Αυτός είναι καιρός τρομακτικής αγωνίας. Μέρα και νύκτα εκλιπαρούν τον Θεό για απολύτρωση. Οι αμαρτωλοί θριαμβεύουν και η σαρκαστική κατακραυγή ακούγεται: «Πού είναι τώρα η πίστη σας; Αν είστε ο πραγματικός λαός του Θεού, γιατί δεν σας λυτρώνει από τα χέρια μας;» Αλλά οι πιστοί δεν τους δίνουν σημασία. Όπως έκανε ο Ιακώβ, αγωνίζονται και αυτοί με τον Θεό. Οι άγγελοι λαχταρούν να τους σώσουν, αλλά πρέπει να περιμένουν λίγο ακόμη. Ο λαός του Θεού πρέπει να πιει το ποτήρι και να βαπτιστεί το βάπτισμα. Πιστοί στο καθήκον τους, οι ουράνιοι απεσταλμένοι εξακολουθούν να τους φρουρούν. Ο Θεός δεν θα επιτρέψει να προσβληθεί το όνομά Του μεταξύ των άθεων. Ο καιρός έχει σχεδόν φτάσει οπόταν θα φανερώσει τη μεγάλη Του δύναμη και θα λυτρώσει με δόξα τους αγίους Του. Για την τιμή του ονόματος Του θα σώσει κάθε έναν από αυτούς που Τον περιμένουν με υπομονή και που τα ονόματά τους έχουν καταχωρηθεί στα βιβλία του ουρανού. ΙΑ 322.1
Η προσοχή μου στράφηκε πίσω στον πιστό Νώε. Όταν η βροχή άρχισε να πέφτει και ξεκίνησε ο κατακλυσμός, ο πατριάρχης και η οικογένειά του είχαν ήδη μπει στην κιβωτό και ο Θεός τούς είχε α-σφαλίσει σ’ αυτήν. Ο Νώε είχε προειδοποιήσει τους προκατακλυσμιαίους κατοίκους της γης, ενώ εκείνοι τον ειρωνεύονταν και τον περιφρονούσαν. Καθώς τα νερά κατέκλυσαν τη γη και ο ένας μετά τον άλλον πνίγονταν σ’ αυτά, έβλεπαν την κιβωτό που την είχαν περιγελάσει τόσο πολύ να επιπλέει με ασφάλεια στην επιφάνεια του νερού, προστατεύοντας την οικογένεια που είχε καταφύγει σ’ αυτήν. Έτσι, ο λαός του Θεού ο οποίος είχε πιστά προειδοποιήσει τον κόσμο για την επικείμενη οργή Του θα σωζόταν. Ο Θεός δεν θα επέτρεπε στους ασεβείς να καταστρέψουν εκείνους που δεν θα υπέκυπταν στο διάταγμα του θηρίου ούτε θα λάβαιναν το χαρακτηριστικό σημείο του. Είδα ότι αν επιτρεπόταν στους αμαρτωλούς να εξολοθρέψουν τους πιστούς, ο Σατανάς και όλοι όσοι μισούν τον Θεό θα ικανοποιούνταν. Ω, τι θρίαμβος θα ήταν για την αυτού σατανική μεγαλειότητα να αποκτήσει δύναμη, τώρα στον τελειωτικό αυτό αγώνα και να νικήσει όσους περιμένουν Εκείνον που αγαπούν! Αυτοί που ειρωνεύονται την ιδέα της ανάληψης των αγίων στον ουρανό, θα διαπιστώσουν τη φροντίδα του Θεού για το λαό Του και θα παρακολουθήσουν την ένδοξη απελευθέρωσή τους. ΙΑ 322.2
Όταν οι δίκαιοι εγκαταλείψουν τις πόλεις και τα χωριά, θα καταδι-ωχτούν από τους ασεβείς που θα προσπαθήσουν να τους εξοντώσουν. Τα όπλα όμως που υψώνονται να θανατώσουν το λαό του Θεού σπάνε και πέφτουν στο έδαφος σαν να είναι καλαμένια. Οι άγγελοι προστατεύουν τους αγίους και, καθώς αυτοί φωνάζουν μέρα και νύχτα για απολύτρωση, η κραυγή τους υψώνεται φτάνοντας στον Θεό. ΙΑ 323.1