Ukazano mi krwawą bitwę*W okolicach miejscowości Manassas (nad rzeką Bull Run) w Wirginii rozegrały się podczas amerykańskiej wojny secesyjnej pomiędzy wojskami Północy i Południa dwie bitwy: pierwsza 21 lipca 1861 roku, a druga w dniach 28-30 sierpnia 1862 roku. Obie zakończyły się zwycięstwem stanów południowych (przyp. red. pol.). pod Manassas w Wirginii. Była to poruszająca i przygnębiająca scena. Armia Południa miała wszelkie możliwe przewagi i była przygotowana do śmiertelnego boju. Armia Północy parła naprzód zwycięsko, nie wątpiąc, że i tym razem odniesie zwycięstwo. Wielu zachowywało się lekceważąco i maszerowało chełpliwie naprzód, jakby zwycięstwo już był zagwarantowane. Gdy żołnierze zbliżyli się do pola bitwy, wielu niemal omdlewało ze zmęczenia i głodu. Nie spodziewali się tak silnego oporu. Ruszyli do walki i bili się odważnie, desperacko. Zabitych i konających szybko przybywało po obu stronach. Zarówno Północ, jak i Południe poniosły ciężkie straty. Żołnierze Południa cofnęli się po pierwszym ataku i po pewnym czasie znowu zaczęli się cofać. Żołnierze Północy parli naprzód, choć w ich szeregach trup słał się gęsto. PA 181.1
Wtedy to anioł zstąpił i wykonał ruch ręką do tyłu. W tej samej chwili w szeregach wojsk zapanowało zamieszanie. Żołnierzom Północy wydało się, że ich oddziały się wycofują, choć w rzeczywistości nic takiego nie miało miejsca. Jednak pod wpływem tego wrażenia rozpoczął się nieprzewidziany odwrót. — Testimonies for the Church I, 266-267. PA 181.2