Definicja wiary — Trzeba nauczyć się wiary, zbawiennej wiary. Definicję takiej wiary w Jezusa Chrystusa można podać w kilku słowach: Wiara to akt duszy, przez który cały człowiek zostaje oddany pod opiekę i panowanie Jezusa Chrystusa. Przez wiarę człowiek taki trwa w Chrystusie, a Chrystus przez jego wiarę trwa w nim jako najważniejszy w jego życiu. Wierzący powierza duszę i ciało Bogu i z przekonaniem może powiedzieć: Chrystus “mocen jest ustrzec mój depozyt aż do owego dnia”. 2 Tymoteusza 1,12 (BT). Wszyscy, którzy tak uczynią, dostąpią zbawienia, otrzymując życie wieczne. Będą mieć pewność, że są obmyci we krwi Chrystusa, przyodziani w Jego sprawiedliwość i dla Niego cenni. Nasze myśli i nadzieje skupiają się na powtórnym przyjściu naszego Pana, kiedy to Sędzia całej ziemi nagrodzi ufność swego ludu. — Manuscript 6, 1889. UCO2 152.1
Inne definicje — Przez wiarę otrzymujemy łaskę Boga, lecz sama wiara nie zbawia ani niczego nie zaskarbia. Jest jakby ręką, którą możemy uchwycić się Chrystusa i przyjąć Jego zasługi. — The Desire of Ages 175 (1898). UCO2 152.2
Wierzyć znaczy ufać Bogu, tzn. ufać, że On kocha nas i najlepiej wie, co służy naszemu dobru. Taka wiara skłania do wybrania Jego drogi zamiast naszej własnej. W miejsce naszej niewiedzy przyjmuje Jego mądrość, w miejsce naszej słabości Jego moc, w miejsce naszej grzeszności Jego sprawiedliwość. Nasze życie i wszystko, czym jesteśmy, należy wtedy do Niego: wiara uznaje Jego prawo własności i przyjmuje wypływające z niej błogosławieństwa. Prawda, szlachetność i czystość stanowią o tajemnicy powodzenia w życiu. I to właśnie wiara doprowadza nas do osiągnięcia tych zasad. — Education 253 (1903). UCO2 152.3
Prosta w działaniu — Wiara jest prosta w działaniu i potężna w skutkach. Wielu zdeklarowanym chrześcijanom, znającym Pismo Święte i wierzącym w zawarte w nim prawdy, brak dziecięcej ufności, która jest niezbędna każdemu wyznawcy Jezusa. Ludzie ci nie posługują się tym szczególnym narzędziem, niosącym duszy uzdrowienie. — Redemption: The Miracles of Christ 97 (1874); SDA Bible Commentary VI, 1074. UCO2 152.4
Pokora to nie to samo co wiara — Pokora, łagodność i posłuszeństwo to nie wiara, lecz jej owoce, skutki. — Testimonies for the Church V, 438 (1885). UCO2 153.1
Wiara daje pewność siebie — Historie te [świadczące o zaufaniu apostoła Pawła do Boga] zostały zapisane nie tylko dlatego, żebyśmy o nich czytali i dziwili się, ale żeby ta wiara, która dawniej działała w sługach Bożych, i w nas mogła działać. W niemniej pewny sposób jak wiara kiedyś działała, będzie działała dzisiaj, jeśli tylko będą wierzące serca, które pozwolą się użyć jako narzędzie mocy Boga. UCO2 153.2
Uczcie polegać na Bogu tych, których brak pewności siebie odstrasza od odpowiedzialności i obowiązków. Wtedy wielu tych, którzy czują się niczym lub są bezradni w tym świecie, mogłoby powiedzieć wraz z apostołem Pawłem: “Wszystko mogę w tym, który mnie wzmacnia, w Chrystusie”. Filipian 4,13. — Wychowanie 180 (1903). UCO2 153.3
Wiara potrzebna na każdym etapie drogi — Wiara jest potrzebna w drobnych rzeczach nie mniej niż w wielkich. We wszystkich codziennych sprawach i zajęciach podtrzymująca nas moc Boża staje się dla nas, dzięki naszej niezłomnej ufności, czymś rzeczywistym. — Education 255 (1903). UCO2 153.4
