1 A mąż niektóry imieniem Ananijasz, z Safirą, żoną swoją, sprzedał majętność, PB — DziejeApostolskie 5:1
2 I ujął nieco z onych pieniędzy z wiadomością żony swojej, a przyniósłszy część niejaką, położył u nóg apostolskich. PB — DziejeApostolskie 5:2
3 I rzekł Piotr: Ananijaszu! przeczże szatan napełnił serce twoje, abyś kłamał Duchowi Świętemu i ujął z pieniędzy za rolę? PB — DziejeApostolskie 5:3
4 Izali to, coś miał, nie twoje było? a coś sprzedał, nie w twojej mocy zostawało? Przeczżeś tę rzecz przypuścił do serca twego? Nie skłamałeś ludziom, ale Bogu. PB — DziejeApostolskie 5:4
5 Tedy usłyszawszy Ananijasz te słowa, padł nieżywy. I przyszedł strach wielki na wszystkich, którzy to słyszeli. PB — DziejeApostolskie 5:5
6 A wstawszy młodzieńcy, porwali go, a wyniósłszy pogrzebli. PB — DziejeApostolskie 5:6
7 I stało się po chwili, jakoby po trzech godzinach, że i żona jego nie wiedząc, co się stało, weszła. PB — DziejeApostolskie 5:7
8 I rzekł jej Piotr: Powiedz mi, jeźliście za tyle tę rolę sprzedali? A ona rzekła: Tak jest, za tyle. PB — DziejeApostolskie 5:8
9 A Piotr rzekł do niej: Przeczżeście się z sobą zmówili, abyście kusili Ducha Pańskiego? Oto nogi tych, którzy pogrzebli męża twego, u drzwi są i ciebieć wyniosą. PB — DziejeApostolskie 5:9
10 I padła zaraz przed nogami jego nieżywa. A wszedłszy młodzieńcy, znaleźli ją umarłą, a wyniósłszy pogrzebli ją podle męża jej. PB — DziejeApostolskie 5:10
11 I przyszedł strach wielki na wszystek zbór i na wszystkich, którzy to słyszeli. PB — DziejeApostolskie 5:11
12 Lecz przez ręce apostolskie działo się wiele znamion i cudów między ludem, (a byli wszyscy jednomyślnie w przysionku Salomonowym. PB — DziejeApostolskie 5:12
13 A z innych żaden nie śmiał się do nich przyłączyć; ale lud wiele o nich trzymał. PB — DziejeApostolskie 5:13
14 I owszem przybywało mnóstwo wierzących Panu, mężów i niewiast). PB — DziejeApostolskie 5:14
15 Tak że i na ulice wynosili chorych i kładli je na pościelach i łóżkach, aby przynajmniej cień Piotra przychodzącego zacienił niektórych z nich. PB — DziejeApostolskie 5:15
16 Schodziło się też i mnóstwo z okolicznych miast do Jeruzalemu, przynosząc chorych i nagabanych od duchów nieczystych; a ci wszyscy byli uzdrowieni. PB — DziejeApostolskie 5:16
17 Tedy powstawszy najwyższy kapłan i wszyscy, którzy z nim byli, którzy byli z sekty Saduceuszów, napełnieni są zazdrością; PB — DziejeApostolskie 5:17
18 I targnęli się rękoma na Apostoły i podali je do więzienia pospolitego. PB — DziejeApostolskie 5:18
19 Ale Anioł Pański w nocy otworzył drzwi u więzienia, a wywiódłszy je rzekł: PB — DziejeApostolskie 5:19
20 Idźcież, a stawiwszy się, mówcie do ludu w kościele wszystkie słowa tego żywota. PB — DziejeApostolskie 5:20
21 Tedy oni usłyszawszy to, weszli na świtaniu do kościoła i uczyli. A przyszedłszy najwyższy kapłan i którzy z nim byli, zwołali radę i wszystkie starsze synów Izraelskich, i posłali do więzienia, aby byli przywiedzieni. PB — DziejeApostolskie 5:21
22 A gdy słudzy przyszli, nie znaleźli ich w więzieniu, co wróciwszy się, oznajmili, mówiąc: PB — DziejeApostolskie 5:22
