Rozmyślając o inkarnacji Chrystusa jako człowieka, stajemy bezradni wobec nieprzeniknionej tajemnicy, której umysł ludzki nie jest w stanie pojąć. Im więcej myślimy o niej, tym bardziej jawi się nam ona zdumiewającą. Jakże ogromne jest przeciwieństwo między boskością Chrystusa a bezradnością niemowlęcia złożonego w betlejemskim żłobie! Jak możemy zmierzyć dystans pomiędzy wszechmocnym Bogiem a bezradnym dziecięciem? A jednak Stwórca Światów, w którym jest pełnia boskości cieleśnie, został objawiony jako bezradne niemowlę w żłobie. Znacznie przewyższający wszystkich aniołów oraz równy Ojcu godnością i chwałą przywdział jednak człowieczeństwo! Boskość i człowieczeństwo zostały w tajemniczy sposób złączone, a człowiek i Bóg stali się jedno. W tej jedności zawarta jest nadzieja dla upadłej ludzkości. — The Signs of the Times, 30 lipiec 1896. PA 112.1