1 A przetoż, Ijobie! słuchaj proszę mów moich, a wszystkie słowa moje przyjmij w uszy. PB — Joba 33:1
2 Oto teraz otworzę usta moje, a język mój będzie mówił w podniebieniu mojem. PB — Joba 33:2
3 Szczerością serca mego będą słowa moje, a czyste zdania wargi moje mówić będą. PB — Joba 33:3
4 Duch Boży uczynił mię, a tchnienie Wszechmocnego ożywiło mię. PB — Joba 33:4
5 Możeszli, odpowiedz mi; sporządź się, a stań przeciwko mnie. PB — Joba 33:5
6 Oto ja według słów twoich odpowiem ci za Boga, chociażem ja też z błota utworzony. PB — Joba 33:6
7 Oto strach mój nie zatrwoży cię, a ręka moja nie obciąży cię. PB — Joba 33:7
8 A wszakżeś rzekł w uszy moje, i słyszałem głos słów moich. PB — Joba 33:8
9 Czystym ja bez przestępstwa; niewinnym ja, i nie masz we mnie nieprawości. PB — Joba 33:9
10 Oto znajduje Bóg przyczyny przeciwko mnie, a poczytuje mię za nieprzyjaciela swego. PB — Joba 33:10
11 Podaje w okowy nogi moje, a podstrzega wszystkich ścieżek moich. PB — Joba 33:11
12 Otości na to tak odpowiadam: W tem nie jesteś sprawiedliwy; bo większy jest Bóg, niż człowiek. PB — Joba 33:12
13 Przeczże się z nim spierasz, żeć wszystkich spraw swoich nie objawia? PB — Joba 33:13
14 Wszak Bóg mówi i raz i drugi, a człowiek tego nie uważa. PB — Joba 33:14
15 We śnie w widzeniu nocnem, gdy twardy sen przypada na ludzie gdy śpią na łożu: PB — Joba 33:15
16 Tedy otwiera ucho ludzkie, a to, czem ich ćwiczy, pieczętuje, PB — Joba 33:16
17 Aby człowieka odwiódł od złej sprawy jego, i pychę od męża aby odjął; PB — Joba 33:17
18 Aby zahamował duszę jego od dołu, a żywot jego aby na miecz nie trafił. PB — Joba 33:18
19 Każe go też boleścią na łożu jego, a we wszystkich kościach jego ciężką niemocą. PB — Joba 33:19
20 Tak, że sobie żywot jego chleb obrzydzi, a dusza jego pokarm wdzięczny. PB — Joba 33:20
21 Zniszczeje znacznie ciało jego, i wysadzą się kości jego, których nie widać było; PB — Joba 33:21
22 I przybliża się do grobu dusza jego a żywot jego do rzeczy śmierć przynoszących. PB — Joba 33:22
23 Jeźli będzie u niego jaki Anioł wymowny, jeden z tysiąca, aby opowiedział człowiekowi powinność jego: PB — Joba 33:23
24 Tedy się nad nim Bóg zmiłuje, a rzecze: Wybaw go, aby nie zstępował do grobu, bom znalazł ubłaganie. PB — Joba 33:24
25 I odmłodnieje ciało jego jako dziecięce, a nawróci się do dni młodości swojej. PB — Joba 33:25
26 Będzie się modlił Bogu, i przyjmie go łaskawie, i ogląda z weselem oblicze jego, i przywróci człowiekowi sprawiedliwość jego; PB — Joba 33:26
27 Który poglądając na ludzi, rzecze: Zgrzeszyłem był, i co było prawego, podwróciłem; ale mi to nie było pożyteczno. PB — Joba 33:27
28 Lecz Bóg wybawił duszę moję, aby nie zstąpiła do dołu, a żywot mój aby oglądał światłość. PB — Joba 33:28
29 Oto wszystko to czyni Bóg po dwakroć i po trzykroć z człowiekiem, PB — Joba 33:29
30 Aby odwrócił duszę jego od dołu, a żeby oświecon był światłością żyjących. PB — Joba 33:30
31 Uważaj to, Ijobie, słuchaj mię; milcz, a ja będę mówił. PB — Joba 33:31
32 Wszakże maszli co mówić, a odpowiedzże mi; mów, bobym cię rad usprawiedliwił. PB — Joba 33:32
33 A jeźli niemasz, słuchajże mię, a nauczę cię mądrości. PB — Joba 33:33