پس از این که سلیمان بنای معبد را به اتمام رسانید، مشایخ اسرائیل و مردان صاحب نفوذ در میان مردم را گرد هم آورد تا تابوت عهد خداوند را از شهر داود بیاورد. این مردان خود را وقف خدا کرده بودند و با هیبت و احترام، کاهنانی را همراهی می کردند که تابوت عهد را حمل می کردند. « آنگاه کاهنان و لاویان صندوق عهد و خیمه عبادت را با تمام ظروف مقدسی که در آن بود، به خانه خدا آوردند. سپس سلیمان پادشاه و تمام بنیاسرائیل در برابر صندوق عهد خداوند جمع شدند و در آن روز تعداد زیادی گاو و گوسفند قربانی کردند. تعداد گاو و گوسفند قربانی شده آنقدر زیاد بود که نمیشد شمرد .” DR 170.1
سلیمان از الگوی پدرش داود متابعت کرد. او در هر شش قدم قربانی کرد. با سرود و با موسیقی و تشریفات عظیم، « سپس کاهنان، صندوق عهد را به درون قدسالاقداس خانه خداوند بردند و آن را زیر بالهای آن دو مجسمه فرشته قرار دادند. مجسمه فرشتهها طوری ساخته شده بود که بالهایشان روی صندوق عهد خداوند و روی چوبهای حامل صندوق گسترده میشد و آن را میپوشاند .» DR 170.2
حرم مطهرِ باشکوهی بنا شده بود، که مطابق با الگوئی بود که در کوه به موسی نشان داده شده بود و توسط خداوند به داود ارائه گردیده بود. حرم مطهر زمینی مانند آسمانی ساخته شده بود. ع وه بر کروبیان بر روی تابوت ا مقدس، سلیمان دو فرشته بزرگتر ساخت، که در دو طرف تابوت عهد ایستاده بودند و معرف فرشتگان آسمانی بودند که همیشه از احکام خدا مراقبت می کنند. توصیفِ زیبایی و شکوه این خیمه مقدس وصف ناپذیر است. در آنجا مانند خیمه مقدس، تابوت مقدس عهد خدا با هیبت و احترام خاشعانه حمل گردید و در زیر بال های دو کروبی با ابهت قرار گرفت که بر کف زمین ایستاده بودند. DR 170.3
گروه همنوایانِ مقدس با انواع آلات موسیقی در شکر و تسبیح خدا همنوا گردیده بودند. و هنگامی که صداها، با آلات موسیقی هماهنگ می شدند، طنین صدا از معبد می گذشت و از طریق فضا به اورشلیم می رفت، ابر جلال خدا خانه را در بر می گرفت، همانگونه که سابقاً خیمه را پر می ساخت. « وقتی کاهنان از قدس بیرون میآمدند ناگهان ابری خانه خداوند را پر ساخت. و حضور پر جلال خداوند آن مکان را فرا گرفت بطوری که کاهنان نتوانستند به خدمت خود ادامه دهند .» DR 170.4
سلیمانِ پادشاه بر روی یک سکوی برنجی در برابر مذبح ایستاد و مردم را برکت داد. آنگاه او زانو زده و دستان خود را بر افراشت، و با تمام وجود و اشتیاق نزد خدا دعا کرد، در حالی که جماعت سجده نموده و صورت خود را بر زمین نهاده بودند. پس از این که سلیمان دعای خود را به اختتام رساند، آتشی معجزه آسا از آسمان نزول کرده و قربانی را در ربود. DR 171.1
بخاطر گناهان اسرائیل، مصیبتی که خدا گفته بود، بر معبد واقع می گشت، چنانچه امت وی از او جدا شوند، که این واقعه چند صد سال پس از این که معبد بنا شد، محقق گردید. خداوند به سلیمان وعده داده بود، چنانچه او وفادار باقی بماند، و امت او تمامی فرامین او را رعایت کنند، آن معبد باشکوه با تمامی شوکت و عظمت خود برای همیشه پابرجا خواهد بود، به عنوان گواهی از کامیابی و برکات عالی که اسرائیل برای فرمانبرداری از خود نشان داده است. DR 171.2