ในวันนั้นเมื่อมนุษย์ทุกคนจะต้องถูกพิพากษาตามการกระทำที่ทำต่อร่างกาย ทุกข้อแก้ตัวของความเห็นแก่ตัวที่เวลานี้อาจนำมาอ้างเพื่อไม่ถวายทศางค์ ของถวายและเงินถวายให้พระเจ้าจะระเหยไปอย่างหยาดน้ำค้างที่ต้องแสงดวงอาทิตย์ หากไม่สายเกินไปตลอดกาล หลายคนคงจะยินดีกลับไปและสร้างอุปนิสัยใหม่ แต่จะสายเกินไปเสียแล้วที่จะแก้คำบันทึกของผู้ที่ปล้นพระเจ้าทุกสัปดาห์ ทุกเดือนและทุกปี ชะตาชีวิตของคนเหล่านี้ถูกกำหนดไว้แล้ว กำหนดไว้อย่างที่แก้ไขไม่ได้. . . . {MYP 307.3} MYPTh 251.2
ความเห็นแก่ตัวเป็นความชั่วอันร้ายกาจ การรักตนเองและการปล่อยปละละเลยอย่างไม่ใส่ใจต่อเงื่อนไขที่กำหนดไว้ในข้อตกลงระหว่างพระเจ้ากับมนุษย์ การปฏิเสธที่จะทำหน้าที่ผู้พิทักษ์ทรัพย์สินของพระองค์จะนำคำสาปแช่งของพระองค์มาสู่คนเหล่านั้นตามที่พระองค์ตรัสไว้ในเรื่องนี้ จิตวิญญาณเหล่านี้แยกตนเองจากพระเจ้าไปแล้ว พวกเขานำผู้อื่นด้วยคำสอนและแบบอย่างให้ฝ่าฝืนพระบัญญัติอันเรียบง่ายของพระเจ้า และพระองค์จึงไม่อาจประทานพระพรแก่พวกเขา {MYP 308.1} MYPTh 251.3