Oto tron, a wokoło niego tęcza obietnicy. Oto serafini i cherubini. Aniołowie otaczają Chrystusa, ale On gestem dłoni prosi, by się rozstąpili. Wkracza w obecność swego Ojca. Wskazuje dowody swojego zwycięstwa (...) — tych, którzy zmartwychwstali wraz z Nim, reprezentantów spośród jeńców śmierci, którzy wyjdą z grobów, gdy zabrzmi ostateczna trąba. Podchodzi do Ojca i (...) mówi: PA 159.2
— Ojcze, wykonało się. Spełniłem Twoją wolę, Boże mój. Dokonałem dzieła odkupienia. Jeśli Twoja sprawiedliwość jest zaspokojona, “chcę, aby ci, których mi dałeś, byli ze mną, gdzie Ja jestem”. Jana 17,24. — The Youth's Instructor, 11 sierpień 1898. PA 159.3
Ramiona Ojca otaczają Syna i daje się słyszeć Jego głos mówiący: PA 159.4
— “Niechże mu oddają pokłon wszyscy aniołowie Boży”. Hebrajczyków 1,6. — Wybrane poselstwa I, 287. PA 159.5
Anielskie zgromadzenie (...) oddaje Mu pokłon uwielbienia, śpiewając: PA 159.6
— Godzien, godzien czci jest Baranek, który był zabity i ożył, Absolutny Zwycięzca. — The Signs of the Times, 17 czerwiec 1889. PA 159.7
Gdy Chrystus przeszedł przez niebiańskie bramy, otoczony uwielbieniem aniołów zasiadł na tronie. Gdy tylko ceremonia dobiegła końca, Duch Święty zstąpił na uczniów w obfitych strumieniach, a Chrystus został uwielbiony tą chwałą, którą dzielił z Ojcem od wieczności. Wylanie Ducha w dniu Pięćdziesiątnicy było sygnałem niebios, że intronizacja Odkupiciela została dokonana. Zgodnie ze swoją obietnicą posłał On Ducha Świętego z nieba do swoich naśladowców na znak, że jako Kapłan i Król otrzymał wszelką moc w niebie i na ziemi, będąc Namaszczonym, władcą nad swoim ludem. — Działalność apostołów 23-24. PA 159.8