Ang mga batasan sa kalibutan dili sukdanan alang sa Kristohanon. Dili siya moawat sa iyang inalisto nga pagginawi, iyang panikas, iyang pinugsanay nga pagkuha sa salapi. Ang matag dili matarung nga buhat ngadto sa isigkatawo maoy usa ka paglapas sa bulawanong balaod. Ang matag sayup nga gihimo ngadto sa mga anak sa Dios, gihimo sa kaugalingon ni Kristo diha sa persona sa Iyang mga balaan. Ang matag pangahas sa pagpamintaha tungod sa kawalay alamag, kahuyang, ug pagkawalay palad sa usa, natali ingon nga panikas sa basahon sa langit. Siya nga sa tinuod nahadlok sa Dios, mopalabi sa paghago sa adlaw ug sa gabii, ug mokaon sa tinapay sa kapobrihon, kay sa pagsalmot sa kainit sa pagkuha sa ganansia nga manlupig sa mga balo ug mga ilo sa amahan kon mosikway sa katungod sa mga langyaw. TP 162.1
Ang labing diutay nga pagsimang gikan sa katarung magalumpag sa mga babag, ug maga-andam sa kasingkasing sa paghimo sa labaw pa ka daku nga pagpanglupig. Niana lang nga kalapdon nga ang usa ka tawo mamintaha alang sa iyang kaugalingon nga maoy disbintaha sa lain, ang iyang kalag mahimong dili na mobati sa kabuyoan sa Espiritu sa Dios. Ang ganansia nga mabatnan sa maong bili maoy usa ka makalilisang nga kawalad-on. PK 651, 652. TP 162.2