هنگامی که پیلاطس شنید که هیرودیس در اورشلیم است، به اندازه زیادی آرامش خاطر یافت، چرا که امید داشت تا خود را از مسئولیت محاکمه و محکومیت عیسی خلاص کند. او بلافاصله عیسی را به همراه اتهام زنندگانش نزد هیرودیس فرستاد. این حاکم از گناه سنگ دل شده بود. قاتل یحیی تعمید دهنده لکه ای را بر وجدانش نقش بسته بود که نمی توانست خود را از آن خ ص کند. وقتی از عیسی و کارهای قدرتمندانه ای که صورت ا داده بود شنید، از ترس به خود لرزیده بود و اعتقاد داشت که او همان یحیی تعمید دهنده است که از مرگ قیام کرده است. وقتی که عیسی توسط پیلاطس به دستان او سپرده شد، هیرودیس این کار را به عنوان تائیدی از قدرت واختیار و داوری خود در نظر گرفت. این کار در دوستی دو حاکم تاثیر بسزائی داشت که پیش از این دشمن هم بودند. هیرودیس از دیدن عیسی خشنود بود و از او انتظار داشت تا برای رضامندی او معجزه قدرتمندانه ای انجام دهد. ولی کار عیسی ارضای کنجکاوی یا امان طلبیدن نبود. قدرت الهی و معجزه آسای او برای نجات دیگران به کار گرفته می شد ولی نه به خاطر خودش. DR 193.2
عیسی نه به سوالات فراوان هیرودیس پاسخی داد؛ و نه به دشمنانش که به شدت او را متهم کرده بودند. هیرودیس خشمگین شد بخاطر این که عیسی از قدرت او ترسی به دل راه نداده بود و با مردان جنگی خود به پ سر خدا استهزاء نموده، او را به سُخره گرفت و اهانت نمود. با این وجود او از رفتار شریف و خداگونه عیسی در هنگامی که شرمگینانه او را اهانت نمود متحیر شد و ترسید تا او را محکوم نماید و دوباره او را نزد پیلاطس فرستاد. DR 194.1
شیطان و فرشتگان او پیلاطس را وسوسه و ت ش می کردند تا او را به ا تباهی خودش سوق دهند. آنان به او پیشنهاد کردند که اگر او در محکوم کردن عیسی سهیم نشود، دیگران چنین خواهد کرد؛ جماعتی که تشنه خون او بودند؛ و اگر او عیسی را تحویل ندهد تا مصلوب شود، او قدرت و احترام دنیایی خود را از دست خواهد داد و به عنوان فردی که به طراری ایمان آورده تقبیح خواهد شد. به واسطه ترس از دست دادن قدرت و اختیار، پیلاطس به مرگ عیسی رضایت داد. و با این وجود او گناه خون عیسی را به گردن متهم کنندگانش انداخت و جماعت پذیرفتند و گفتند، « خون او بر گردن ما و فرزندان ما » )متی ۲: ۲(، با این حال پیلاطس مبرّا نبود و در ریخته شدن ۵ ۷ خون مسیح مقصر بود. بخاطر نفع خودخواهانه، و عشق به تمجید شدن از سوی مردان صاحب قدرت زمین، او مرد بی گناهی را برای مرگ تسلیم نمود. چنانچه پیلاطس به عقیده خود در بی گناهی مسیح ادامه می داد، از محکوم نمودن عیسی مُبرّا می بود. DR 194.2
سیما و کلام عیسی در خ ل محاکمه اش تاثیری عمیق بر اذهان بسیاری ا داشت که در آن واقعه حضور داشتند. نتیجه چنین تاثیری، پس از قیام او از مرگ، آشکار و بدیهی بود. در میان کسانی که بعداً به کلیسا اضافه شدند، بسیاری از کسانی بودند که از زمان محاکمه عیسی، ایمان آورده بودند. DR 194.3
شیطان بسیار خشمگین شد از این که دید آن بی رحمی که از طریق یهودیان به کار گرفته شده بود تا به عیسی لطمه بزند، باعث نشده بود تا او حتی لب به شکایت بگشاید. گرچه او جسم بشری را بر خود گرفته بود، ولی از بردباری خداگونه برخوردار بود و حتی کمی از اراده پدر خویش فاصله نگرفته بود. DR 194.4