Loading...
Larger font
Smaller font
Copy
Print
Contents
  • Results
  • Related
  • Featured
No results found for: "".
  • Weighted Relevancy
  • Content Sequence
  • Relevancy
  • Earliest First
  • Latest First
    Larger font
    Smaller font
    Copy
    Print
    Contents

    Κεφάλαιο 11: Το προνομιο τησ προσευχησ

    Με τη φύση και με την αποκάλυψη του λόγου Του, με τα έργα της πρόνοιάς Του και με την επιρροή του Πνεύματός του ο Θεός μας μιλά. Αλλ' αυτό δεν είναι αρκετό. Πρέπει και εμείς να του ανοίξουμε την καρδιά μας. Για να έχουμε πνευματική ζωή και δράση πρέπει να έχουμε πραγματική επικοινωνία με τον ουράνιο Πατέρα μας. Μπορεί ο νους μας να κατευθύνεται προς Αυτόν μπορεί να μελετούμε τα έργα Του, τα ελέη Του, τις ευλογίες Του, αλλά κατά βάθος όμως αυτό δε σημαίνει ότι επικοινωνούμε μαζί του. Για να επικοινωνήσουμε με το Θεό, πρέπει να έχουμε κάτι να Του αναφέρουμε συγκεκριμένα απ' την καθημερινή μας ζωή.BX 86.1

    Με την προσευχή ανοίγουμε την καρδιά μας στο Θεό όπως σ' ένα φίλο. Αυτό δε γίνεται με σκοπό να γνωστοποιήσουμε στον Θεό το τι είμαστε, αλλά για να μας ικανώσει να τον δεχτούμε. Δεν κατεβάζει η προσευχή το Θεό κοντά μας, αλλά ανεβάζει εμάς προς Αυτόν.BX 86.2

    Οταν ο Ιησούς ήταν εδώ κάτω στη γη, δίδαξε τους μαθητές του πώς να προσεύχονται. Τους καθοδήγησε να παρουσιάζουν τις καθημερινές του ανάγκες στο Θεό και να Του αναθέτουν όλες τους τις έγνοιες. Και η διαβεβαίωση που τους έδωσε ότι τα αιτήματά τους θα εισακουστούν είναι η ίδια διαβεβαίωση που δίνει και σ' εμάς. Ο ίδιος ο Χριστός προσευχόταν συχνά όταν ζούσε ανάμεσα στους ανθρώπους. Ο Λυτρωτής μας ταύτισε τον Εαυτό του με τις ανάγκες και τις αδυναμίες μας όταν ικέτευε και εκλιπαρούσε τον Πατέρα του να Του χορηγήσει νέες δυνάμεις για να συνεχίσει το έργο Του και να αντιμετωπίσει τις δοκιμασίες. Αυτός είναι το υπόδειγμά μας σε όλα. Είναι αδελφός στις αδυναμίες μας, “πειρασθείς κατά πάντα καθ' ομοιότητα ημών”. Αλλά σαν αναμάρτητος που ήταν, η φύση Του αποστρεφόταν το κακό. Υπέμενε σκληρές δοκιμασίες και υπέφερε μεγάλη αγωνία ψυχής μέσα στον κόσμο της αμαρτίας. Για την ανθρώπινη φύση Του, η προσευχή αποτελούσε καθήκον, συνάμα και προνόμιο. Από την επικοινωνία με τον Πατέρα Του αντλούσε τη χαρά και την παρηγοριά. Και αν Αυτός ο Σωτήρας του κόσμου, ο Υιός του Θεού, ένοιωθε την ανάγκη της προσευχής, πόσο περισσότερο θα πρέπει αδύνατοι, αμαρτωλοί θνητοί να αισθάνονται την ανάγκη της ένθερμης ακατάπαυστης προσευχής.BX 86.3

