1 A gdy się on rozruch uciszył, zwoławszy Paweł uczniów i z nimi się pożegnawszy, wyszedł stamtąd, aby szedł do Macedonii. PB — DziejeApostolskie 20:1
2 A przeszedłszy one strony i napomniawszy je szerokiemi słowy, przyszedł do Grecyi. PB — DziejeApostolskie 20:2
3 A tam zamieszkawszy przez trzy miesiące, gdzie nań Żydowie zasadzkę uczynili, gdy miał płynąć do Syryi, umyślił się powrócić przez Macedoniję. PB — DziejeApostolskie 20:3
4 I puścił się z nim aż do Azyi Sopater, Bereeńczyk, a z Tesalończyków Arystarchus i Sekundus, i Gajus Derbejczyk, i Tymoteusz; PB — DziejeApostolskie 20:4
5 A z Azyjatczyków Tychykus i Trofimus, którzy wprzód poszedłszy, czekali nas w Troadzie. PB — DziejeApostolskie 20:5
6 A my po dniach przaśników odpłynęliśmy z Filipowa i przyszliśmy do nich do Troady za pięć dni, gdzieśmy zamieszkali siedm dni. PB — DziejeApostolskie 20:6
7 Tedy pierwszy dzień po sabacie, gdy się uczniowie zgromadzili na łamanie chleba, Paweł rozmawiał z nimi, mając iść precz nazajutrz, i przedłużył mowę aż do północy. PB — DziejeApostolskie 20:7
8 A było wiele lamp na onej sali, gdzie byli zgromadzeni. PB — DziejeApostolskie 20:8
9 Tam siedząc niektóry młodzieniec, imieniem Eutychus, w oknie, będąc ciężkim snem zdjęty, gdy tak Paweł długo mówił, snem zmorzony padł na dół z trzeciego piętra i podniesiony jest umarły. PB — DziejeApostolskie 20:9
10 A Paweł zstąpiwszy na dół, przypadł nań, a ujrzawszy go, rzekł: Nie trwożcie się; boć w nim jest dusza jego. PB — DziejeApostolskie 20:10
11 A wstąpiwszy zasię, łamał chleb i jadł, i kazał im długo aż do świtania; potem odszedł precz. PB — DziejeApostolskie 20:11
12 I przywiedli onego młodzieńca żywego, i byli nader ucieszeni. PB — DziejeApostolskie 20:12
13 A my przyszedłszy wprzód do okrętu, puściliśmy się do Assonu, abyśmy stamtąd wzięli Pawła; albowiem tak był postanowił, mając sam pieszo iść. PB — DziejeApostolskie 20:13
14 A gdy się z nami zszedł w Assonie, wziąwszy go, przyjechaliśmy do Mityleny. PB — DziejeApostolskie 20:14
15 A stamtąd odpłynąwszy, drugiego dnia przyszliśmy przeciw Chyju, a trzeciego dnia przypłynęliśmy do Samu, a pomieszkawszy w Trogillu, nazajutrz przyszliśmy do Miletu. PB — DziejeApostolskie 20:15
16 Albowiem Paweł umyślił był minąć Efez, aby mu nie przyszło czasu trawić w Azyi, bo się kwapił, jeźliby mu można, aby na dzień świąteczny był w Jeruzalemie. PB — DziejeApostolskie 20:16
17 Tedy z Miletu posławszy do Efezu, przyzwał do siebie starszych zborowych. PB — DziejeApostolskie 20:17
18 Którzy gdy do niego przyszli, rzekł im: Wy wiecie od pierwszego dnia, któregom przyszedł do Azyi, jakom z wami po wszystek czas był, PB — DziejeApostolskie 20:18
19 Służąc Panu ze wszelką uniżonością i z wielą łez i pokus, które na mię przychadzały z zasadzek żydowskich. PB — DziejeApostolskie 20:19
20 Jakom się nie schraniał niczego, co by było pożyteczne, abym wam nie oznajmił i nie uczył was jawnie i po domach. PB — DziejeApostolskie 20:20
21 Świadectwo wydawając i Żydom, i Grekom o pokucie ku Bogu i o wierze w Pana naszego Jezusa Chrystusa. PB — DziejeApostolskie 20:21
22 A oto teraz ja będąc związany duchem, idę do Jeruzalemu, nie wiedząc co tam na mię przyjść ma. PB — DziejeApostolskie 20:22
23 Tylko że Duch Święty po miastach świadczy, powiadając, że mię więzienie i uciski czekają. PB — DziejeApostolskie 20:23
24 Wszakże ja na nic nie dbam i nie jest mi tak droga dusza moja, bym tylko bieg mój z radością wykonał i posługę, którąm wziął od Pana Jezusa na oświadczenie Ewangielii łaski Bożej. PB — DziejeApostolskie 20:24
25 A teraz oto ja wiem, że już więcej nie oglądacie oblicza mojego wy wszyscy, między którymim chodził, każąc królestwo Boże. PB — DziejeApostolskie 20:25
26 Przetoż oświadczam się wam dnia dzisiejszego, żem ja jest czysty od krwi wszystkich. PB — DziejeApostolskie 20:26
27 Albowiem nie chroniłem się, żebym wam nie miał oznajmić wszelkiej rady Bożej. PB — DziejeApostolskie 20:27
28 Pilnujcież tedy samych siebie i wszystkiej trzody, w której was Duch Święty postanowił biskupami, abyście paśli zbór Boży, którego nabył przez własną krew. PB — DziejeApostolskie 20:28
29 Boć ja to wiem, że po odejściu mojem wnijdą między was wilcy okrutni, którzy trzodzie folgować nie będą. PB — DziejeApostolskie 20:29
30 A z was samych powstaną mężowie, mówiący rzeczy przewrotne, aby za sobą pociągnęli uczniów. PB — DziejeApostolskie 20:30
31 Przetoż czujcie, pomnąc, żem przez trzy lata w nocy i we dnie nie przestawał napominać ze łzami każdego z was. PB — DziejeApostolskie 20:31
32 A teraz, bracia! poruczam was Bogu i słowu łaski jego, który może pobudować i dać wam dziedzictwo między wszystkimi poświęconymi. PB — DziejeApostolskie 20:32
33 Srebra albo złota, albo szaty nie pożądałem od nikogo. PB — DziejeApostolskie 20:33
34 Owszem sami wiecie, że moim potrzebom i tych, którzy są ze mną, służyły te ręce, PB — DziejeApostolskie 20:34
35 Wszystkomci wam okazał, iż tak pracując, musimy podejmować słabe, a pamiętać na słowa Pana Jezusowe, że on rzekł: Szczęśliwsza jest rzecz dawać, niżeli brać. PB — DziejeApostolskie 20:35
36 A to powiedziawszy, klęknął na kolana swoje i modlił się z nimi wszystkimi. PB — DziejeApostolskie 20:36
37 I stał się wielki płacz wszystkich, a upadając na szyję Pawłową, całowali go; PB — DziejeApostolskie 20:37
38 Smucąc się bardzo, najwięcej tych słów, które im rzekł, że już więcej nie mieli oglądać oblicza jego. I prowadzili go do okrętu. PB — DziejeApostolskie 20:38