«Και αναχωρήσαντες από Σοκχώθ, εστρατοπέδευσαν εν Εθάμ, κατά τα άκρα της ερήμου. Ο δε Κύριος προεπορεύετο αυτών, την ημέραν, εν στύλω νεφέλης, δια να οδηγή αυτούς εν τη οδώ, την δε νύκτα εν στύλω πυρός, δια να φέγγη εις αυτούς, ώστε να οδοιπορώσιν ημέραν και νύκτα. Δεν απεμάκρυνεν από της όψεως του λαού τον στύλον της νεφέλης την ημέραν, ούτε τον στύλον του πυρός την νύκτα” (Έξοδ. ιγ’ 20-22) ΙΑ 86.3
Ο Κύριος ήξερε ότι οι Φιλισταίοι θα τους εμπόδιζαν να περάσουν μέσα από τη χώρα τους και, θεωρώντας τους ως σκλάβους που δραπέτεψαν από τους κυρίους τους, δεν θα δίσταζαν να τους πολεμήσουν. Ο Θεός οδηγώντας τους μέσα από τη θάλασσα, εκδήλωσε την ευσπλαχνία και τη δικαιοσύνη Του. Καθοδήγησε το λαό Του, μέσω του ηγέτη τους, στο σημείο ακριβώς που θα έπρεπε να στρατοπεδέ- ψουν. Στον Μωυσή είχε αποκαλυφτεί ότι ο Φαραώ θα τους καταδίωκε, αλλά και ότι ο Θεός θα δοξαζόταν λυτρώνοντάς τους. ΙΑ 86.4
Μερικές ημέρες μετά τη φυγή των Εβραίων, οι Αιγύπτιοι δήλωσαν στο βασιλιά τους ότι οι σκλάβοι τους είχαν αποδράσει και ότι ποτέ πια δεν θα επέστρεφαν. Θρηνούσαν που τους επέτρεψαν να εγκαταλείψουν τη χώρα τους. Ήταν γι’ αυτούς πολύ μεγάλη απώλεια να στερηθούν τις υπηρεσίες τους και μετανόησαν που συμφώνησαν για την αναχώρησή τους. Παρόλα όσα υπέφεραν από τις τιμωρίες του Θεού, είχαν τόσο σκληρυνθεί με τη συνεχή ανταρσία τους, ώστε αποφάσισαν να καταδιώξουν τους Ισραηλίτες και να τους επαναφέρουν με τη βία στην Αίγυπτο. Ο βασιλιάς πήρε ένα τεράστιο στράτευμα και εξακόσιες άμαξες και τους καταδίωξε φτάνοντας κοντά στη θάλασσα. ΙΑ 87.1
«Και ότε επλησίασεν ο Φαραώ, οι υιοί Ισραήλ ύψωσαν τους οφθαλμούς αυτών, και ιδού, οι Αιγύπτιοι ήρχοντο οπίσω αυτών, και εφοβήθησαν σφόδρα, και ανεβόησαν οι υιοί Ισραήλ προς τον Κύριον. Και είπον προς τον Μωυσήν, Διότι δεν ήσαν μνήματα εν Αιγύπτω, εξήγαγες ημάς δια να αποθάνωμεν εν τη ερήμω; Δια τί έκαμες εις ημάς τούτο, και εξήγαγες ημάς εξ Αιγύπτου; δεν είναι ούτος ο λόγος τον οποίον σοι είπομεν εν Αιγύπτω, λέγοντες, Άφες ημάς, και ας δουλεύωμεν τους Αιγιπτίους; διότι καλήτερον ήτο εις ημάς να δουλεύωμεν τους Αιγυπτίους, παρά να αποθάνωμεν εν τη ερήμω. Και είπεν ο Μωυσής προς τον λαόν, Μη φοβείσθε, σταθήτε, και βλέπετε την σωτηρίαν του Κυρίου, την οποίαν θέλει κάμει εις εσάς σήμερον διότι τους Αιγυπτίους, τους οποίους είδετε σήμερον, δεν θέλετε ιδεί αυτούς πλέον εις τον αιώνα, ο Κύριος θέλει πολεμήσει δια σας, σεις δε θέλετε μένει ήσυχοι» (Έξοδ. ιδ’ 10-14). ΙΑ 87.2
Πόσο γρήγορα οι Ισραηλίτες έχασαν την πίστη τους στον Θεό! Είχαν παραστεί μάρτυρες όλων των πληγών που ο Κύριος εξαπέστειλε κατά της Αιγύπτου για να αναγκαστεί ο βασιλιάς να τους αφήσει να φύγουν. Όταν όμως η εμπιστοσύνη τους στον Θεό δοκιμάστηκε γόγγυσαν, παρόλο που είχαν δει την εκδήλωση της δύναμης Του κατά τη θαυμαστή απελευθέρωσή τους. Αντί να εμπιστευτούν τον Θεό μέσα στη δυστυχία τους, παραπονούνταν στον Μωυσή, υπενθυμίζοντας τον τους δισταγμούς που του είχαν εκφράσει στην Αίγυπτο. Στράφηκαν εναντίον του, κατηγορώντας τον ότι εκείνος ήταν η αιτία της συμφοράς τους. Ο Μωυσής διαρκώς τους ενθάρρυνε να εμπιστευτούν τον Θεό και να απομακρύνουν κάθε ίχνος δυσπιστίας τους ώστε να μπορέσουν να δουν τη σωτηρία που ο Κύριος ετοίμαζε γι’ αυτούς. Με θέρμη ικέτεψε τον Κύριο για τη λύτρωση του εκλεκτού λαού Του. ΙΑ 87.3