    Ο ουράνιος Πατέρας μας είναι έτοιμος να μας δώσει όλες Του τις ευλογίες. Δικό μας είναι το προνόμιο να πίνουμε σε περίσσια δόση από την πηγή της ανεξάντλητης αγάπης. Τι περίεργο να προσευχόμαστε τόσο λίγο! Ο Θεός είναι πρόθυμος να ακούσει την ειλικρινή προσευχή και του πιο ταπεινού παιδιού Του· και όμως δείχνουμε τέτοια απροθυμία να Του γνωστοποιήσουμε τις ανάγκες μας. Τι τάχα να σκέπτονται οι άγγελοι στον ουρανό για τους φτωχούς, αδύναμους ανθρώπους, που υπόκεινται σε πειρασμούς και που ενώ η καρδιά της άπειρης αγάπης του Θεού ανυπομονεί με λαχτάρα να τους προσφέρει περισσότερο ακόμη απ' ό,τι μπορούν να ζητήσουν ή να φανταστούν, αυτοί ελάχιστα προσεύχονται και τόση λίγη πίστη έχουν; Οι άγγελοι αρέσκονται να υποκλίνονται με σεβασμό μπροστά στο Θεό. Τους ευχαριστεί να βρίσκονται κοντά Του. Θεωρούν την επικοινωνία με το Θεό σαν τη μεγαλύτερη χαρά τους. Και όμως τα παιδιά αυτού του κόσμου που τόσο πολύ χρειάζονται τη βοήθεια που αποκλειστικά ο Θεός μπορεί να δώσει, φαίνονται να ικανοποιούνται βαδίζοντας χωρίς το φως του Πνεύματός Του και τη συντροφιά της παρουσίας Του.BX 87.1

    Το σκότος του πονηρού περιβάλλει εκείνους που παραμελούν την προσευχή. Οι πειρασμοί που ο εχθρός τους ψυθιρίζει, τους παρασύρουν στην αμαρτία. Και αυτό ακριβώς επειδή δεν εξασκούν τα προνόμια που ο Θεός θέτει στη διάθεσή τους κατά τη θεία συνέντευξη της προσευχής. Γιατί οι υιοί και οι θυγατέρες του Θεού να δείχνουν τέτοια απροθυμία στην προσευχή όταν η προσευχή είναι το κλειδί στα χέρια της πίστης για να ξεκλειδώσει τις αποθήκες του ουρανού όπου είναι φυλαγμένες οι ανεξάντλητες προμήθειες του Παντοδύναμου; Χωρίς αδιάκοπη προσευχή και συνετή επαγρύπνηση, διατρέχουμε τον κίνδυνο να γίνουμε αμελείς και να παρεκτραπούμε απ' τον ίσιο δρόμο. Ο εχθρός προσπαθεί διαρκώς να φράξει το δρόμο προς το θρόνο του ελέους για να μην μπορέσουμε με την πίστη και τις ένθερμες παρακλήσεις να λάβουμε δύναμη και χάρη για να αντισταθούμε στον πειρασμό.BX 87.2

    Μπορούμε να ελπίζουμε ότι ο Θεός θα εισακούσει και θα απαντήσει στις προσευχές μας μόνο αν τηρούμε ορισμένους όρους. Ένας απ' τους πρώτους όρους είναι να συναισθανθούμε την ανάγκη της βοήθειάς Του. Αυτός υποσχέθηκε: “Θέλω εκχέει ύδωρ επί τον διψώντα, και ποταμούς επί την ξηράν”. Ησαΐας 44:3. Εκείνοι που αισθάνονται ότι πεινούν και διψούν για τη δικαιοσύνη και λαχταρούν να βρεθούν κοντά στο Θεό, ας είναι βέβαιοι ότι θα ικανοποιηθούν. Η καρδιά πρέπει να είναι ανοικτή στην επιρροή του Πνεύματος. Διαφορετικά δεν υπάρχει χώρος για τις ευλογίες του Θεού.BX 88.1

    Η μεγάλη μας ανάγκη αποτελεί αυτή και μόνη το πιο εύγλωττο επιχείρημα που με γλαφυρότητα συνηγορεί για λογαριασμό μας. Αλλά ο Θεός θα έλθει αρωγός μας μόνο αν Τον εκζητήσουμε. Μας λέγει: “Αιτείτε και θέλει σας δοθή”. Επίσης: “Όστις τον ίδιον Εαυτού Υιόν δεν εφείσθη, αλλά παρέδωκεν Αυτόν υπέρ πάντων υμών. πώς και μετ' Αυτού δεν θέλει χαρίσει εις ημάς τα πάντα;”. Ματθ. 7:7, Ρωμ. 8:32.BX 88.2

    Αν συνειδητά αναγνωρίζουμε πως κάποια αδικία φωλιάζει στην καρδιά μας, αν υποθάλπουμε μια ορισμένη αμαρτία, ο Κύριος δε θα μας ακούσει· η προσευχή όμως μιας μετανοιωμένης και συντριμμένης ψυχής πάντοτε είναι ευπρόσδεκτη. Αν επανορθώσουμε όλα τα λάθη που πέφτουν στην αντίληψή μας, μπορούμε να πιστεύουμε ότι ο Θεός θα απαντήσει στα αιτήματά μας. Η προσωπική μας αξία δεν μπορεί να κερδίσει την εύνοια του Θεού. Μόνο η αξία του Ιησού θα μας σώσει· μόνο το αίμα Του θα μας καθαρίσει. Εκείνο που υπολείπεται να κάνουμε εμείς είναι να συμμορφωθούμε με τους όρους που θα μας κάνουν αποδεκτούς.BX 88.3

