Chrystus będzie przewodnikiem w tej służbie — Jeśli będziecie trzymać się boku Chrystusa, niosąc Jego jarzmo, to codziennie będziecie się uczyć od Niego, jak głosić przesłanie pokoju i pocieszenia zasmuconym, rozczarowanym, smutnym i złamanym na duchu. Zniechęconym możecie wskazywać Słowo Boże i w modlitwie prowadzić chorych do Pana. Modląc się, mówcie do Chrystusa jak do zaufanego i umiłowanego Przyjaciela. Będąc miłymi, swobodnymi i przyjaznymi, zachowajcie godność dzieci Bożych. Taka postawa spotka się z uznaniem. — Testimonies for the Church VI, 323-324. SD 103.2
Służba chrześcijańskich lekarzy i pielęgniarek — Ach, gdyby wszyscy chorzy mogli liczyć na opiekę chrześcijańskich lekarzy i pielęgniarek, którzy pomogliby im powierzyć ich umęczone i zbolałe ciała trosce Wielkiego Uzdrowiciela i z wiarą oczekiwać od Niego uzdrowienia. Każdy szczery chrześcijanin skłania się przed Jezusem jako Prawdziwym Lekarzem Dusz. On czuwa przy chorych, a wielu z nich nie tylko nawraca się do Niego, ale jest także przez Niego uzdrawianych. Jeśli dzięki właściwej opiece pacjent zostanie doprowadzony do oddania duszy Chrystusowi i poddania myśli w posłuszeństwo woli Bożej, wielkie zwycięstwo zostaje odniesione. — The Review and Herald, 9 maj 1912. SD 103.3
Misyjne pielęgniarstwo w domu — Pan pragnie, by mądrzy mężczyźni i mądre kobiety działali jako pielęgniarze i pielęgniarki niosący pociechę i pomoc chorym i cierpiącym. (...). Misyjni pielęgniarze i misyjne pielęgniarki mogą uczestniczyć w wielu rodzajach pracy. Odpowiednio przygotowani mogą się udawać do rodzin i starać się budzić zainteresowanie prawdą. Niemal w każdej społeczności jest wielu takich, którzy nie uczęszczają na żadne nabożeństwa. Jeśli ewangelia ma do nich dotrzeć, to musi zostać zaniesiona do ich domów. Nierzadko pomoc w ich fizycznych potrzebach jest jedynym sposobem, by się do nich zbliżyć. Gdy misyjni pielęgniarze i misyjne pielęgniarki troszczą się o chorych i pomagają ubogim, znajdą wiele okazji, by modlić się z nimi, czytać im Słowo Boże i mówić o Zbawicielu. Mogą się modlić za bezradnych i z nimi — za tych, którzy nie mają siły woli, by zapanować nad wypaczonymi skłonnościami i namiętnościami. Mogą przynieść promień nadziei pokonanym i zniechęconym. Ich niesamolubna miłość przejawiana w czynach bezinteresownej uprzejmości ułatwi cierpiącym uwierzenie w Chrystusa. — The Review and Herald, 9 maj 1912. SD 104.1
Uczcie ludzi, jak zachować zdrowie — Medyczna praca misyjna oferuje liczne okazje do służby. Brak wstrzemięźliwości w jedzeniu i ignorowanie praw natury są powodem większości chorób, które pozbawiają Boga należnej Mu chwały. (...). Uczcie ludzi, że lepiej jest wiedzieć, jak zachować zdrowie, niż jak leczyć chorych. Powinniśmy być mądrymi instruktorami ostrzegającymi wszystkich przed niewstrzemięźliwością. Gdy widzimy nędzę, deformacje i choroby panoszące się na świecie wskutek ignorancji, jak możemy nie wykonywać naszego zadania polegającego na oświecaniu nieświadomych i niesieniu pomocy cierpiącym? — The Review and Herald, 6 czerwiec 1912. SD 104.2
Proste zasady, które wszyscy powinni zrozumieć — Lud Boży ma pełnić rolę autentycznych misjonarzy medycznych. Wierzący mają się uczyć, jak służyć potrzebom duszy i ciała. Powinni wiedzieć, jak wykonywać proste zabiegi mogące w znacznym stopniu ulżyć chorym w bólu i przyczynić się do wyzdrowienia. Powinni się zapoznać z zasadami reformy zdrowia, aby mogli pokazywać innym, jak przez właściwe nawyki w jedzeniu, piciu i ubiorze można zapobiegać chorobom i odzyskać zdrowie. Zademonstrowanie wartości zasad reformy zdrowotnej w znacznym stopniu usunie uprzedzenia wobec naszej działalności ewangelizacyjnej. Wielki Lekarz, twórca medycznej pracy misyjnej, będzie błogosławił każdego, kto w pokorze i z ufnością pójdzie naprzód, starając się głosić prawdę na obecny czas. — The Review and Herald, 5 maj 1904. SD 104.3
