อย่างไรก็ตามการจัดระบบเช่นนี้ก็มือาจที่จะขจัดความยากจนออก ไปให้หมดเสียสิ้นทีเดียว พระเจ้ามิทรงประสงค์ที่จะให้ความยากจนนั้น หมดสิ้นไป เพราะนี่เป็นวิธีการหนึ่งของพระองค์เพื่อช่วยในการพัฒนา อุปนิสัย พระองค์ตรัสว่า “เพราะว่าคนจนจะไม่หมดไปจากแผ่นดิน เพราะ ฉะนั้นข้าพเจ้าจึงบัญชาท่านว่า ท่านต้องยื่นมือให้อย่างใจกว้างต่อพี่น้อง ของท่าน คือต่อคนขัดสนคนยากจน ซึ่งอยู่ในแผ่นดินของท่าน” เฉลย ธรรมบัญญ้ติ 15:11 {MH 186.2} MHTh 199.2
“ถ้าในท่ามกลางท่านทั้งหลายมีคนจนสักคนหนึ่งเป็นพี่น้องของท่าน อยู่ในเมืองใด ๆ ในแผ่นดินซึ่งพระเยโฮวาห์พระเจ้าของท่านประทานแก’ ท่าน ท่านอย่ามีใจแข็งหดมือของท่านไว้เสียต่อหน้าพี่น้องของท่านที่ ยากจนนั้น แต่ท่านทั้งหลายจงยื่นมือของท่านให้เขาและให้เขายืมข้าว ของพอแก่ความต้องการของเขา ไม่ว่าเป็นข้าวของสิ่งใดๆ” เฉลยธรรม บัญญัติ 15: 7, 8 {MH 186.3} MHTh 199.3
“ถ้าพี่น้องของเจ้ายากจนลงและเลี้ยงตัวเองอยู่กับเจ้าไม่ไต้ เจ้าจะ ต้องเลี้ยงดูเขาให้เขาอยู่กับเจ้าอย่างคนต่างด้าวและคนที่อาศัยอยู่” เลวินิติ 25:35 {MH 1 86.4} MHTh 199.4
“เมื่อเจ้าทั้งหลายเกี่ยวข้าวในนา อย่าเกี่ยวเก็บข้าวที่ขอบนาให้หมด เมื่อเกี่ยวแล้วก็อย่าเก็บข้าวที่ตก” “เมื่อท่านเกี่ยวข้าวในนาของท่าน และ ลืมฟอนข้าวไว้ในนาฟอนหนึ่ง อย่ากลับไปเอามาเลย...เมื่อท่านฟาดด้น มะกอกเทศ ท่านอย่าเก็บที่กี่งเดิมซํ้าครั้งที่สอง...เมื่อท่านเก็บผลองุ่นจาก สวนองุ่นของท่าน ท่านอย่าไปเก็บเล็มอีก จงเหลือไว้สำหรับคนต่างด้าว ทั้งลูกกำพร้าและแม่ม่าย” เลวีนิติ 19:9เฉลยธรรมบัญญ้ติ24:19-21 {MH 186.5} MHTh 199.5
ไม่มีใครที่จะต้องกลัวว่าความมีใจเอื้อเฟือเผื่อแผ่ของเขาจะทำให้เขา ต้องขาดแคลน การเชื่อฟังต่อพระบัญญัติของพระเจ้าย่อมจะนำมาซึ่งความ เจริญรุ่งเรือง พระเจ้าตรัสว่า “ในกรณีนี้พระเยโฮวาห์พระเจ้าของท่านจะ ทรงอำนวยพระพรแก่ท่าน ในบรรดากิจการทั้งสิ้นของท่านไม่ว่าท่านจะ กระทำสิ่งใด” “ท่านทั้งหลายจะให้ประชาชาติหลายชาติยืมของของท่าน แต่ท่านอย่ายืมของเขาเลย ท่านทั้งหลายจะปกครองอยู่เหนือหลาย ประชาชาติ แต่เขาทั้งหลายจะไม่ปกครองเหนือท่าน” เฉลยธรรมบัญญัติ 15:10,6 {MH 187.1} MHTh 200.1