    Ένα άλλο στοιχείο απαραίτητο για να εισακουσθεί η προσευχή μας είναι η πίστη. “Ο προσευχόμενος εις τον Θεόν πρέπει να πιστεύση ότι είναι και γίνεται μισθαποδότης εις τους εκζητούντας Αυτόν”. Εβρ. 11:6. Ο Ιησούς είπε στους μαθητές του: “Πάντα όσα προσευχόμενοι ζητείτε, πιστεύετε ότι λαμβάνετε και θέλει γίνει εις εσάς”. Μαρκ. 11:24. Πιστεύομε όμως στα λόγια Του;BX 89.1

    Η διαβεβαίωση που μας δίνεται είναι περίτρανη απεριόριστη· και πιστός είναι Αυτός που την υπόσχεται. Όταν δε λαβαίνομε ακριβώς ό,τι ζητούμε και τη στιγμή που το ζητούμε, δεν πρέπει ούτε και τότε να αμφιβάλουμε ότι ο Κύριος ακούει και θα απαντήσει στην προσευχή μας. Κάνουμε τόσα λάθη και μυωπάζουμε σε τέτοιο σημείο ώστε ζητούμε πολλές φορές πράγματα που δεν είναι για το καλό μας. Αλλ' ο ουράνιος Πατέρας μας απαντά με αγάπη στις προσευχές μας, προσφέροντάς μας κάτι που είναι για το υπέρτατο καλό μας - εκείνο ακριβώς που και εμείς οι ίδιοι θα επιθυμούσαμε αν, με θεϊκά φωτισμένη διορατικότητα, μπορούσαμε να οραματιστούμε τα πράγματα στην πραγματική τους αξία. Όταν οι προσευχές μας παραμένουν φαινομενικά αναπάντητες, πρέπει ακλόνητα να προσκολυθούμε στην υπόσχεση· γιατί η απάντηση θα έλθει χωρίς άλλο στον κατάλληλο καιρό και θα λάβουμε τις ευλογίες εκείνες που περισσότερο χρειαζόμαστε. Αλλά να ισχυριζόμαστε ότι η προσευχή πάντοτε θα εισακουσθεί για οτιδήποτε ζητούμε και με τον τρόπο ακριβώς που εμείς ζητούμε, αυτό είναι αλαζονεία. Είναι πάρα πολύ σοφός ο Θεός για να πέσει σε λάθη και είναι υπέρμετρα αγαθός για να αποστερήσει τα καλά Του απ' αυτούς που βαδίζουν στον ίσιο δρόμο. Μη δειλιάς λοιπόν να Τον εμπιστεύεσαι και αν ακόμη δε βλέπεις άμεση την απάντηση στις προσευχές σου. Βασίσου στην αναμφισβήτητη υπόσχεσή Του: “Αιτείτε και θέλει σας δοθεί”. Ματθ. 7:7.BX 89.2

    Αν παρασυρόμαστε απ' τις αμφιβολίες και τους φόβους μας, ή αν προσπαθούμε να δώσουμε μια λύση στο κάθε τι που δεν μπο ρούμε καθαρά να αντιληφθούμε, πριν να πιστέψουμε, οι δυσκολίες θα πολλαπλασιασθούν και θα επιδεινωθούν. Αλλ' αν προσέλθουμε στο Θεό με τη συναίσθηση της αναξιότητας και της εξάρτησής μας απ' Αυτόν, τέτοιοι όπως πραγματικά είμαστε, και με ταπεινή ακλόνητη πίστη κάνουμε γνωστές τις ανάγκες μας σ' Εκείνον που η πολυπραγμοσύνη Του δεν έχει όρια, Εκείνον που παρακολουθεί τα πάντα μέσα στην πλάση και που τα πάντα κυβερνά με το λόγο Του και κατά το θέλημά Του, Αυτός είναι σε θέση να εισακούσει την κραυγή μας και θα την εισακούσει κάνοντας φως να λάμψει στην καρδιά μας. Η ειλικρινής προσευχή μας φέρει σε επαφή με τη διάνοια του Απειρου Θεού. Μπορεί να μη έχουμε χειροπιαστή την απόδειξη ότι η μορφή του Λυτρωτή μας είναι εκείνη τη στιγμή στραμμένη προς εμάς με συμπάθεια και αγάπη, αλλά στην πραγματικότητα αυτό ακριβώς συμβαίνει. Μπορεί να μη νοιώθουμε συνειδητά το άγγιγμά Του, όμως το χέρι της αγάπης και της τρυφερής συμπόνοιας ακουμπά επάνω μας.BX 89.3

