Ο Σατανάς έτρεμε καθώς αντίκριζε το έργο του. Ολομόναχος σκεπτόταν τα παρελθόντα, τα παρόντα και τα μελλοντικά του σχέδια. Το μεγαλόσωμο κορμί του ριγούσε σαν να βρισκόταν εκτεθειμένο σε θύελλα. Ένας άγγελος κατέβηκε από τον ουρανό. Ο Σατανάς τον κάλεσε και ικέτεψε για μία συνάντηση με τον Χριστό. Η ευκαιρία που ζητούσε του δόθηκε. Διηγήθηκε στον Υιό του Θεού πως μετανόησε για την ανταρσία του και επιθυμούσε πάλι τη θεϊκή εύνοια. Ζήτησε να αναλάβει ξανά τη θέση που είχε οτο παρελθόν και να τεθεί κάτω από τις υπηρεσίες του Υψίστου. Ο Χριστός έκλαψε για τη δυστυχία του Σατανά, αλλά, έχοντας σκέψη Θεού, του είπε ότι δεν θα μπορούσε ποτέ να επανέλθει στην προηγούμενη κατοικία του. Ο ουρανός δεν θα έπρεπε ξανά να διακινδυνέψει με την επιστροφή του, επειδή η αμαρτία και η επανάσταση ξεκίνησαν από αυτόν. Οι σπόροι της ανταρσίας φώλιαζαν ακόμη μέσα του. Δεν υπήρχε καμία δικαιολογία για την επανάσταση που ξεσήκωσε. Στην απόγνωσή του είχε καταστρέψει όχι μόνο τον εαυτό του, αλλά και το πλήθος των αγγέλων το οποίο θα ζούσε ευτυχισμένα στον ουρανό εάν εκείνος παρέμενε σταθερός. Ο νόμος του Θεού μπορούσε να καταδικάσει, όχι όμως να συγχωρέσει. ΙΑ 11.2
Ο Σατανάς μετανόησε για την ανταρσία του χωρίς όμως να παραδεχτεί ότι είχε κάνει κατάχρηση της καλοσύνης του Θεού. Δεν ήταν δυνατό μετά την πτώση του στην αμαρτία η αγάπη του για τον Θεό να έχει αυξηθεί σε τέτοιο βαθμό ώστε να μπορεί τώρα και να υπακούει και να υποτάσσεται ευχάριστα σ’ Αυτόν. Η αθλιότητα που ένοιωθε χάνοντας τη γλυκιά ατμόσφαιρα του ουρανού, η συναίσθηση της ενοχής που πίεζε την καρδιά του και η απογοήτευση που εισέπραξε, ήταν οι λόγοι της θλίψης του. Το να πρωτοστατεί έξω από τον ουρανό ήταν κάτι εντελώς διαφορετικό από το να τιμάται μέσα στα πλαίσια του ουρανού. Η απώλεια όλων των προνομιών τού φαινόταν ανυπόφορη. Ήθελε να τα επανακτήσει. ΙΑ 12.1
Η σοβαρή αυτή αλλαγή του αξιώματος του δεν αύξησε την αγάπη του για τον Θεό ούτε για το σοφό και δίκαιο νόμο Του. Όταν ο Σατανάς πείστηκε ότι δεν υπήρχε πιθανότητα να επανακτήσει την εύνοια του Υψίστου, εκδήλωσε την κακία του με αυξημένο μίσος και διάπυρη ορμητικότητα. ΙΑ 12.2
Ο Θεός γνώριζε ότι μία τέτοια αποφασιστική ανταρσία δεν θα παρέμενε σε αδράνεια. Ο Σατανάς θα ανακάλυπτε τρόπους για να ενο-χλήσει τους πιστούς αγγέλους και να δείξει περιφρόνηση στην εξουσία του Θεού. Καθώς ήταν αδύνατο πια να του επιτραπεί η διέλευση από τις πύλες του ουρανού, θα μπορούσε να περιμένει ακριβώς στην είσοδο και όταν οι άγγελοι θα μπαινόβγαιναν, θα τους χλεύαζε και θα γινόταν η αιτία να διαφωνούν μεταξύ τους. Θα μπορούσε ακόμη να παρακινήσει τον Αδάμ και την Εύα να επαναστατήσουν κατά του Θεού γνωρίζοντας ότι με την πράξη αυτή θα προξενούσε λύπη στον ουρανό και θα κατέστρεφε την ευτυχία του ζευγαριού. ΙΑ 12.3