1 39.1 Przedniejszemu śpiewakowi Jedytunowi psalm Dawidowy. 39.2 Rzekłem: Będę strzegł dróg moich, abym nie zgrzeszył językiem swym; włożę munsztuk w usta moje, póki niepobożny będzie przedemną. PB — Psalmów 39:1
2 39.3 Zaniemiałem milcząc; zamilknąłem i w dobrej sprawie; ale boleść moja bardziej się wzmagała. PB — Psalmów 39:2
3 39.4 Rozpaliło się serce moje we wnętrznościach moich; w rozmyślaniu mojem rozżarzył się ogień, ażem tak rzekł językiem swoim: PB — Psalmów 39:3
4 39.5 Daj mi poznać, Panie! dokończenie moje, i wymiar dni moich jaki jest, abym wiedział, jak długo trwać będę. PB — Psalmów 39:4
5 39.6 Otoś na dłoni wymierzył dni moje, a wiek mój jest jako nic przed tobą; zaprawdę szczerą marnością jest wszelki człowiek, choć najduższy. Sela. PB — Psalmów 39:5
6 39.7 Zaprawdę pomija człowiek jako cień; zaprawdę próżno się kłopocze, zgromadza, a nie wie, kto to pobierze. PB — Psalmów 39:6
7 39.8 A teraz na cóż oczekuję, Panie? Tyś jest sam oczekiwaniem mojem. PB — Psalmów 39:7
8 39.9 Przetoż od wszystkich przestępstw moich wybaw mię; na pośmiech głupiemu nie dawaj mię. PB — Psalmów 39:8
9 39.10 Zaniemiałem, i nie otworzyłem ust moich, przeto, żeś to ty uczynił. PB — Psalmów 39:9
10 39.11 Odejmij odemnie karanie twoje; bom od smagania ręki twojej ustał. PB — Psalmów 39:10
11 39.12 Gdy ty gromiąc karzesz człowieka dla nieprawości, wnet niszczysz jako mól grzeczność jego; zaisteć marnością jest wszelki człowiek. Sela. PB — Psalmów 39:11
12 39.13 Wysłuchajże modlitwę moję, Panie! a wołanie moje przyjmij w uszy swoje, nie milcz na łzy moje; bomci ja przychodniem u ciebie, i komornikiem, jako wszyscy ojcowie moi. PB — Psalmów 39:12
13 39.14 Sfolguj mi, abym się posilił, pierwej niżeli odejdę, a nie będzie mię. PB — Psalmów 39:13