    Όταν ερχόμαστε στο Θεό για να ζητήσουμε το έλεος και την ευλογία Του, πρέπει να έχουμε ένα συγχωρητικό πνεύμα αγάπης στην καρδιά μας. Πώς θα προσευχηθούμε “άφες ημίν τα οφειλήματα ημών ως και ημείς αφίεμεν τοις οφειλέταις ημών” (Ματθ. 6:12), αν υποθάλπουμε ένα πνεύμα μνησικακίας; Αν ελπίζουμε να εισακουσθούν οι προσευχές μας, οφείλουμε να συγχωρούμε τους άλλους με τον ίδιο τρόπο και στον ίδιο βαθμό που περιμένουμε να λάβουμε κι εμείς τη συγχώρησή τους.BX 90.1

    Επιμονή είναι ένας άλλος όρος απαραίτητος για να ευοδωθεί η προσευχή. Χρειαζόμαστε να προσευχόμαστε αδιάλειπτα αν θέλουμε να αυξάνουμε σε πίστη και σε εμπειρία. Πρέπει να είμαστε “εις την προσευχήν προσκαρτερούντες”, εφαρμόζοντας το “εμμένετε εις την προσευχήν αγρυπνούντες εις αυτήν μετά ευχαριστίας”. Ρωμ. 12:12; Κολ. 4:2. Ο Πέτρος προτρέπει τους πιστούς: “Φρονίμως λοιπόν διάγετε και αγρυπνείτε εις τας προσευχάς”. Α΄ Πέτρ. 4:7. Ο Παύλος συμβουλεύει: “Εν παντί πράγματι ας γνωρίζονται τα ζητήματά σας προς τον Θεόν μετ' ευχαριστίας διά της προσευχής και δεήσεως”. Φιλ. 4:6. Και ο Ιούδας λέγει:BX 90.2

    “Σεις όμως, αγαπητοί προσευχόμενοι εν Πνεύματι Αγίω φυλάξατε εαυτούς εις την αγάπην του Θεού”. Ιούδα 20, 21. Ακατάπαυστη προσευχή σημαίνει αδιάσπαστη ένωση της ψυχής με το Θεό, έτσι που ζωή απ' το Θεό να διοχετεύεται μέσα στη δική μας τη ζωή· και απ' τη δική μας πάλι ζωή, ρεύματα αγνότητας και αγιότητας απορρέουν επιστρέφοντας στο Θεό.BX 91.1

    Η επιμέλεια είναι άλλη μια προϋπόθεση στην προσευχή. Μην επιτρέψεις τίποτε να σου σταθεί εμπόδιο. Κατάβαλε κάθε προσπάθεια για να συνεχιστεί αναπόσπαστα η επικοινωνία ανάμεσα στο Χριστό και στην ψυχή σου. Επωφελήσου από κάθε ευκαιρία για να παραβρίσκεσαι σε μέρη όπου κατά συνήθεια γίνεται προσευχή. Εκείνοι που πραγματικά επιδιώκουν την επικοινωνία με το Θεό, θα συχνάζουν στις συναθροίσεις της συμπροσευχής, θα είναι πιστοί στα καθήκοντά τους, και θα αδημονούν να επωφεληθούν απ' ό,τι μπορεί να λογιστεί κέρδος. Θα αξιοποιούν κάθε ευκαιρία να βρεθούν σε μέρη όπου μπορούν να αποσπάσουν ακτίνες που πηγάζουν απ' το φως του ουρανού.BX 91.2