Uczyć wiary — Trzeba jasno wyłożyć, w jaki sposób należy okazywać wiarę. Każda obietnica Pańska ma warunki. Jeżeli gotowi jesteśmy czynić wolę Boga, Jego moc jest do naszej dyspozycji. Jakikolwiek dar obiecuje, istnieje on już w samej obietnicy. “Ziarnem jest Słowo Boże”. Łukasza 8,11. Jak pewne jest to, że w żołędziu mieści się dąb, tak pewny jest dar Boga zawarty w Jego obietnicy. Z chwilą gdy przyjmujemy obietnicę, już otrzymujemy dar w niej obiecany. — Education 253 (1903). UCO2 153.5
Wiara niesie dla dzieci cenne lekcje — Wiara niesie cenne lekcje (...) dla dziecka pamiętliwego. Skłonność do brania odwetu albo mszczenia się za doznane krzywdy wypływa często z głębokiego poczucia sprawiedliwości i energicznej natury, nielubiącej bezczynności. Trzeba uczyć takie dziecko, że Bóg jest wiekuistym stróżem prawa. Otacza On troskliwą opieką istoty, które tak umiłował, że dla ich ratowania ofiarował swego umiłowanego Syna. Pan rozprawi się z każdym złoczyńcą. — Education 256-257 (1903). UCO2 153.6
Umysł trzeba uczyć okazywania wiary — Wiara działa w miłości i oczyszcza duszę z wszelkiego samolubstwa. W ten sposób dusza doskonali się w miłości. Jakże możemy nie być czuli i miłosierni, skoro przez drogocenną krew Chrystusa dostąpiliśmy łaski i miłosierdzia? “Łaską zbawieni jesteście przez wiarę”. Efezjan 2,8. Umysł trzeba uczyć okazywania wiary, a nie wątpliwości i podejrzeń. Zbyt łatwo widzimy w przeciwnościach przeszkody nie do pokonania. UCO2 154.1
Wiara w obietnice Boże, życie w wierze, posuwanie się naprzód bez ulegania okolicznościom to trudna lekcja, której trzeba się nauczyć. Ale każde dziecko Boże musi się koniecznie jej nauczyć. Należy zawsze cenić Bożą łaskę w Chrystusie, bo to jedyny dany nam sposób przybliżenia się do Boga. Wiara w słowo Boże przekazane przez Chrystusa okrytego słupem obłoku pozwoliłaby Izraelitom pozostawić po sobie zupełnie inną historię. Brak wiary w Boga sprawił jednak, że ich dzieje pełne były wzlotów i upadków. — Manuscript 43, 1898. UCO2 154.2
Wiara i zarozumiałość — Niektórzy twierdzili, że mają wielką wiarę w Boga i szczególne dary oraz że doświadczają niezwykłych odpowiedzi na swoje modlitwy, choć brakowało na to wszystko dowodów. Mylili wiarę z arogancją. Modlitwa płynąca z wiary nigdy nie trafia w próżnię, ale twierdzenie, że modlitwa zawsze zostanie wysłuchana w taki sposób, w jaki się spodziewamy, to przejaw arogancji. — Testimonies for the Church I, 231 (1861). UCO2 154.3
Arogancja szatańską podróbką — Wiara nie ma nic wspólnego z arogancją. Tylko ten, kto ma prawdziwą wiarę, jest zabezpieczony przed arogancją, szatańską podróbką wiary. Wiara chwyta się Bożych obietnic i przynosi owoce posłuszeństwa. Arogancja także chwyta się Bożych obietnic, lecz wykorzystuje je, tak jak niegdyś szatan, do usprawiedliwienia występku. UCO2 154.4
Wiara mogłaby doprowadzić naszych pierwszych rodziców do ufności w miłość Boga i do posłuszeństwa Jego przykazaniom. Arogancja jednak doprowadziła ich do przestąpienia Jego prawa, mniemali bowiem, że Boża miłość uratuje ich od konsekwencji grzechu. Prawdziwa wiara nie woła o łaskę nieba, jeśli nie spełnia warunków związanych z jej otrzymaniem. Prawdziwa wiara ma za podstawę biblijne obietnice i warunki. — The Desire of Ages 126 (1898). UCO2 154.5
Pielęgnować wiarę — Ci, którzy mówią z wiarą i pielęgnują wiarę, będą ją mieli; ci, którzy żywią i wyrażają wątpliwości, będą mieć wątpliwości. — Testimonies for the Church V, 302 (1885). UCO2 155.1
