Niebezpieczeństwo osobistej niezależności — Zawsze pamiętajcie o tym, co przystoi wam jako chrześcijanom, szczególnemu ludowi Bożemu. Uważajcie, żeby okazując osobistą niezależność, nie zrobić nic wbrew zamierzeniom Bożym i przez zwiedzenia szatańskie nie stać się kamieniem obrazy dla tych, którzy słabną i ustają w drodze. Istnieje niebezpieczeństwo dawania naszym wrogom okazji do bluźnienia Bogu i obrzucania szyderstwami wyznawców prawdy. — Testimonies for the Church V, 477-478 (1889). UCO1 228.1
Niezależność ducha — W Kościele zawsze znajdą się tacy, którzy stale przejawiają skłonność do osobistej niezależności. Wydają się niezdolni zrozumieć, że niezależność ducha może doprowadzić człowieka do zbytniego ufania samemu sobie i własnemu osądowi zamiast do szanowania rady i doceniania osądu braci, zwłaszcza tych, którzy sprawują urzędy wyznaczone przez Boga do kierowania Jego ludem. Bóg wyposażył swój Kościół w szczególny autorytet i moc, do których nikt nie może odnosić się z lekceważeniem i pogardą, bo czyniąc tak, gardzi głosem Boga. — The Acts of the Apostles 163-164 (1911). UCO1 228.2
Jednomyślność w działaniu — Trzeba szczególnie uważać na osobistą niezależność. W armii Chrystusa powinna istnieć jednomyślność w działaniu w różnych sferach sprawy Bożej. (...). Każdy pracownik powinien działać, mając na względzie innych. Naśladowcy Chrystusa nie działają niezależnie od siebie. Nasza siła musi być w Bogu i trzeba nią oszczędnie gospodarować, skupiając wokół szlachetnych przedsięwzięć. Nie wolno jej marnotrawić na nic nieznaczące posunięcia. — Testimonies for the Church V, 534-535 (1889). UCO1 228.3
Zarozumiałość wystawia na podstępy szatana — Żyjemy wśród niebezpieczeństw czasów końca i jeśli cechuje nas zarozumiałość i niezależność ducha, zostaniemy wystawieni na podstępy szatana i pokonani. — Testimonies for the Church III, 66 (1872). UCO1 228.4