Ciągła reforma jest niezbędna — Reforma, ustawiczna reforma, musi być przedstawiana ludziom, a przez nasz przykład mamy nadawać siłę naszemu nauczaniu. Prawdziwa pobożność idzie w parze z zasadami zdrowia. Nie sposób pracować dla zbawienia ludzi, nie przedstawiając im potrzeby uwolnienia się od grzesznych nawyków, które niszczą zdrowie, poniżają duszę i osłabiają wpływ Bożej prawdy na umysł. Ludzi należy nauczać uważnego analizowania każdego nawyku i praktyki oraz odrzucania tych rzeczy, które powodują niezdrowy stan ciała, przez co rzucają cień na umysł. — The Review and Herald, 12 listopad 1901. SD 105.1
Nauczajcie zasad zdrowego gotowania — Ponieważ drogi do duszy zostały zamknięte przez tyrana zwanego Uprzedzeniem, wielu nie jest świadomych zasad zdrowego życia. Dobrą służbę można wykonać, nauczając ludzi, jak przygotowywać zdrowe pożywienie. Tego rodzaju praca jest ważna nie mniej niż inne. Należy tworzyć więcej szkół zdrowego gotowania*Taką szkołę można bardzo łatwo założyć, realizując projekt Zadbaj o zdrowie z ChSCh. Chrześcijańska Służba Charytatywna w celu ułatwienia organizacji spotkań szkoły zdrowego gotowania zapewnia bezpłatnie wsparcie np. w postaci ulotek, plakatów i pomocy merytorycznej (przyp. konsult.).. Niektóre z nich mogą wykonywać pracę od domu do domu poprzez udzielanie instrukcji w sztuce gotowania zdrowych potraw. Wielu zostanie uratowanych od fizycznej, umysłowej i moralnej degeneracji dzięki wpływowi reformy zdrowia. Zasady te zostaną zrozumiane i przyjęte przez ludzi szukających światła. Ludzie ci po przyjęciu tych zasad przyjmą następnie pełnię prawdy na obecny czas. SD 105.2
Bóg pragnie, by Jego naśladowcy przyjmowali od Niego dobra i dzielili się nimi z bliźnimi. Jako bezinteresowni i niesamolubni świadkowie wierzący mają dzielić się z innymi tym, co Pan im dał. Rozpoczynając to dzieło, przy pomocy wszelkich dostępnych wam środków służących docieraniu do ludzi, pracujcie w sposób, który usunie uprzedzenia, zamiast je tworzyć. Studiujcie codziennie życie Chrystusa i pracujcie, jak On pracował, naśladując Go. — The Review and Herald, 6 czerwiec 1912. SD 105.3
Potrzebujemy prawdziwego wykształcenia w sztuce gotowania. (...). Twórzcie grupy, w których będziecie mogli uczyć ludzi, jak upiec dobry chleb i jak łączyć składniki, by przygotowywać zdrowe pożywienie ze zbóż i warzyw. — Manuscript 150, 1905. SD 106.1
Postępujcie w sposób zalecający reformę — Wiele poglądów wyznawanych przez adwentystów dnia siódmego znacząco różni się od tych, jakie są wyznawane w świecie. Ci, którzy bronią niepopularnej prawdy, powinni ponad wszystko starać się żyć zgodnie z tym, w co wierzą. Nie powinni zwracać uwagi na to, jak bardzo mogą się różnić od innych, ale jak mogą się zbliżyć do tych, na których chcą wpływać, aby pomóc im w przyjęciu poglądów, które sami wysoko cenią. Takie postępowanie będzie potwierdzeniem prawd, które wyznają. SD 106.2
Ci, którzy opowiadają się za reformą sposobu odżywiania, powinni przez sposób, w jaki zastawiają własne stoły, przedstawiać korzyści higienicznego trybu życia w jak najlepszym świetle. Powinni być takim przykładem stosowania właściwych zasad, by mogli je polecać osądowi myślących ludzi. (...). SD 106.3
Gdy ci, którzy uważają się za rzeczników reformy zdrowia, popadają w przesadę, trudno winić ludzi, którzy reagują na to niechęcią. Często nasze religijne wierzenia są w ten sposób stawiane w złym świetle, a w wielu przypadkach tych, którzy są świadkami takiego braku konsekwencji, trudno potem przekonać, że jest cokolwiek dobrego w reformie zdrowia. Ludzie popadający w skrajności wyrządzają więcej szkody w kilka miesięcy, niż są w stanie naprawić w ciągu całego życia. Angażują się w dzieło, które podoba się Szatanowi. (...). Zawężone poglądy i nadmierne podkreślanie drugorzędnych kwestii są wielką szkodą dla reformy zdrowia. — Christian Temperance and Bible Hygiene 55-57. SD 106.4
