بسیاری از مردم تصور میكنند كه چه امتیاز و سعادت بزرگی خواهند یافت اگر از وقایع و صحنههای زندگی مسیح بر روی زمین دیدار كنند و یا در مسیر پیموده شده از سوی او، گام بردارند و به كناره دریاچهای كه عیسی در آنجا تعلیم میداد، بنگرند یا از تپهها و درههایی كه عیسی بر روی آنها به استراحت میپرداخت، دیدن كنند. اما برای گام برداشتن در مسیر عیسی، لازم نیست به ناصره، كفرناحوم و بیت عنیا سفر كنیم. ما میتوانیم ردپای مسیح را در كنار بستر مریضان، در كلبههای محقر فقیران و در كوچههای شلوغ شهرهای بزرگ و در دلهایی که به تسلی نیاز دارند پیدا كنیم. با انجام دادن اعمال مسیح، قادر خواهیم بود در مسیر او گام برداریم و همه میتوانند كاری را برای انجام دادن، بیابند.- آرزوی اعصار، ۶۴۰. KM 207.1
عیسی همواره تلاش کرد تا رنج و درد افراد را تسکین دهد. او پول کمی داشت که بدهد اما اغلب اوقات خود را از غذا خوردن محروم می کرد تا کسانی را که نیازمند تر از خودش به نظر می رسیدند، تسکین دهد. برادران او احساس کردند که نفوذ او به قدری زیاد شده است که نفوذ ایشان را در میان مردم بی اثر کرده است. او از مهارتی برخوردار بود که برادرانش از آن محروم بودند و یا خواستار آن نبودند. هنگامی که آنان با نیازمندان و افراد محروم با خشونت سخن می گفتند، عیسی آنان را پیدا می کرد و سخنان دلگرم کننده ای را برای آنان بیان می کرد. او به کسانی که نیازمند بودند، پیاله ای آب سرد می داد و یا بی سر وصدا، غذای خودش را درجلوی ایشان می گذاشت. و در عین حال که دردمندان را تسکین می داد، حقایقی را که تعلیم داده بود با اعمال محبت آمیز او پیوند می خورد و در حافظه مردم نقش می بست.- آرزوی اعصار، ۸۶ و ۸۷. KM 207.2