Niepotrzebnie sądzisz, że skoro popełniłeś błędy, będziesz na zawsze potępiony. Nie pozwól, by prawda miała mniejszą wartość w Twoich oczach dlatego, że niektórzy z tych, co ją wyznają, nie żyją z nią w zgodzie. Pielęgnuj wiarę w prawdę poselstwa trzeciego anioła. Jeśli nie będziesz pielęgnować wiary, będzie ona stopniowo tracić na znaczeniu w Twoim sercu i umyśle. Twoje doświadczenie będzie przypominać doświadczenie głupich panien, które nie zadbały o zapas oliwy do lamp, tak że te w końcu zgasły. Wiarę należy pielęgnować. Jeśli słabnie, jest jak chora roślinka, którą trzeba wystawić na światło słoneczne, starannie podlewać i doglądać. — Letter 97, 1895. UCO2 155.2
Wiara wznosi się ponad cienie — Kiedy między Twoją duszą a Bogiem pojawiają się chmury, kiedy wszystko dookoła wydaje się mroczne i posępne, kiedy wróg szykuje się ograbić Twoją duszę z wierności wobec Boga i prawdy, kiedy błąd wydaje się przekonujący i atrakcyjny — wtedy jest czas na modlitwę i wykazanie się wiarą w Boga. (...). Gdy pielęgnuje się wiarę, dusza może się wznieść ponad siebie i przeniknąć piekielny cień, który nieprzyjaciel rzuca na ścieżkę każdego, kto dąży do zdobycia nieznikomego wieńca. — Letter 30, 1896; Our High Calling 126. UCO2 155.3
Wiara opiera się na dowodach — Słowo Pana przekazane przez Jego sługi jest przyjmowane przez wielu z wątpliwościami i obawami. Wielu nie chce okazać posłuszeństwa udzielonemu ostrzeżeniu i napomnieniom, póki z ich umysłu nie zniknie każdy cień niepewności. Wiara, która domaga się pełnej wiedzy, nigdy nie podporządkuje się dowodom, których Bóg chętnie udziela. Bóg wymaga od swego ludu wiary, która polega na ciężarze dowodów, a nie na całkowitej wiedzy. Ci naśladowcy Chrystusa, którzy przyjmują światło zesłane im przez Boga, muszą być posłuszni głosowi Bożemu przemawiającemu do nich, nawet jeśli mnóstwo innych głosów głośno przeciwko temu protestuje. Rozpoznanie głosu Bożego wymaga zdolności rozeznania. — Testimonies for the Church III, 258 (1873). UCO2 155.4
Powinniśmy osobiście wiedzieć, czym jest chrześcijaństwo, czym jest prawda, czym jest dana nam wiara, jakie są biblijne zasady, które otrzymaliśmy od najwyższego autorytetu. Wielu wierzy, nie mając przesłanek, na których mogliby oprzeć swoją wiarę, nie mając wystarczających dowodów, że to, w co wierzą, jest prawdą. Jeśli stykają się z poglądem, który nie kłóci się z ich wcześniejszymi koncepcjami, chętnie go przyjmują. Nie kierują się rozumowaniem przyczynowo-skutkowym. Ich wiara nie ma prawdziwej podstawy, a w czasie próby przekonują się, że budowali na piasku. — Letter 4, 1889. UCO2 156.1
Wiarę trzeba uzewnętrzniać — Gdybyśmy częściej uzewnętrzniali naszą wiarę, bardziej cieszyli się doznawanymi błogosławieństwami wielką łaską, cierpliwością i miłością Bożą — codziennie przybywałoby nam sił. Czy drogocenne słowa wypowiedziane przez Księcia Bożego, Chrystusa, nie dają zapewnienia i mocy, które by przekonały nas, że Ojciec niebieski chętniej daje Ducha Świętego tym, którzy Go o to proszą, niż rodzice dają dobre dary swoim dzieciom? — Letter 7, 1892; Selected Messages II, 243. UCO2 156.2