Nie należy narzucać osobistych poglądów — Ci, którzy posiadają jedynie częściowe zrozumienie zasad zdrowia, są często najbardziej rygorystyczni nie tylko w stosowaniu własnych poglądów wobec siebie samych, lecz także w narzucaniu ich swoim rodzinom i sąsiadom. Skutki źle rozumianej reformy są widoczne w złym stanie zdrowia, a narzucanie innym własnego sposobu żywienia daje fałszywe pojęcie o reformie żywienia, co staje się powodem całkowitego jej odrzucenia. SD 106.5
Osoby, które rozumieją dobrze zasady zdrowia, będą unikać wszelkiej skrajności. Dieta ich służy nie do zaspokojenia apetytu, lecz do odbudowy organizmu i dostarczenia mu energii. Starają się utrzymać swe siły w takim stanie, aby mogli jak najlepiej służyć Bogu i ludziom. Utrzymują apetyt pod kontrolą rozsądku i wiedzy, a nagrodą za to jest zdrowie ciała i ducha. Swojej diety nie narzucają nikomu w sposób natarczywy; ich przykład staje się najlepszym dowodem prawidłowego postępowania. Tacy ludzie wywierają bardzo dobry wpływ. SD 106.6
Należy więc do sprawy reformy podchodzić umiejętnie i rozsądnie. Przedmiot ten trzeba poznać gruntownie i wnikliwie i nie krytykować nikogo za to, że jego sposób żywienia nie jest we wszystkim zgodny z naszym własnym. Jest rzeczą niemożliwą ustalić niezmienną regułę dla wszystkich ludzi i niechaj nikt nie uważa siebie za jedyny wzór postępowania. Nie wszyscy mogą jeść te same rzeczy. Potrawy dla jednej osoby smaczne i zdrowe, drugiej mogą wcale nie smakować, a nawet okazać się dla niej szkodliwe. Niektórzy nie mogą na przykład pić mleka, a innym służy ono znakomicie; ktoś nie znosi roślin strączkowych, drudzy natomiast dobrze je trawią. Dla niektórych gruboziarniste potrawy zbożowe są zdrowym i dobrym pokarmem, podczas gdy inni nie mogą go spożywać. — Śladami Wielkiego Lekarza 224-225. SD 107.1
Światło dla zbawienia świata — Ci, którzy pracują jako nauczyciele, powinni mieć rozeznanie w kwestii chorób i ich przyczyn oraz rozumieć, że każde działanie człowieka powinno być całkowicie zgodne z prawami życia. Światło dane przez Boga w kwestii reformy zdrowia ma służyć zbawieniu naszemu i zbawieniu świata. Ludzie powinni posiąść informacje o świątyni ciała stworzonej przez Boga jako Jego mieszkanie i oddanej im pod opiekę jako wiernym szafarzom. “Myśmy bowiem świątynią Boga żywego, jak powiedział Bóg: SD 107.2
— Zamieszkam w nich i będę się przechadzał pośród nich, i będę Bogiem ich, a oni będą ludem moim”. 2 Koryntian 6,16. — The Review and Herald, 12 listopad 1901. SD 107.3
Przywraca ufność — Wielu nie wierzy w Boga i nie ufa ludziom, ale mimo to cenią oni przejawy sympatii i pomocy. Gdy widzą, że ktoś bez zabiegania o ziemską chwałę czy zysk przychodzi do nich, służy chorym, karmi głodnych, ubiera nagich, pociesza smutnych i z wrażliwością wskazuje wszystkim Tego, którego miłości i miłosierdzia jest zaledwie posłańcem, wówczas ich serce zostaje poruszone. Pojawia się wdzięczność i budzi się wiara. Ludzie ci widzą, że Bóg troszczy się o nich, a gdy otwiera się przed nimi Jego Słowo, są gotowi słuchać. — The Review and Herald, 9 maj 1912. SD 107.4
