(Το κεφάλαιο αυτό βασίζεται στο βιβλίο Αριθμοί, κεφ. ιγ’ 1 - ιδ’ 39)
Ο Κύριος πρόσταξε τον Μωυσή να στείλει ανθρώπους να ανιχνεύσουν τη γη Χαναάν, τη χώρα που προόριζε για το λαό Ισραήλ. Ένας αρχηγός από κάθε φυλή έπρεπε να εκλεγεί γι’ αυτόν το σκοπό. Οι δώδεκα άντρες πήγαν στην υποσχόμενη γη και μετά από σαράντα ημέρες επέστρεψαν από την έρευνά τους. Παρουσιάστηκαν στον Μωυσή, στον Ααρών και σε ολόκληρη τη συναγωγή του Ισραήλ. Σύσσωμοι οι κατάσκοποι ανέφεραν ότι η χώρα ήταν εύφορη παρουσιάζοντας τα φρούτα και τους καρπούς που είχαν πάρει μαζί τους. Ένα τσαμπί σταφύλια ήταν τόσο βαρύ, ώστε δύο άντρες χρειάστηκαν για να το κουβαλήσουν με ένα κοντάρι στους ώμους τους. Επίσης, έφεραν σύκα και ρόδια που αφθονούσαν στη χώρα εκείνη. ΙΑ 115.1
Αφού περιέγραψαν τη γονιμότητα του εδάφους, όλοι τους, εκτός από δύο, μίλησαν με μεγάλη απαισιοδοξία για την ικανότητά τους να κατακτήσουν τη χώρα. Δήλωσαν ότι οι κάτοικοί της ήταν πολύ δυνατοί και ότι οι πόλεις ήταν περιστοιχισμένες από πολύ ψηλά και γερά τείχη. Απαρίθμησαν τα ισχυρά έθνη και ανέφεραν ότι είδαν εκεί τους απογόνους του γίγαντα Ανάκ και ότι ήταν αδύνατο, ακόμη και να προσπαθήσουν να την κατακτήσουν. ΙΑ 115.2
Ακούγοντας οι Ισραηλίτες την αναφορά, εξέφρασαν την απογοήτευσή τους με δριμύτατες επιπλήξεις και θρηνωδίες. Δεν σκέφτηκαν ότι ο Θεός που τους έφερε μέχρι εκεί, σίγουρα θα τους έδινε τη γη. Οι Ισραηλίτες απογοητεύτηκαν αμέσως. Περιόρισαν τη δύναμη του Πανάγαθου Θεού και δεν εμπιστεύτηκαν Αυτόν ο οποίος μέχρι τότε τους είχε οδηγήσει. Κατηγορούσαν τον Μωυσή και γογγύζοντας έλεγαν ο ένας στον άλλο: «ώστε, λοιπόν, εδώ σταματούν οι ελπίδες μας. Αυτή είναι η χώρα που ταξιδέψαμε από την Αίγυπτο για να αποκτή σουμε;» ΙΑ 115.3
Ο Χάλεβ και ο Ιησούς του Ναυή ζήτησαν να τους δοθεί η άδεια να μιλήσουν, αλλά ο λαός ήταν τόσο εκνευρισμένος που δεν μπορούσε να ησυχάσει για να ακούσει τους δύο αυτούς άντρες. Για μια στιγμή ο όχλος σιώπησε και ο Χάλεβ πήρε το λόγο: «Ας αναβώμεν ευθύς και ας εξουσιάσωμεν αυτήν, διότι δυνάμεθα να κυριεύσωμεν αυτήν”. Οι άλλοι δέκα όμως δήλωσαν: «Δεν δυνάμεθα να αναβώμεν επί τον λαόν τούτον, διότι είναι δυνατώτεροι ημών». Εξακολουθούσαν να επαναλαμβάνουν την κακή αναφορά τους, δηλώνοντας ότι όλοι οι άντρες ήταν μεγάλου αναστήματος: «Και είδομεν εκεί τους γίγαντας, τους υιούς Ανάκ, του εκ των γιγάντων, και εβλέπομεν εαυτούς ως ακρίδας, και τοιούτους έβλεπον ημάς αυτοί” (Αριθμ. ιγ’ 30-32). ΙΑ 116.1