    Οφείλουμε να προσευχόμαστε στον οικογενειακό κύκλο και πάνω απ' όλα δεν πρέπει να παραμελούμε την ατομική προσευχή, γιατί αυτή είναι η ζωή της ψυχής. Είναι αδύνατο να αναπτυχθεί πνευματικά η ψυχή όταν παραμελείται η προσευχή. Η οικογενειακή ή η δημόσια προσευχή μόνο, δεν είναι αρκετές. Στη μοναξιά άνοιξε την ψυχή σου στο Θεό που τίποτε δε διαφεύγει την προσοχή Του. Η μυστική προσευχή πρέπει να ακούγεται μόνο απ' το Θεό που οι παρακλήσεις Τον ενδιαφέρουν. Κανένα περίεργο αυτί δεν πρέπει να ακούει το βάρος τέτοιων αιτημάτων. Κατά τη μυστική προσευχή η ψυχή είναι ελεύθερη απ' την επίδραση του περιβάλλοντος, απαλλαγμένη από ερεθισμούς. Με ηρεμία και θέρμη θα αναζητήσει το Θεό. Γλυκιά και μόνιμη θα είναι η επιρροή η διάχυτη απ' Αυτόν που το μάτι Του ερευνά στα σκοτεινά και το αυτί Του προσηλώνεται στην προσευχή τη βγαλμένη απ' τα μύχια της ψυχής. Με απλή και ήρεμη πίστη η ψυχή κατορθώνει να επικοινωνήσει με το Θεό συγκεντρώνοντας επάνω της ακτίνες θεϊ- κού φωτός που θα την ενισχύσουν και θα της παρασταθούν στον αγώνα της κατά του πονηρού. Ο Θεός είναι το προπύργιο της δύναμής μας.BX 91.3

    Προσευχήσου στο δωμάτιό σου· και καθώς καταγίνεσαι με την καθημερινή σου εργασία, ας υψώνεται συχνά η καρδιά προς τον Θεό. Μ' αυτό τον τρόπο περπάτησε ο Ενώχ με το Θεό. Οι σιωπηλές αυτές ικεσίες, σαν πολύτιμο θυμίαμα, ανεβαίνουν στο θρόνο της χάρης του Θεού. Ο Σατανάς δεν μπορεί να νικήσει εκείνον που κατ' αυτό τον τρόπο στηρίζει την καρδιά του πάνω στο Θεό. Δεν υπάρχει ούτε χώρος ανάρμοστος ούτε χρόνος ακατάλληλος για να προφέρουμε μια αίτησή μας προς το Θεό. Τίποτε δεν μπορεί να μας εμποδίσει να ανυψώσουμε τις καρδιές μας με πνεύμα ένθερμης προσευχής. Ανάμεσα στην κοσμοσυρροή του δρόμου, στον τόπο των ασχολιών μας, μπορούμε να απευθύνουμε μια παράκλησή μας στο Θεό και να εκζητήσουμε τη θεία καθοδήγηση όπως έκανε ο Νεεμίας όταν παρουσίασε το αίτημά του στο βασιλιά Αρταξέρξη. Τόπος για μυστική προσευχή μπορεί να βρεθεί όπου και αν είμαστε. Πρέπει να έχουμε πάντοτε τη θύρα της καρδιάς μας ανοικτή προσκαλώντας τον Ιησού να έλθει σαν ουράνιος επισκέπτης και να κατοικήσει στην ψυχή μας. Μπορεί η ατμόσφαιρα γύρω μας να είναι μολυσμένη και διεφθαρμένη· όμως δεν είναι ανάγκη εμείς να αναπνέουμε το μίασμά της. Μπορούμε να ζούμε στην καθάρια ατμόσφαιρα του ουρανού. Μπορούμε να κλείσουμε όλες τις θύρες που οδηγούν σε ακάθαρτες και ανόσιες σκέψεις, υψώνοντας την ψυχή στην παρουσία του Θεού με ένθερμη προσευχή. Εκείνοι που οι καρδιές τους παραμένουν ανοικτές για να δεχθούν την ενίσχυση και την ευλογία του Θεού, θα βαδίζουν σε μια ατμόσφαιρα αγιότερη απ' αυτή εδώ στη γη και θα έχουν αδιάκοπη επικοινωνία με τον ουρανό.BX 92.1

    Μας χρειάζεται να σχηματίσουμε μια σαφέστερη αντίληψη για τον Ιησού και μια τέλεια κατανόηση της αξίας των αιώνιων αληθειών. Η ομορφιά της αγιότητας πρέπει να κατακτήσει τις καρδιές των παιδιών του Θεού. Και για να το επιτύχουμε αυτό χρειάζεται να εκζητήσουμε θείες αποκαλύψεις των ουράνιων πραγμάτων.BX 92.2

