Ang Dios nagbuhat pinaagi sa tawhanon nga mga galamiton; ug bisan kinsa nga mopukaw sa mga tanlag sa tawo, magahagit kanila sa mga maayong buhat ug usa ka matuod nga intiris sa pagpauswag sa bulohaton sa kamatuoran, wala magabuhat niini sa iya lang kaugalingon, apan pinaagi sa Espiritu sa Dios nga nagabuhat sa sulod niya. Mga saad nga nahimo ilalum niini nga mga kahimtangan usa ka balaan ang kinaiya, kay mao ang bunga sa buhat sa Espiritu sa Dios. Kon kining mga saad pagabayran, ang langit modawat sa halad, ug kining mahinatagon nga mga magbubuhat apuntihan sa gidak-on sa bahandi nga iyang gigasto sa bangko sa langit. Ang maong mga tawo nagapahiluna sa usa ka maayong patukuranan batok sa panahong umalabut, aron sila makakupot sa kinabuhing walay katapusan. . . . TP 353.1