Τότε εκπληρώνονται τα λόγια των προφητών: «Ο θυμός του Κυρίου είναι επί πάντα τα έθνη, και η φλογερά οργή αυτού επί πάντα τα στρατεύματα αυτών, κατέστρεψεν αυτά ολοκλήρως, παρέδωκεν αυτά εις σφαγήν» (Ησ. λδ’ 2). «Θέλει βρέξει επί τους ασεβείς παγίδας, πυρ και θείον, και ανεμοζάλη είναι η μερίς του ποτηρίου αυτών” (Ψαλμ. ια’ 6). Ο Θεός ρίχνει φωτιά από τον ουρανό. Η γη διαλύεται. Κρυμμένα στα σπλάχνα της τα όπλα της γης βγαίνουν στην επιφάνεια. Γιγαντιαίες, καταναλωτικές φλόγες αναπηδούν από κάθε ορθάνοιχτο ρήγμα. Και αυτά τα βράχια ακόμη φλέγονται. Έφτασε η ημέρα «ήτις θέλει καίει ως κλίβανος» (Μαλ. δ’ 1). «Τα στοιχεία [της φύσης] πυρακτούμενα θέλουσι διαλυθή και η γη και τα εν αυτή έργα θέλουσι κατακαή” (Β’ Πέτρου γ’ 10). Η φωτιά του Τοφέθ έχει ετοιμαστεί για το βασιλιά, τον αρχιεπαναστάτη. Ο σωρός της είναι πελώριος και βαθύς και «η πνοή του Κυρίου, ως ρεύμα θείου θέλει εξάψει αυτήν” (Ησ. λ’ 33). Η επιφάνεια της γης μοιάζει με λιωμένο μέταλλο - μία απέραντη κοχλάζουσα λίμνη φωτιάς. Αυτή είναι η ώρα της κρίσης και της καταστροφής των ασεβών. Είναι η «ημέρα εκδικήσεως του Κυρίου, ενιαυτός ανταποδόσεων δια την κρίσιν της Σιών» (Ησ. λδ’ 8). ΙΑ 339.1
Οι ασεβείς αμείβονται για τις πράξεις τους πάνω σ’ αυτή τη γη. «Θέλουσιν είσθαι άχυρον και η ημέρα η ερχομένη θέλει κατακαύσει αυτούς, λέγει ο Κύριος των δυνάμεων» (Μαλ. δ’ 1). Μερικοί κατα-στρέφονται στη στιγμή, ενώ άλλοι βασανίζονται για ημέρες. Όλοι τιμωρούνται σύμφωνα με τις πράξεις τους. Αφού οι αμαρτίες των ευσεβών έχουν μεταφερθεί στον Σατανά, τον επινοητή του κακού, αυτός είναι αναγκασμένος να υποφέρει όχι μόνο για τη δική του την ανταρσία, αλλά και για όλες τις αμαρτίες που εξώθησε το λαό του Θεού να διαπράξει. Η δική του τιμωρία είναι ασύγκριτα βαρύτερη από την τιμωρία των θυμάτων του. Όταν όλοι που παρασύρθηκαν από τις απάτες του θα έχουν καταστραφεί, αυτός θα ζει ακόμη και θα εξακολουθεί να βασανίζεται. Οι καθαρτήριες φλόγες τελικά εξολο-θρεύουν τους ασεβείς, «ρίζαν και κλάδον» - ρίζα είναι ο Σατανάς και κλάδοι οι οπαδοί του. Το κύρος της δικαιοσύνης του Θεού αποκαταστάθηκε και όλη η αγγελική στρατιά φωνάζει με δυνατή φωνή: «Αμήν». ΙΑ 339.2
Όσο διάστημα η γη φλεγόταν από την εξολοθρευτική φωτιά, ο δίκαιος λαός του Θεού βρισκόταν ασφαλής μέσα στην Αγία Πόλη. Για όσους πήραν μέρος στην πρώτη ανάσταση, ο δεύτερος θάνατος δεν έχει εξουσία (Αποκ. κ’ 6). Ενώ ο Θεός για τους ασεβείς είναι «πυρ καταναλίσκον», για το λαό Του είναι «ήλιος και ασπίς” (Ψαλμ. πδ’ 11). ΙΑ 340.1