    Ας ανοίξουμε την ψυχή και ας την ανυψώσουμε για να πληρω θεί με την πνοή της ουράνιας ατμόσφαιρας που μας χαρίζει ο Θεός. Είναι δυνατό να βρεθούμε τόσο κοντά στο Θεό ώστε, σε κάθε αναπάντεχη δοκιμασία, οι σκέψεις να στρέφονται τόσο φυσικά σ' Αυτόν όπως το λουλούδι στρέφεται στον ήλιο.BX 92.3

    Παρουσίαζε στο Θεό τις χαρές και τις λύπες σου, τις έγνοιες και τους φόβους σου. Δεν τον βαρύνεις ούτε Τον κουράζεις. Εκείνος που μετρά τις τρίχες της κεφαλής σου δε μένει αδιάφορος μπροστά στις ανάγκες των παιδιών Του. “Είναι πολυεύσπλαχνος ο Κύριος και οικτίρμων”. Ιακ. 5:11. Η γεμάτη αγάπη καρδιά Του συγκινείται από τις θλίψεις μας και μόνο όταν Του τις αναφέρουμε. Ανάφερε σ' Αυτόν κάθε τι που βαρύνει τις σκέψεις σου. Τίποτε δεν Του είναι τόσο βαρύ να το σηκώσει, αφού Αυτός βαστάζει τους κόσμους και διοικεί ολόκληρο το Σύμπαν. Τίποτε που αφορά με οποιοδήποτε τρόπο τη γαλήνη μας δεν είναι ανάξιο της προσοχής Του. Κανένα κεφάλαιο της ζωής μας δεν είναι τόσο σκοτεινό που να μη μπορεί να το διαβάσει. Δεν υπάρχει δυσκολία τόσο περίπλοκη που να μην μπορεί να την εξιχνιάσει. Καμιά συμφορά δεν πλήττει ούτε το πιο αδύναμο παιδί Του, καμιά αγωνία δεν καταθλίβει την ψυχή, κανένα παραλήρημα χαράς, καμιά ειλικρινής προσευχή δεν ξεφεύγει από τα χείλη χωρίς να ελκύουν την προσοχή του ουράνιου Πατέρα μας, ή να προκαλούν το άμεσο ενδιαφέρον Του. “Ιατρεύει τους συντετριμμένους την καρδίαν και δένει τας πληγάς αυτών”. Ψαλμ. 147:3. Οι σχέσεις ανάμεσα στο Θεό και σε κάθε ψυχή είναι τόσο στενές και ολοκληρωμένες σαν να μην υπήρχε άλλη ψυχή πάνω στη γη που να αποσπάσει το ενδιαφέρον Του, άλλη ψυχή που για χάρη της να έχει θυσιάσει τον αγαπημένο Του Υιό. Ο Ιησούς είπε: “Θέλετε ζητήσει εν τω ονόματί μου· και δεν σας λέγω ότι Εγώ θέλω παρακαλέσει τον Πατέρα περί υμών διότι Αυτός ο Πατήρ σας αγαπά”. “Εγώ εξέλεξα εσάς . . . ώστε, ό,τι ζητήσητε παρά του Πατρός εν τω ονόματί Μου, να σας δώση αυτό”. Ιωαν. 16:26, 27; 15:16. Αλλά να προσεύχεται κανείς στο όνομα του Ιησού, σημαίνει κάτι περισσότερο από μια απλή μνεία του ονόματος Του στην αρχή και στο τέλος της προσευχής. Σημαίνει να προσεύχεται με το ίδιο φρόνημα και Πνεύμα του Χριστού, πιστεύοντας συνάμα στις υποσχέσεις Του, εμπιστευόμενος στη χάρη Του και εκτελώντας τα έργα Του.BX 93.1

