Το κήρυγμα ότι με το θάνατο και την ανάστασή Του ο Χριστός θα κατόρθωνε να ζωοποιήσει τους νεκρούς, αναστάτωσε βαθύτατα τους Σαδδουκαίους. Ένοιωθαν ότι το προσφιλές τους δόγμα κινδύνευε να ανατραπεί και η υπόληψή τους να διακυβευτεί. Μερικοί από τους σημαίνοντες του ναού μαζί με τον επικεφαλή του ιερού, οι οποίοι ήταν Σαδδουκαίοι, συνέλαβαν τους δύο αποστόλους και τους φυλάκισαν, επειδή ήταν πολύ αργά να εκδικαστεί η υπόθεση το ίδιο βράδυ. ΙΑ 191.4
Την επόμενη ημέρα, ο Άννας και ο Καϊάφας με τους άλλους επίσημους του ιερού, συνήλθαν για τη δίκη των κρατουμένων. Σε εκείνη την αίθουσα και μπροστά στους ίδιους ανθρώπους, ο Πέτρος χωρίς ντροπή, είχε αρνηθεί τον Κύριό του. Όλη αυτή η σκηνή παρουσιάστηκε στη σκέψη του μαθητή, καθώς εμφανίστηκε για τη δική του δίκη. Τώρα είχε την ευκαιρία να εξαλείψει την προηγούμενη απεχθή του δειλία. ΙΑ 192.1
Οι παρευρισκόμενοι θυμόνταν το ρόλο που είχε παίξει ο Πέτρος στη δίκη του Κυρίου του και χαίρονταν σκεπτόμενοι ότι θα δείλιαζε με την απειλή της φυλάκισης και του θανάτου. Ο μαθητής όμως που είχε αρνηθεί τον Χριστό την ώρα της μεγαλύτερης ανάγκης Του, ήταν αυθόρμητος, γεμάτος αυτοπεποίθηση και διέφερε εντελώς από εκείνο τον Πέτρο που στεκόταν εκείνη την ημέρα μπροστά στο συνέδριο. Είχε αλλάξει. Δεν είχε πια εμπιστοσύνη στον εαυτό του και δεν ήταν ένας υπερήφανος καυχησιάρης. Με τη δύναμη του Αγίου Πνεύματος είχε γίνει σταθερός σαν βράχος, θαρραλέος και ταπεινός, εξυψώνοντας τον Χριστό. Ήταν έτοιμος να εξαλείψει το στίγμα της αποστασίας του με το να τιμήσει το όνομα που είχε άλλοτε αρνηθεί. ΙΑ 192.2