1 14.1 Przedniejszemu śpiewakowi psalm Dawidowy. 14.2 Głupi rzekł w sercu swojem: Niemasz Boga. Popsowali się, obrzydliwymi się stali w zabawach swoich: niemasz, ktoby czynił dobrze. PB — Psalmów 14:1
2 14.3 Pan z niebios spojrzał na synów ludzkich, aby obaczył, byłliby kto rozumny i szukający Boga. PB — Psalmów 14:2
3 14.4 Aleć wszyscy odstąpili, jednako się nieużytecznymi stali; niemasz, ktoby czynił dobrze, niemasz i jednego. PB — Psalmów 14:3
4 14.5 Azaż nie wiedzą wszyscy czyniciele nieprawości, że pożerają lud mój, jako więc chleb jedzą? ale Pana nie wzywają. PB — Psalmów 14:4
5 14.6 Tam się bardzo ulękną, gdyż Bóg jest przy narodzie sprawiedliwego. PB — Psalmów 14:5
6 14.7 Hańbicie radę ubogiego; ale Pan jest nadzieją jego. PB — Psalmów 14:6
7 14.8 Któż da z Syonu wybawienie Izraelowi? Gdyż zasię wyprowadzi Pan z więzienia lud swój; rozraduje się Jakób, a Izrael się rozweseli. PB — Psalmów 14:7