“แกะเก้าสิบเก้าตัวนอนอยู่อย่างปลอดภัย
กำบังไว้ในคอกแกะ
แต่มีแกะตัวหนึ่งหลงอยู่บนเนินเขาอันห่างไกล
ระวางห่างร้างไปจากทวารบกทองคำ
ในปาเปลี่ยวบนภูเขาอันแห้งแล้ง
ต้องห่างไกลจากพระผู้เลี้ยงที่คอยดูแลเป็นห่วงเป็นใย
“ข้าแต่พระยาห์เวห์ พระองค์ทรงมีแกะเก้าสิบเก้าตัวอยู่แล้ว
พระองค์ทรงมีแกะไม่พอหรือ”
แต่พระผู้เลี้ยงตรัสตอบว่า “ตัวหนึ่งของเราไต้หลงเจิ่นไป
และแม้หนทางจะก้นดารและสูงขัน
เราก็จะออกไปตามหาแกะน้อยของเรา”
แต่คนที่ไต้รับการไถ่ให้รอด ไม่มีใครที่เข้าใจ
นทีที่พระองค์ต้องเสด็จลุยข้ามฝานไปนั้นลึกสุดหยั่งเพียงไร
ราตรีกาลที่พระยาห์เวห์เสด็จดำเนินไปนั้นอนธการสักแค่ไหน
ก่อนที่พระองค์จะทรงพบแกะที่หลงหาย
พระองค์สดับถึงเสียงเพรียกจากปาก้นดารลึก
เป็นเสียงร้องอันแผ่วเบาและอ่อนแรงจวนจะสิ้นใจ
“โอ พระยาห์เวห์พระโลหิตหยดนี้มาแต่ใด
เป็นรอยเห็นระเรี่ยตามห นทางบนภูเขา”
“ไดัหลั่งไว้ใหกับผู้ที่หลงเจิ่นดังแกะหายไปดุจดังเงา
พระผู้ทรงเลี้ยงจะทรงนำเขาให้กลับคืนมา”
“พระยาห์เวห์เจ้าข้า เหตุไฉนพระหัตถ์ของพระองค์
จึ่งมีรอยแผลเป็นรูฉีกขาดเข่นนี้
“หนามแหลมได้แทงพระหัตถ์ของพระองค์ในค่ำคืน” MHTh 577.1
ทั่วทั้งภูเขา ฟ้าร้องดังสนั่น
และ-จากเนินขันหินขรุขระ
มีเสียงดังขึ้นไปถึงประตูแห่งสวรรคสถาน
“จงขื่นขมยินดีเถิด เพราะเราได้พบแกะของเราแล้ว
และเหล่าทูตสวรรค์ร่วมขับขานรอบพระที่นั่ง
“ต่างขื่นชมยินดี เพราะพระยาห์เวห์ทรงนำแกะของพระองค์กลับ
คืนมา” MHTh 578.1
เอลีซาเบธชี.แคลแฟน MHTh 578.2
แต่วันนั้นกำลงจะมาถึง เมื่อสงครามยุติลงหลังการต่อสู้และบรรลุ ชัยชนะ นํ้าพระทัยของพระเจ้าสัมฤทธิ์ผลอย่างไรในสวรรค์ก็จะสัมฤทธิ์ผล อย่างนั้นในแผ่นดินโลก เหล่าประชาชาติของผู้ที่ได้รับความรอดจะไม่รู้จัก บทบัญญัติอื่นใดนอกจากบทบัญญัติของพระเจ้า ทุกคนจะเข้ามาร่วมเป็น ครอบครัวเดียวกันที่เปียมด้วยความสุข แต่งกายด้วยอาภรณ์แห่งการ สรรเสริญและการโมทนาพระคุณ อันเป็นเสื้อคลุมแห่งความบริสุทธิ์และ ชอบธรรมของพระคริสต์ ธรรมชาติทั้งปวงที่สวยงามเลิศลํ้ากว่าปกติจะ ถวายคำสรรเสริญและกราบไหวันมัสการพระเจ้า โลกจะอาบไปด้วยแสง สว่างจากสวรรค์ แสงจันทร์จะเจิดจ้าดุจดังแสงอาทิตย์ และแสงอาทิตย์จะ สุกสว่างยิ่งกว่าเวลานี้อีกเจ็ดเท่า วันปีจะผ่านไปด้วยความชื่นชมยินดีเหนือ ทัศนาภาพเหล่านี้ ดาวรุ่งอรุณทั้งหลายต่างแซ่ซ้องสรรเสริญ เหล่าบุตรทั้ง หลายของพระเจ้าจะเปล่งเสียงร้องด้วยความชื่นชมยินดี ขณะที่พระเจ้า และพระคริสต์จะทรงร่วมกันประกาศว่า “บาปจะไม่มีอีกต่อไป ความตาย จะไม่มีอีกเลย” {MH 505.1} MHTh 578.3
ภาพสวยงามแห่งพระสิริในภายภาคหน้าเหล่านี้ ภาพจากฝีพระหัตถ์ ของพระเจ้า จะต้องเป็นสิ่งที่ลํ้าเลิศที่สุดในสายตาของเหล่าบุตรของพระองค์ {MH 506.1} MHTh 578.4