Wielu wyratowanych z upodlenia — Widziałam, że dzięki medycznej pracy misyjnej można nawet w głębinach upodlenia znaleźć ludzi, którzy niegdyś mieli zdrowy umysł i cenne talenty, a dzięki właściwej pracy mogą zostać wyratowani ze swego upadłego stanu. Prawda, która jest w Jezusie, ma być zaniesiona ludziom, gdy zatroszczymy się o nich i gdy ich najpilniejsze fizyczne potrzeby zostaną zaspokojone. Duch Święty działa i współpracuje z wierzącymi, którzy działają na rzecz takich ludzi. Niektórzy z nich przyjmą usłyszaną naukę jako podstawę swojej wiary. Nie powinno się głosić żadnych dziwnych poglądów tym ludziom, których Bóg miłuje i nad którymi się lituje. Gdy otrzymają fizyczną pomoc od medycznych misjonarzy misyjnych, Duch Święty będzie współdziałał z kaznodzieją, by obudzić ich pod względem moralnym. Siły ich umysłu zostaną pobudzone do działania, a wiele z tych biednych dusz zostanie uratowanych dla królestwa Bożego. SD 108.1
Nic tak jak dzieło podobne do dzieła Samarytanina nie nada odpowiedniego charakteru prezentacji prawdy i pomaganiu ludziom takim, jakimi są. Właściwie prowadzona praca ratowania grzeszników, zaniedbywana obecnie przez zbory, stanie się punktem oparcia dla prawdy. Porządek rzeczy wśród nas jako ludu musi ulec zmianie. Gdy tego rodzaju praca zostanie podjęta, zupełnie inna atmosfera będzie otaczać dusze pracowników, gdyż Duch Święty nawiązuje łączność z tymi, którzy pełnią służbę Bożą. Ci, dla których działa Duch Święty, staną się Bożymi narzędziami w podnoszeniu, wzmacnianiu i ratowaniu ludzi idących na zgubę. — Special Testimonies, series A XI, 32. SD 108.2
Potrzeba gorliwości i wytrwałości — Ach, gdybym potrafiła pobudzić nasz lud do chrześcijańskiej pracy! Gdybym potrafiła nakłonić naszych braci i nasze siostry do zaangażowania się w medyczną pracę misyjną z gorliwością i Bożą wytrwałością, nie w kilku miejscach, ale wszędzie, z osobistym wysiłkiem dla dobra tych, którzy są poza owczarnią! Jakżeż byłabym wdzięczna za to! To jest prawdziwe dzieło misyjne. W niektórych miejscach praca ta jest wykonywana z umiarkowanym powodzeniem, ale Pan otwiera drogę i podejmowanym staraniom towarzyszy sukces. Wypowiadane słowa są jak wbijane gwoździe w odpowiednie miejsca. Niebiańscy aniołowie współdziałają z ludźmi, a grzesznicy są prowadzeni do Zbawiciela. — Letter 43, 1903. SD 108.3
Uświęceni i poświęceni ludzie powołani do działania — Uświęceni i poświęceni ludzie — zarówno mężczyźni, jak i kobiety — są obecnie potrzebni, by wyruszyć do pracy jako medyczni misjonarze. Niechaj dbają możliwie najlepiej o swoje siły fizyczne i umysłowe, jak również pielęgnują swoją pobożność. Należy dołożyć wszelkich starań, by posłać do pracy inteligentnych pracowników. Ta sama łaska, która została udzielona przez Jezusa Chrystusa Pawłowi i Apollosowi, a która sprawiła, że wyróżniali się oni duchową doskonałością, może być udzielona dzisiaj i powołać do działania wielu poświęconych misjonarzy. — Special Testimonies Relating to Medical Missionary Work 8. SD 109.1
Nie czekajcie — Pracownicy — medyczni misjonarze głoszący ewangelię — są obecnie potrzebni bardziej niż kiedykolwiek. Nie mamy czasu, by poświęcać lata na przygotowania. Wkrótce drzwi teraz otwarte dla prawdy zostaną na zawsze zamknięte. Nieście przesłanie niezwłocznie. Nie czekajcie, pozwalając, by wróg opanował pola, które dzisiaj są dla was otwarte. Niech małe grupy idą naprzód, pełniąc dzieło, które Chrystus wyznaczył swoim uczniom. Niech pracują jako ewangeliści, kolportują nasze publikacje i mówią o prawdzie tym, których spotykają. Niech modlą się za chorych, wychodząc naprzeciw ich potrzebom nie przy pomocy lekarstw, ale naturalnych środków leczniczych, ucząc ich, jak odzyskać zdrowie i uniknąć chorób*Więcej na temat pracy medycznej i przedstawiania naszego przesłania zdrowia znajdziesz w innych książkach Ellen G. White: Śladami Wielkiego Lekarza, Medyczna praca misyjna, Chrześcijanin a dieta oraz Counsels on Health (przyp. red. amer.).. — Testimonies for the Church IX, 172. SD 109.2