1 Lepszy jest kęs suchego chleba a w pokoju, niżeli pełen dom nabitego bydła ze swarem. PB — Przypowieści 17:1
2 Sługa roztropny będzie panował nad synem, który jest ku hańbie; a między braćmi będzie dzielił dziedzictwo. PB — Przypowieści 17:2
3 Tygiel srebra a piec złota doświadcza; ale Pan serc dośwadcza. PB — Przypowieści 17:3
4 Zły pilnuje warg złośliwych, a kłamca słucha języka przewrotnego. PB — Przypowieści 17:4
5 Kto się naśmiewa z ubogiego, uwłacza stworzycielowi jego; a kto się raduje z upadku czyjego, nie ujdzie pomsty. PB — Przypowieści 17:5
6 Korona starców są synowie synów ich, a ozdoba synów są ojcowie ich. PB — Przypowieści 17:6
7 Nie przystoi mowa poważna głupiemu, dopieroż księciu usta kłamliwe. PB — Przypowieści 17:7
8 Jako kamień drogi, tak bywa dar wdzięczny temu, który go bierze; do czegokolwiek zmierzy, zdarzy mu się. PB — Przypowieści 17:8
9 Kto pokrywa przestępstwo, szuka łaski; ale kto wznawia rzeczy, rozłącza przyjaciół. PB — Przypowieści 17:9
10 Więcej waży gromienie u roztropnego, niżeli sto plag u głupiego. PB — Przypowieści 17:10
11 Uporny tylko złego szuka, dla tego poseł okrutny będzie nań zesłany. PB — Przypowieści 17:11
12 Lepiej jest człowiekowi spotkać się z niedźwiedzicą osierociałą, niżeli z głupim w głupstwie jego. PB — Przypowieści 17:12
13 Kto oddaje złem za dobre, nie wynijdzie złe z domu jego. PB — Przypowieści 17:13
14 Kto zaczyna zwadę, jest jako ten, co przekopuje wodę; przetoż niż się zwada rozsili, zaniechaj go. PB — Przypowieści 17:14
15 Kto usprawiedliwia niezbożnego, a winnym czyni sprawiedliwego, oba jednako są obrzydliwością Panu. PB — Przypowieści 17:15
16 Cóż po dostatku w ręku głupiego, ponieważ do nabycia mądrości rozumu nie ma? PB — Przypowieści 17:16
17 Wszelkiego czasu miłuje przyjaciel, a w ucisku stawia się jako brat. PB — Przypowieści 17:17
18 Człowiek głupi daje rękę, czyniąc rękojemstwo przed twarzą przyjaciela swego. PB — Przypowieści 17:18
19 Kto miłuje zwadę, miłuje grzech; a kto wynosi usta swe, szuka upadku. PB — Przypowieści 17:19
20 Przewrotny w sercu nie znajduje dobrego; a kto jest przewrotnego języka, wpadnie we złe. PB — Przypowieści 17:20
21 Kto spłodził głupiego, na smutek swój spłodził go, ani się rozweseli ojciec niemądrego. PB — Przypowieści 17:21
22 Serce wesołe oczerstwia jako lekarstwo; ale duch sfrasowany wysusza kości. PB — Przypowieści 17:22
23 Niezbożny potajemnie dar bierze, aby podwrócił ścieszki sądu. PB — Przypowieści 17:23
24 Na twarzy roztropnego znać mądrość; ale oczy głupiego aż na kraju ziemi. PB — Przypowieści 17:24
25 Syn głupi żałością jest ojcu swemu, a gorzkością rodzicielce swojej. PB — Przypowieści 17:25
26 Zaiste nie dobra, winować sprawiedliwego, albo żeby przełożeni kogo dla cnoty bić mieli. PB — Przypowieści 17:26
27 Kto zawściąga mowy swe, jest umiejętnym; drogiego ducha jest mąż rozumny. PB — Przypowieści 17:27
28 Gdy głupi milczy, za mądrego poczytany bywa; a który zatula wargi swoje, za rozumnego. PB — Przypowieści 17:28