1 Wino czyni pośmiewcę, a napój mocny zwajcę; przetoż każdy, co się w nim kocha, nie bywa mądrym. PB — Przypowieści 20:1
2 Strach królewski jest jako, ryk lwięcia; kto go rozgniewa, grzeszy przeciwko duszy swojej. PB — Przypowieści 20:2
3 Uczciwa rzecz każdemu, poprzestać zwady; ale głupim jest, co się w nią wdaje. PB — Przypowieści 20:3
4 Dla zimna leniwy nie orze; przetoż żebrać będzie we żniwa, ale nic nie otrzyma. PB — Przypowieści 20:4
5 Rada w sercu męża jest jako woda głęboka: jednak mąż rozumny naczerpnie jej. PB — Przypowieści 20:5
6 Większa część ludzi przechwala się uczynnością swoją; ale w samej rzeczy, któż takiego znajdzie? PB — Przypowieści 20:6
7 Sprawiedliwy chodzi w uprzejmości swojej; błogosławieni synowie jego po nim. PB — Przypowieści 20:7
8 Król siedząc na stolicy sądowej rozgania oczyma swemi wszystko złe. PB — Przypowieści 20:8
9 Któż rzecze: Oczyściłem serce moje? czystym jest od grzechu mego? PB — Przypowieści 20:9
10 Dwojaki gwicht i dwojaka miara, to oboje obrzydliwością jest Panu. PB — Przypowieści 20:10
11 Po zabawach swych poznane bywa i dziecię, jeźli czysty i prawy uczynek jego. PB — Przypowieści 20:11
12 Ucho, które słyszy, i oko, które widzi, Pan to oboje uczynił. PB — Przypowieści 20:12
13 Nie kochaj się w spaniu, byś snać nie zubożał, otwórz oczy swoje, a nasycisz się chlebem. PB — Przypowieści 20:13
14 Złe to, złe to, mówi ten, co kupuje, a odszedłszy, ali się chlubi. PB — Przypowieści 20:14
15 Wargi umiejętne są jako złoto i obfitość pereł, i kosztowne klejnoty. PB — Przypowieści 20:15
16 Weźmij szatę tego, któryć ręczył za obcego; a od tego, który ręczył za cudzoziemkę, weźmij zastaw jego. PB — Przypowieści 20:16
17 Smaczny jest drugiemu chleb kłamstwa; ale potem piaskiem napełnione będą usta jego. PB — Przypowieści 20:17
18 Myśli radami utwierdzaj, a wojnę prowadź opatrznie. PB — Przypowieści 20:18
19 Kto objawia tajemnicę, zdradliwie się obchodzi; przetoż z tymy, którzy pochlebiają wargami swemi, nie miej towarzystwa. PB — Przypowieści 20:19
20 Kto złorzeczy ojcu swemu albo matce swojej, zgaśnie pochodnia jego w gęstych ciemnościach. PB — Przypowieści 20:20
21 Dziedzictwu prędko z początku nabytemu naostatek błogosławić nie będą. PB — Przypowieści 20:21
22 Nie mów: Oddam złem. Oczekuj na Pana, a wybawi cię. PB — Przypowieści 20:22
23 Obrzydliwością Panu dwojaki gwicht, a szale fałszywe nie podobają mu się. PB — Przypowieści 20:23
24 Od Pana bywają sprawowane drogi męża; ale człowiek jakoż zrozumie drogę jego? PB — Przypowieści 20:24
25 Pożreć rzecz poświęconą, jest człowiekowi sidłem; a poślubiwszy co, tego zaś szukać, jakoby tego ujść. PB — Przypowieści 20:25
26 Król mądry rozprasza niezbożnych, i przywodzi na nich pomstę. PB — Przypowieści 20:26
27 Dusza ludzka jest pochodnią Pańską, która doświadcza wszystkich skrytości wnętrznych. PB — Przypowieści 20:27
28 Miłosierdzie i prawda króla strzegą, a stolica jego miłosierdziem wsparta bywa. PB — Przypowieści 20:28
29 Ozdoba młodzieńców jest siła ich, a sędziwość poczciwością starców. PB — Przypowieści 20:29
30 Złemu są lekarstwem siności ran, i razy przenikające do wnętrzności żywota jego. PB — Przypowieści 20:30