    Ο Θεός δεν απαιτεί από κανένα μας να γίνει ασκητής ή να καλογερέψει και να αποσυρθεί απ' τον κόσμο για να αφιερωθεί στη λατρεία Του. Η ζωή πρέπει να περνά - όπως η ζωή του Χριστού - ανάμεσα στο όρος και στο πλήθος. Εκείνος που δεν κάνει τίποτε άλλο παρά να προσεύχεται θα σταματήσει κάποτε και να προσεύχεται ή οι προσευχές του θα καταντήσουν ρουτίνα τυπική. Όταν οι άνθρωποι αποσύρονται απ' την κοινωνική ζωή, μακριά απ' τον κύκλο του χριστιανικού καθήκοντος τον κύκλο του σταυρού, όταν παύουν να εργάζονται για τον Κύριο που με ζήλο εργάστηκε γι' αυτούς, χάνουν τον αντικειμενικό σκοπό της προσευχής και αυτό το κίνητρο της λατρείας τους. Οι προσευχές τους καταντούν ατομιστικές εγωκεντρικές. Δεν αναφέρονται γύρω στις ανάγκες της ανθρωπότητας ή στην ίδρυση της βασιλείας του Χριστού, ούτε και ζητούν τη δύναμη για να εργαστούν. Χάνουμε πολύ όταν περιφρονούμε το προνόμιο της συναναστροφής με σκοπό την αμοιβαία ενθάρρυνση και ενίσχυση στην υπηρεσία του Θεού. Οι αλήθειες του λόγου Του χάνουν την αξία και ζωτικότητά τους στο μυαλό μας. Οι καρδιές μας παύουν να φωτίζονται και να διεγείρονται απ' την ευεργετική επιρροή τους και βαδίζομε προς τον πνευματικό εκφυλισμό. Στις χριστιανικές συναναστροφές μας χάνουμε πολύ από έλλειψη αμοιβαίου ενδιαφέροντος. Εκείνος που κλείνεται στον εαυτό του, δεν εκπληρώνει την αποστολή που του έχει ορίσει ο Θεός. Η κατάλληλη καλλιέργεια των κοινωνικών στοιχείων που έμφυτα βρίσκονται μέσα μας, μας οδηγεί στην αλληλοεκτίμηση και αποτελεί ένα μέσον για ανάπτυξη και δύναμη στην υπηρεσία του Θεού.BX 94.1

    Αν στις συναναστροφές τους οι Χριστιανοί μιλούσαν μεταξύ τους, για την αγάπη του Θεού και τις πολύτιμες αλήθειες της σωτηρίας, θα απολάμβαναν οι ίδιοι βαθιά αναψυχή και θα αναψύχωναν ο ένας τον άλλο. Μπορούμε κάθε μέρα να μαθαίνουμε όλο και περισσότερο για τον ουράνιο Πατέρα μας αποκτώντας καινούργιες πείρες από τη χάρη Του. Τότε θα θέλουμε να μιλούμε για την αγάπη Του. Και ενώ ασχολούμαστε μ' αυτό, οι δικές μας καρδιές θα θερ μαίνονται και θα ενθαρρύνονται. Αν σκεπτόμασταν και μιλούσαμε περισσότερο για το Χριστό και λιγότερο για τον εαυτό μας, θα νοιώθαμε πιο κοντά στην παρουσία Του.BX 94.2

    Αν σκεπτόμασταν το Θεό κάθε φορά που έχουμε ενδείξεις της φροντίδας του για μας, θα Τον είχαμε διαρκώς στη σκέψη μας και θα αισθάνομασταν χαρά να μιλούμε γι'Αυτόν και να Τον δοξάζουμε. Μιλούμε για τα πρόσκαιρα πράγματα επειδή αυτά μας ενδιαφέρουν. Μιλούμε για τους φίλους μας επειδή τους αγαπούμε. Οι χαρές και οι λύπες μας συνταυτίζονται με τις δικές τους. Και όμως έχουμε ασύγκριτα σοβαρότερους λόγους να αγαπούμε το Θεό παρά τους επίγειους φίλους μας. Θα έπρεπε να ήταν το πιο φυσικό πράγμα στον κόσμο να Του αφιερώσουμε την πρώτη θέση στις σκέψεις μας, να συζητούμε για την αγαθότητά Του, να αναφέρουμε για τη δύναμή Του. Τα πλούσια δώρα που μας χάρισε δε μας δόθηκαν με σκοπό να απορροφήσουν τη σκέψη και την αγάπη μας σε σημείο που να μην απομένει πια τίποτε να ανταποδώσουμε στο Θεό. Μας δόθηκαν για να μας Τον φέρουν διαρκώς στη θύμησή μας και να μας συνδέσουν με δεσμούς αγάπης και ευγνωμοσύνης προς τον ουράνιο Ευεργέτη μας. Έχομε προσκολληθεί πολύ χαμηλά στα ασήμαντα πράγματα της γης. Ας σηκώσουμε τα μάτια ψηλά προς τη διάπλατη θύρα του ουράνιου αγιαστηρίου όπου το φως της δόξας του Θεού λάμπει στο πρόσωπο του Χριστού, Αυτού που “δύναται και να σώζει εντελώς τους προσερχομένους εις τον Θεόν δι' Αυτού”. Εβρ. 7:25. Χρειάζεται να δοξάζουμε περισσότερο το Θεό για “τα ελέη Αυτού και τα θαυμάσια Αυτού προς τους υιούς των ανθρώπων”. Ψαλμ. 107:8. Δεν πρέπει η λατρεία μας αποκλειστικά να περιορίζεται στο να ζητούμε και να λαβαίνουμε. Ας μη σκεπτόμαστε διαρκώς τις ανάγκες που έχουμε και ποτέ τις ευεργεσίες που απολαύαμε. Δεν φτάνει που δεν προσευχόμαστε όσο πρέπει, αλλ' είμαστε ακόμη και εξαιρετικά φειδωλοί στις ευχαριστίες που προσφέρουμε. Συνέχεια απολαμβάνουμε τις ευλογίες του Θεού, και όμως πόσο λίγη ευγνωμοσύνη δείχνουμε και πόσο λίγο Τον δοξάζουμε για όσα έκανε για μας!BX 95.1