23 Więzienieć wprawdzie znaleźliśmy zamknione ze wszelką pilnością i stróże na dworze przede drzwiami stojące, lecz otworzywszy, żadnegośmy w niem nie znaleźli. PB — DziejeApostolskie 5:23
24 A gdy te słowa usłyszeli i najwyższy kapłan, i hetman kościelny, i przedniejsi kapłani wątpili o nich, co by to było. PB — DziejeApostolskie 5:24
25 A przyszedłszy ktoś, oznajmił im, mówiąc: Oto mężowie, któreście podali do więzienia, stoją w kościele, a uczą lud. PB — DziejeApostolskie 5:25
26 Tedy poszedł hetman z sługami i przywiódł je bez gwałtu; (bo się ludu bali, aby nie byli ukamionowani.) PB — DziejeApostolskie 5:26
27 A przywiódłszy je, stawili je przed radą; i pytał ich najwyższy kapłan, mówiąc: PB — DziejeApostolskie 5:27
28 Izaliśmy wam surowo nie zakazali, abyście w tem imieniu nie uczyli? A oto napełniliście Jeruzalem nauką waszą i chcecie na nas wprowadzić krew człowieka tego. PB — DziejeApostolskie 5:28
29 Tedy odpowiadając Piotr i Apostołowie, rzekli: Więcej trzeba słuchać Boga, niż ludzi. PB — DziejeApostolskie 5:29
30 Bóg on ojców naszych wzbudził Jezusa, któregoście wy zabili, zawiesiwszy na drzewie. PB — DziejeApostolskie 5:30
31 Tego Bóg za książęcia i zbawiciela wywyższył prawicą swoją, aby dana była ludowi Izraelskiemu pokuta i odpuszczenie grzechów. PB — DziejeApostolskie 5:31
32 A my jesteśmy świadkami jego w tem, co mówimy, także i Duch Święty, którego dał Bóg tym, którzy mu są posłuszni. PB — DziejeApostolskie 5:32
33 A oni to słysząc, pukali się i radzili o tem, jakoby je zgładzić. PB — DziejeApostolskie 5:33
34 Tedy powstawszy w radzie niektóry Faryzeusz, imieniem Gamalijel, nauczyciel zakonny, zacny u wszystkiego ludu, rozkazał, aby na małą chwilę precz wywiedziono Apostoły; PB — DziejeApostolskie 5:34
35 I rzekł do nich: Mężowie Izraelscy! miejcie się na baczeniu z strony tych ludzi, co byście mieli czynić. PB — DziejeApostolskie 5:35
36 Albowiem przed temi dniami powstał był Teudas, udawając się za coś, do którego się przywiązało mężów w liczbie około czterechset; którego zabito, a wszyscy, którzy z nim przestawali, rozproszeni są i wniwecz się obrócili. PB — DziejeApostolskie 5:36
37 Po nim powstał Judas Galilejczyk za dni popisu i uwiódł wiele ludu za sobą; ale i on zginął, i wszyscy, którzy z nim przestawali, rozproszeni są. PB — DziejeApostolskie 5:37
38 Przetoż teraz powiadam wam: Dajcie pokój tym ludziom i zaniechajcie ich; albowiem jeźliżeć jest z ludzi ta rada albo ta sprawa, wniwecz się obróci; PB — DziejeApostolskie 5:38
39 Ale jeźlić jest z Boga, nie będziecie mogli tego rozerwać, byście snać i z Bogiem walczącymi nie byli znalezieni. PB — DziejeApostolskie 5:39
40 I usłuchali go. A zawoławszy Apostołów i ubiwszy je, zakazali, aby nie mówili w imieniu Jezusowem; i wypuścili je. PB — DziejeApostolskie 5:40
41 A tak oni szli od obliczności onej rady, radując się, iż się stali godnymi odnosić zelżywość dla imienia Jezusowego. PB — DziejeApostolskie 5:41
42 I nie przestawali na każdy dzień w kościele i po domach nauczać i opowiadać Jezusa Chrystusa. PB — DziejeApostolskie 5:42