Ayaw kahadlok; kay ako ania uban kanimo: dad-on ko ang imong kaliwatan gikan sa silangan, ug tigumon ikaw gikan sa kasadpan; 6Ako magaingon sa amihanan: Biyai; ug sa habagatan: Ayaw pagpugngi; dad-a ang akong mga anak nga lalaki gikan sa halayo, ug ang akong mga anak nga babaye gikan sa kinatumyan sa yuta. Isaias 43:5, 6. LB 216.1
Gikinahanglan nga himoon nato ang atong mga buluhaton uban ang pagkamalipayon ug pagkamalaumon. Peligro kita sa pagkahimo nga luya. Ipalayo nato ang atong mga mata sa dili maayo nga mga bahin sa atong kaagi, ug himoa nga ang atong mga pulong mapuno sa kalipay. Mahimo natong libutan ang atong mga kaugalingon sa masanag nga kalangitan, o sa kalangitan nga gikargahan sa kangitngit. Tudloan ta ang atong kaugalingon sa pagsulti og kaisog. Magkat-on kita sa mga leksyon gikan sa ehemplo ni Cristo. Mismo ang Iyang makalilisang nga pagpaubos diha sa mga kamot sa mga Judio ug sa mga sundalo sa Roma,—ang Iyang mini nga pagsulay ug ang bangis nga pagpahamtang nga iyang nadawat,—wala makapaluya Kaniya.— Letter 115, 1904. LB 216.2
Kupti ang sinugdan sa imong pagsalig nga lig-on hangtud sa katapusan. Ang kahayag sa kamatuoran sa Dios kinahanglan dili mopawok. Kinahanglan niini nga mosiga taliwala sa kangitngit sa sayop nga nagtabon sa atong kalibutan. Ang Pulong sa Dios kinahanglan ablihan ngadto niadtong anaa sa tag-as nga mga dapit sa yuta, maingon man usab niadtong anaa sa labing mubo. Ang iglesia ni Cristo mao ang ahensya sa Dios alang sa pagmantala sa kamatuoran; siya Iyang gihatagan og gahum aron mohimo og usa ka pinasahi nga buhat; ug kon siya matinud-anon ngadto sa Dios, matinumanon ngadto sa Iyang mga sugo, mopuyo sa sulod niya ang pagkamaayo sa balaang gahum. Kon iyang tahuron ang Ginoo nga Dios sa Israel, walay gahum nga makabatok kaniya. Kon magmatinud-anon siya sa iyang pagkamaunongon, ang mga puwersa sa kaaway dili na mas mokusgan pa kaniya kaysa tahop nga mosukol sa alimpulos. LB 216.3
Atubangan sa iglesia adunay banagbanag sa masanag, mahimayaon nga adlaw, kon iyang isul-ob ang kalupo sa pagkamatarong ni Cristo, nga magabakwi sa tanang pagkamaunongon ngadto sa kalibutan. . . . Gikan kang Cristo nagagay ang buhi nga sapa sa kaluwasan. . . . Kon diha sa pagtoo atong kuptan ang Iyang kusog, Iyang usbon, usbon sa katingalahan, ang labing walaypaglaum, ug makaluya nga panglantaw. Iyang buhaton kini alang sa himaya sa Iyang pangalan.— TESTIMONIES FOR THE CHURCH, vol. 8, pp. 11, 12. LB 216.4