    Στην παλιά εποχή ο Θεός είχε δώσει εντολή στους Ισραηλίτες κάθε φορά που συγκεντρώνονταν για να Τον λατρέψουν: “Θέλετε τρώγει ενώπιον Κυρίου του Θεού σας, και θέλετε ευφραίνεσθε σεις και οι οίκοι σας, εις όσα επιβάλετε τας χείρας σας εις ό,τι Κύριος ο Θεός σου σε ηυλόγησε”. Δευτ. 12:7. ‘Οτι κάνουμε για τη δόξα του Θεού πρέπει να το κάνουμε με χαρά, με ύμνους δοξολογίας και ευχαριστιών και όχι με λύπη και κατήφεια.BX 96.1

    Ο Θεός μας είναι ένας τρυφερός και εύσπλαχνος Πατέρας. Η λατρεία Του δεν πρέπει να θεωρείται σαν μια στενόχωρη καταθλιπτική εξάσκηση. Η λατρεία του Θεού και η συμμετοχή στο έργο Του πρέπει να αποτελούν ευχαρίστηση. Δε θέλει ο Θεός τα παιδιά του, που γι' αυτά μια τόσο μεγάλη σωτηρία έχει ετοιμάσει, να φέρονται σαν να ήταν ο Θεός τους ένας σκληρός απαιτητικός αφέντης. Αυτός είναι ο καλύτερος φίλος τους· και όταν Τον λατρεύουν, θέλει να είναι κοντά τους για να τους ευλογεί, να τους παρηγορεί γεμίζοντας την καρδιά τους με αγάπη και χαρά. Ο Κύριος επιθυμεί τα παιδιά του να βρίσκουν ανακούφιση στην υπηρεσία του και να νοιώθουν πιότερη χαρά παρά δυσχέρεια στο έργο Του. Επιθυμεί αυτοί που έρχονται για να Τον λατρεύσουν, να συναποκομίσουν πολύτιμες εντυπώσεις σχετικά με τη φροντίδα και αγάπη Του, για να βρίσκουν ευχαρίστηση σ' όλα τα καθήκοντα της καθημερινής ζωής και να πληρωθούν με χάρη για να φέρονται πιστά και τίμια σε κάθε περίσταση.BX 96.2

    Ας συγκεντρωθούμε γύρω απ' το σταυρό. Ο Χριστός “και Αυτός εσταυρωμένος” ας γίνει το θέμα των σκέψεων, των συζητήσεων και των πιο τερπνών εκδηλώσεών μας. Ας θυμούμαστε κάθε ευλογία που έχουμε απ' το Θεό και αναγνωρίζοντας τη μεγάλη αγάπη Του, ας εμπιστευτούμε με προθυμία το κάθε τι στα χέρια εκείνα που καρφώθηκαν στο σταυρό για μας.BX 96.3

    Στα φτερά της δοξολογίας, η ψυχή υψώνεται σιμώτερα στον ουρανό. Στις ουράνιες αυλές ο Θεός λατρεύεται με μουσική και ύμνους· κι εμείς καθώς εκφράζουμε την ευγνωμοσύνη μας, προσεγγίζουμε τη λατρεία της ουράνιας στρατιάς. “Ο προσφέρων θυσίαν αινέσεως, ούτος . . . δοξάζει” (Ψαλμ. 50:23) το Θεό. Ας προσέλθουμε λοιπόν μπροστά στο Δημιουργό μας με ευλάβεια και χαρά, με “δοξολογία και φωνή αινέσεως”. Ησ. 51:3.BX 96.4

    Larger font
    Smaller font
    Copy
    Print
    Contents