จงยืนอยู่ ณ ธรณีประตูที่จะนำไปสู่นิร้นดร์กาล และฟังเสียงร้อง ต้อนรับอย่างสมสง่าราศีแก่คนทั้งหลายที่ไต้ร่วมงานกับพระคริสต์ ถือว่า เป็นสิทธิพิเศษและเป็นเกียรติของพวกเขาที่ได้ทนรับความทุกข์ยากแทน พระองค์ พรอมด้วยเหล่าทูตสวรรค์ เขาทั้งหลายต่างวางมงกุฏไว้แทบ พระบาทของพระผู้ช่วยให้รอดและเปล่งเสียงร้องด้งขึ้นว่า “พระเมษโปดก ผู้ทรงถูกปลงพระชนม์แล้วนั้น เป็นผู้ที่สมควรได้รับฤทธิ์เดช ทรัพย์ สมบด ปัญญา อานุภาพ เกียรติ พระสิริ และคำสดุดี ขอให้คำสดุดีและ เกียรติ และพระสิริและฤทธิ์เดข จงมีแด่พระองค์ผู้ประทับบนพระที่นั่งและ แด่พระเมษโปดกตลอดไปเป็นนิตย์” วิวรณ์5:12, 13 {MH 506.2} MHTh 579.1
ณ ที่นั่น บรรดาผู้ได้รับการไถ่ให้รอดต่างทักทายกับผู้ที่นำเขาทั้ง หลายไปหาพระผู้ช่วยให้รอดผู้ทรงถูกยกขึ้น เขาทั้งหลายร่วมใจกันกวาย คำสรรเสริญแด่พระองค์ผู้ทรงพลีพระชนม์เพื่อมนุษย์ทั้งปวงจักได้มีชีวิต นิรันดร์ที่เทียบได้กับพระชนม์ชีพของพระเจ้า สงครามการต่อสู้ได้ผ่านพ้น ไปแล้ว ความยากลำบากและความขัดแย้งได้สิ้นสุดลง บทเพลงแห่งชัยชนะ ด้งกังวานไปทั่วสวรรค์ ขณะเมื่อบรรดาผู้ได้รับการไถ่ให้รอดยินล้อมรอบ พระบัลลังก์ของพระเจ้า ทุกคนพากันเปล่งเสียงร้องด้วยความปีติยินดีว่า “พระเมษโปดกผู้ทรงถูกปลงพระชนม์แล้วนั้น เป็นผู้ที่สมควร” และ พระองค์ใต้ทรงไถ่เราทั่งหลายเพื่อถวายแด่พระเจ้า {MH 506.3} MHTh 579.2
“ต่อจากนั้นมา ข้าพเจ้าก็มองดู และ ดูเถิด คนมากมายเหลือคณนา มาจากทุกเผ่าพันธุ ทุกชาติทุกภาษา คนเหล่านั้นสวมเสื้อสีขาว ถือใบตาล ยืนอยู่หน้าพระที่นั่งและต่อพระพักตร์พระเมษโปดก คนเหล่านั้นร้องเสียง ด้งว่า “ความรอดขึ้นอยู่กับพระเจ้าของเราผู้ประทับบนพระที่นั่งและขึ้นอยู่ กับพระเมษโปดก” วิวรณ์ 7:9, 10 {MH 507.1} MHTh 579.3
“คนเหล่านี้คือคนที่มาจากความทุกข์เวทนาครั้งใหญ่ พวกเขาได้ ชำระล้างเสื้อผ้าของเขาในพระโลหิตของพระเมษโปดก จนเสื้อผ้านั้นขาว สะอาด เพราะเหตุนั้นเขาทั้งหลายจึงได้อยู่หน้าพระที่นั่งของพระเจ้าและ ปรนนิบัติพระองค์ในพระวิหารของพระองค์ทั้งกลางวันและกลางคืนและ พระองค์ผู้ประทับบนพระที่นั่งจะสถิตด้วย และปกป้องคุ้มครองเขา พวก เขาจะไม่หิวกระหายอีกเลย แสงแดดและความร้อนจะไม่ส่องต้องเขาอีกต่อ ไป เพราะว่าพระเมษโปดก ผู้ทรงอยู่กลางพระที่นั่งนั้นจะคุ้มครองดูแลเขา และจะทรงนำเขาไปให้ถึงน้ำพุแห่งชีวิตและพระเจ้าจะทรงเข็ดน้ำตาทุก หยดจากตาของเขาเหล่านั้น” “ความตายจะไม่มีอีกต่อไป การ คร่ำครวญ การร้องไห้ และการเจ็บปวดจะไม่มีอีกต่อไป เพราะยุคเดิมนั้น ได้ผ่านพ้นไปแล้ว” วิวรณ์7: 14-17;21:4 {MH 507.2} MHTh 579.4
เราจำเป็นต้องระลึกถึงภาพของสิ่งต่าง ๆ ที่เรายังมองไม่เห็นอยู่ เบื้องหน้าเราเสมอ ด้วยการกระทำเช่นนี้ เราจึงสามารถจะประเมินถึง คุณค่าของสิ่งต่างๆ ที่เกี่ยวกับชีวิตนิรันดรและที่เกี่ยวกับเวลา สิ่งนี้จะช่วย ให้เรามิพละกำลังที่จะสามารถชักจูงจิตใจของผู้อื่นมาสู่ชีวิตในทางที่สูงส่ง ยิ่งขึ้นได้ {MH 508.1} MHTh 580.1