1 2.2 I modlił się Jonasz Panu, Bogu swemu, we wnętrznościach onej ryby, PB — Jonasza 2:1
2 2.3 I rzekł: Wołałem z ucisku swego do Pana, a ozwał mi się; z głębokości grobu wołałem, a wysłuchałeś głos mój. PB — Jonasza 2:2
3 2.4 Boś mię wrzucił w głębokość w pośrodek morza, i rzeka ogarnęła mię; wszystkie nawałności twoje i powodzi twoje zwaliły się na mię. PB — Jonasza 2:3
4 2.5 Jużem był rzekł: Wygnanym jest od oczów twoich, wszakże jeszcze będę patrzał na kościół twój święty. PB — Jonasza 2:4
5 2.6 Ogarnęły mię wody aż do duszy, przepaść mię ogarnęła, rogożem obwiniona była głowa moja. PB — Jonasza 2:5
6 2.7 Zstąpiłem aż do spodku gór, ziemia się zaworami swemi zawarła nademną na wieki; tyś jednak wywiódł z dołu żywot mój, o Panie, Boże mój! PB — Jonasza 2:6
7 2.8 Gdy ustawała we mnie dusza moja, wspomniałem na Pana; modlitwa moja przyszła do ciebie, do świętego kościoła twego. PB — Jonasza 2:7
8 2.9 Którzy pilnują marności nikczemnych, pozbawiają się miłosierdzia Bożego; PB — Jonasza 2:8
9 2.10 Ale ja z głosem dziękczynienia ofiarować ci będę, com ślubował, spełnię; od Pana jest obfite wybawienie. PB — Jonasza 2:9
10 2.11 I rozkazał Pan onej rybie, a wyrzuciła Jonasza na brzeg. PB — Jonasza 2:10