Nie mylić wiary z uczuciami — Wielu ma błędny pogląd na to, czym jest wiara, wskutek czego nie korzysta z danych im przywilejów. Mylą uczucia z wiarą i są w głębi ducha stale przygnębieni i zakłopotani, bo szatan na wszelkie sposoby wykorzystuje ich niewiedzę i brak doświadczenia. (...). Musimy przyjąć Chrystusa jako naszego osobistego Zbawiciela, inaczej bowiem nie okażemy się zwycięzcami. Nie wystarczy, że trzymamy się z daleka od Niego, wierzymy, że nasz znajomy czy sąsiad może mieć w Nim osobistego Zbawiciela, podczas gdy sami nie doświadczyliśmy Jego przebaczającej miłości. Mamy wierzyć, że jesteśmy wybrani przez Boga do zbawienia przez wiarę, łaskę Chrystusa i działanie Ducha Świętego. Powinniśmy chwalić i wysławiać Boga za te wspaniałe przejawy Jego niezasłużonej łaskawości. UCO2 156.3
To miłość Boża pociąga człowieka do Chrystusa, a On łaskawie go przyjmuje i przedstawia Ojcu. Przez działanie Ducha Świętego odnowiona zostaje niebiańska więź między Bogiem a grzesznikiem. Ojciec mówi: “I będę im Bogiem, a oni będą mi ludem. Okażę im przebaczającą miłość i obdarzę ich moją radością. Będą szczególną moją własnością, gdyż lud, który sobie stworzyłem, będzie zwiastował moją chwałę”. — The Signs of the Times, 2 styczeń 1893; Our High Calling 77. UCO2 156.4
Wiara i uczucia to nie to samo — Uczucia i wiara są tak daleko od siebie, jak wschód od zachodu. Wiara nie zależy od uczuć. Codziennie winniśmy powierzać siebie Bogu i wierzyć, że Chrystus rozumie i przyjmuje naszą ofiarę. Nie trzeba przy tym badać siebie pod kątem tego, czy mamy odpowiedni poziom uczuć, które według nas powinny odpowiadać wierze. Czy nie mamy zapewnienia, że nasz Ojciec niebieski chętniej daje Ducha Świętego tym, którzy Go o to proszą z wiarą, niż rodzice dają dobre dary swoim dzieciom? Powinniśmy podążać naprzód tak, jakbyśmy na każdą modlitwę zanoszoną do tronu Bożego słyszeli odpowiedź od Tego, którego obietnice nigdy nie zawodzą. Nawet przygniecieni smutkiem, mamy przywilej śpiewać Bogu w naszym sercu. Gdy tak będziemy czynić, wówczas mgły i chmury zostaną rozproszone, a my wyjdziemy z cienia i mroku na jasne światło Bożej obecności. — Manuscript 75, 1893; Our High Calling 120. UCO2 157.1
Wiara to nie chwilowy impuls — Wielu przez lata trwa w ciemności i zwątpieniu, bo nie czuje tego, co chciałoby czuć. Ale uczucia nie mają nic wspólnego z wiarą. Wiara, która działa w miłości i oczyszcza duszę, to nie chwilowy impuls. Opiera się ona na obietnicach Bożych, na ufności, że co Bóg powiedział, tego jest On w stanie dokonać. Nasze dusze mogą nauczyć się wierzyć i polegać na Słowie Bożym. A słowo to mówi: “Sprawiedliwy z wiary żyć będzie” (Rzymian 1,17), z wiary, nie z uczuć. — The Youth's Instructor, 8 lipiec 1897; Our High Calling 119. UCO2 157.2
Nie polegać na uczuciach — Odrzućmy wszelką nieufność i brak wiary w Jezusa. Prowadźmy życie pełne prostego, dziecięcego zaufania, nie polegając na uczuciach, lecz na wierze. Nie znieważajcie Jezusa przez wątpienie w Jego cenne obietnice. On pragnie, żebyśmy wierzyli w Niego niezachwianą wiarą. — Letter 49, 1888; Our High Calling 119. UCO2 157.3
Działać z wiarą — Ciągle patrzcie na Jezusa, zanoście ciche modlitwy w wierze, chwytając się Jego mocy niezależnie od tego, czy przejawia się to w uczuciach, czy też nie. Idźcie naprzód, tak jakby każda zaniesiona modlitwa została złożona u tronu Bożego i uzyskała odpowiedź Tego, którego obietnice nigdy nie zawodzą. Idźcie prosto naprzód, śpiewając i grając Bogu w swoich sercach, nawet będąc przygnębieni poczuciem ciężaru i smutku. A wtedy, wiem to dobrze, światło przyjdzie, radość będzie nasza, mgły i chmury zostaną rozwiane. A my wyjdziemy z przytłaczającej mocy cienia na jasne światło Bożej obecności. — Letter 7, 1892; Selected Messages II, 242-243. UCO2 157.4
