1 40.20 Wyciągnieszże wędą wieloryba? albo sznurem utopionym w języku jego? PB — Joba 41:1
2 40.21 Izali zawleczesz kolce przez nozdrza jego? albo hakiem przekoleszli czeluść jego? PB — Joba 41:2
3 40.22 Izalić się będzie wiele modlił, albo z tobą łagodnie mówić będzie? PB — Joba 41:3
4 40.23 Izali uczyni przymierze z tobą, a przyjmiesz go za sługę wiecznego? PB — Joba 41:4
5 40.24 Izali z nim będziesz igrał jako z ptaszkiem, a uwiążesz go dziatkom twoim? PB — Joba 41:5
6 40.25 Sprawiże sobie nad nim towarzystwo ucztę, a podzielą go między kupców? PB — Joba 41:6
7 40.26 Izali zawadzisz hakami za skórę jego, a widelcami rybackiemi za głowę jego? PB — Joba 41:7
8 40.27 Połóż tylko nań rękę twą, ślubujęć, że nie wspomnisz więcej na bitwę. PB — Joba 41:8
9 40.28 Oto nadzieja ułowienia jego omylna jest; izali i wejrzawszy nań człowiek nie upada? PB — Joba 41:9
10 41.1 Niemasz tak śmiałego, coby go obudził; owszem któż się stawi przed twarzą moją? PB — Joba 41:10
11 41.2 Któż mi co dał, abym mu oddał? cokolwiek jest pod wszystkiem niebem, moje jest. PB — Joba 41:11
12 41.3 Nie zamilczę członków jego, ani silnej mocy jego, a grzecznego kształtu jego. PB — Joba 41:12
13 41.4 Któż odkryje wierzch odzienia jego? z dwoistemi wędzidłami swemi któż przystąpi do niego? PB — Joba 41:13
14 41.5 Wrota gęby jego któż otworzy? bo strach około zębów jego. PB — Joba 41:14
15 41.6 Łuski jego mocne jako tarcze, bardzo ściśle spojone. PB — Joba 41:15
16 41.7 Jedna z drugą tak spojona, że wiatr nie wchodzi między nie. PB — Joba 41:16
17 41.8 Jedna do drugiej przylgnęła, ujęły się, a nie dzielą się. PB — Joba 41:17
18 41.9 Kichanie jego czyni blask, a oczy jego są jako powieki zorzy. PB — Joba 41:18
19 41.10 Z ust jego lampy wychodzą, a iskry ogniste wyrywają się. PB — Joba 41:19
20 41.11 Z nozdrzy jego wychodzi dym, jako z garnca wrzącego, albo kotła. PB — Joba 41:20
21 41.12 Dech jego węgle rozpala, a płomień z ust jego wychodzi. PB — Joba 41:21
22 41.13 W szyi jego przemieszkuje moc, a boleść przed nim ucieka. PB — Joba 41:22
23 41.14 Sztuki ciała jego spoiły się, całowite są w nim, że się nie porusza. PB — Joba 41:23
24 41.15 Serce jego twarde jako kamień, tak twarde, jako sztuka spodniego kamienia młyńskiego. PB — Joba 41:24
25 41.16 Gdy się podnosi, drżą mocarze, a od strachu oczyszczają się. PB — Joba 41:25
26 41.17 Miecz, który go sięga, nie ostoi się, ani drzewce, ani strzała, ani pancerz. PB — Joba 41:26
27 41.18 Żelazo poczyta sobie za plewę, a miedź za drzewo zbótwiałe. PB — Joba 41:27
28 41.19 Nie upłoszy go strzała, a jako źdźbło są u niego kamienie z procy. PB — Joba 41:28
29 41.20 Strzelbę sobie poczyta jako słomę, a pośmiewa się z szermowania włócznią. PB — Joba 41:29
30 41.21 Pod nim są ostre skorupy; ściele sobie na rzeczach ostrych jako na błocie. PB — Joba 41:30
31 41.22 Czyni, że wre głębokość jako garniec, a że się mąci morze jako w moździerzu. PB — Joba 41:31
32 41.23 Za sobą jasną ścieszkę czyni, tak, że się zdaje, iż przepaść ma siwiznę. PB — Joba 41:32
33 41.24 Niemasz na ziemi równego mu, który tak stworzony jest, że się niczego nie boi. PB — Joba 41:33
34 41.25 Wszelką rzecz wysoką lekce waży; on jest królem nad wszystkiemi srogiemi zwierzętami. PB — Joba 41:34