Wiara i dowody bycia chrześcijaninem — Kiedy otrzymujesz pomoc i pociechę, śpiewaj na chwałę Bogu. Rozmawiaj z Bogiem. W ten sposób staniesz się przyjacielem Boga. Będziesz na Nim polegać. Uzyskasz wiarę, dzięki której będziesz ufać bez względu na to, czy masz nastrój, czy też nie. Pamiętaj, że uczucie nie jest dowodem, że jesteś chrześcijaninem. O tym, że jesteś dzieckiem Boga, świadczy bezwarunkowa wiara w Niego. Ufaj Bogu. On cię nigdy nie zawiedzie. Pan mówi: “Nie zostawię was sierotami, przyjdę do was. Jeszcze tylko krótki czas i świat mnie oglądać nie będzie; lecz wy oglądać mnie będziecie, bo Ja żyję i wy żyć będziecie”. Jana 14,18-19. Nie widzimy Chrystusa osobiście. Możemy jednak oglądać Go oczami wiary. Nasza wiara trzyma się Jego obietnic. W ten właśnie sposób z Bogiem chodził Henoch. — Manuscript 27, 1901. UCO2 158.1
Wiara to rzeczywistość — Mojżesz nie tylko o Bogu myślał, ale też Go widział. Stale miał Go przed oczami. Nigdy nie tracił z oczu Jego oblicza. UCO2 158.2
Wiara nie była dla niego zagadką, lecz rzeczywistością. Wierzył, że Bóg kieruje jego życiem w najdrobniejszych sprawach, toteż Go w nich uznawał. Ufał, że da mu siłę oprzeć się wszelkim pokusom. — Education 63 (1903). UCO2 158.3
Wiara w Chrystusa, nie w Jego szatę — Gdy Jezus przechodził, chora kobieta wyciągnęła ku Niemu rękę i udało jej się dotknąć kraju Jego szaty. Od razu wiedziała, że została uzdrowiona. Jej wiara była skierowana nie na szatę Jezusa, ale na Niego samego. W tym jednym dotyku skupiła się cała wiara jej życia. Ból i słabość natychmiast znikły. Poczuła energię, która niczym prąd elektryczny przeniknęła każde włókno jej ciała. Poczuła, że otrzymała doskonałe zdrowie. “I zaraz (...) poczuła na ciele, że jest uleczona z tej dolegliwości”. Marka 5,29. — Letter 111, 1904. UCO2 158.4
Wiara nie skupia się na przedmiotach — Szata nie miała żadnej uzdrawiającej mocy. To wiara w Tego, który nosił szatę, przywróciła chorej kobiecie zdrowie. — Manuscript 105, 1901. UCO2 158.5
Wiara rozróżnia — Wiara jest środkiem, za pomocą którego w umyśle zamieszkuje prawda lub błąd. Prawda lub błąd przyjmowane są przez ten sam akt umysłu, ale zdecydowaną różnicę sprawia to, czy wierzymy Słowu Bożemu, czy temu, co mówią ludzie. Gdy Chrystus objawił się Pawłowi i ten został przekonany, że prześladuje Jezusa w postaci Jego świętych, Paweł przyjął prawdę, która jest w Jezusie. W umyśle i charakterze objawiła się przekształcająca moc, w Chrystusie Jezusie stał się nowym człowiekiem. Przyjął prawdę w takiej pełni, że jego wiarą nie mogły zachwiać ani ziemia, ani piekło. — The Signs of the Times, 5 czerwiec 1893; Selected Messages I, 346. UCO2 158.6
Wiara uzdrawia — Wiara jest potężniejszym zdobywcą niż śmierć. Jeśli skłonimy chorego, by z wiarą utkwił wzrok w Wielkim Lekarzu, zobaczymy cudowne tego skutki. Dusza i ciało ożyją. — The Ministry of Healing 62 (1905). UCO2 159.1
Codzienne okazywanie wiary — Wiem, że codziennie muszę toczyć dobry bój wiary. Muszę okazywać całą moją wiarę, nie polegając na uczuciach. Muszę działać tak, jakbym wiedział, że Pan mnie słyszy, odpowie na moje modlitwy i mi pobłogosławi. Wiara nie jest przypływem radosnego uczucia, lecz po prostu trzymaniem Boga za słowo, wierzeniem, że wypełni On dane obietnice, bo tak powiedział. — Letter 49, 1888; Our High Calling 119. UCO2 159.2
Wiara działa — Patrzenie na Golgotę nie ma uciszyć duszy w bierności wobec obowiązków ani ukołysać do snu, ale ukształtować wiarę w Jezusa, wiarę, która działa, oczyszczając duszę z błota egoizmu. Kiedy wiarą chwytamy się Chrystusa, nasze dzieło dopiero się zaczyna. UCO2 159.3
Każdy człowiek ma nikczemne, grzeszne nawyki, które muszą być pokonane w energicznej walce. Każdy jest powołany do toczenia boju wiary. Wyznawca Chrystusa nie może obcesowo traktować ludzi ani być pozbawiony wrażliwości i współczucia. Nie może być szorstki w mowie ani nadęty i zarozumiały. Nie może być władczy, skłonny do używania ostrych słów, krytykowania i potępiania. — Manuscript 16, 1890; SDA Bible Commentary VI, 1111. UCO2 159.4
Wiara kształtuje życie — Nasze życie kształtuje wiara. Jeśli mamy dostęp do światła i prawdy, lecz nie korzystamy z przywileju czerpania z nich mądrości, to w rzeczywistości odrzucamy je i wybieramy ciemność. — The Great Controversy 597 (1888). UCO2 159.5
Wiara obietnicą powodzenia — Jeśli będziemy szli naprzód w wierze, zdecydowani mądrze pełnić dzieło Boże, będziemy mieć w życiu powodzenie. Nie wolno nam dopuścić, by hamowali nas ludzie, którzy mając znikomą wiarę, lubują się w skupianiu na minusach. Aby Boże dzieło ewangelizacji mogło się stabilnie rozwijać z siłą i skutecznością, musi być pełnione przez ludzi wielkiej wiary. — Letter 233, 1904. UCO2 159.6
Wiara oczyszcza duszę — Musimy mieć wiarę, żywą wiarę, czynną w miłości i oczyszczającą duszę. Musimy nauczyć się przychodzić ze wszystkim do Pana w prostej, gorliwej wierze. Największy ciężar, jaki musimy nieść w tym życiu, to nasze ja. Jeśli nie będziemy się w szkole Chrystusa uczyć łagodności i pokory, stracimy cenne okazje i przywileje poznania Go. Największa przeszkoda, z jaką musimy się uporać, to nasze ego. Nie zapomnijmy złożyć go u stóp Chrystusa, gdy będziemy zdejmować z siebie ciężary. UCO2 160.1
Pozwólcie Jezusowi kształtować Was i zmieniać, abyście stali się naczyniem do zaszczytnego użytku. Wasze pokusy, poglądy, uczucia muszą zostać złożone u stóp krzyża. Wtedy dusza będzie gotowa słuchać słów boskiego pouczenia. Jezus da Wam pić wodę z rzeki, która wypływa od tronu Bożego. Pod łagodnym, pokornym wpływem Ducha Świętego Wasz chłód i obojętność znikną. Chrystus stanie się w Was źródłem wody wytryskującej ku żywotowi wiecznemu. — Letter 57, 1887. UCO2 160.2
Otwiera sekrety powodzenia w życiu — Jakąż moc mają prawdziwa wiara i prawdziwa modlitwa! Są niczym dwie ręce, którymi człowiek chwyta się mocy Nieskończonej Miłości. Wierzyć znaczy ufać Bogu, tzn. ufać, że On kocha nas i najlepiej wie, co służy naszemu dobru. Taka wiara skłania do wybrania Jego drogi zamiast naszej własnej. W miejsce naszej niewiedzy przyjmuje Jego mądrość, w miejsce naszej słabości Jego moc, w miejsce naszej grzeszności Jego sprawiedliwość. Nasze życie i wszystko, czym jesteśmy, należy wtedy do Niego: wiara uznaje Jego prawo własności i przyjmuje wypływające z niej błogosławieństwa. Prawda, szlachetność i czystość stanowią o tajemnicy powodzenia w życiu. I to właśnie wiara doprowadza nas do osiągnięcia tych zasad. Każda nasza szlachetna pobudka lub dążenie jest darem Bożym. Wiarą przyjmujemy od Boga życie, które jako jedyne może dać prawdziwy wzrost i skuteczność. — Gospel Workers 259 (1915). UCO2 160.3