Το χρημα

Ο Θεός επίσης εμπιστεύεται στους ανθρώπους υλικά αγαθά. Τούς χορηγεί δύναμη νά αποκτούν πλούτη. Δροσίζει τη γη μέ την πάχνη του ούρανού και μέ την εύεργετική βροχή. Χαρίζει τό ηλιακό φως πού θερμαίνει τη γη, άφυπνίζοντας τη φύση και προκαλώντας τη βλάστηση και την καρποφορία. Γιά όλα αυτά περιμένει κάποιο άντάλλαγμα.ΠΧ 271.1

Τό χρήμα δέ μάς δίνεται γιά νά τιμήσομε και νά δοξάσομε τόν εαυτό μας. Όφείλομε, νά τό χρησιμοποιήσομε σάν πιστοί οικονόμοι γιά τή δόξα και τήν τιμή του Θεού. Μερικοί νομίζουν πώς μόνο ένα τμήμα των άγαθών τους είναι του Θεού. Καί όταν θέσουν κατά μέρος ενα ορισμένο ποσό προοριζόμενο γιά θρησκευτικούς και άγαθοεργούς σκοπούς, θεωρούν ότι τό ύπόλοιπο τούς άνήκει και μπορούν νά τό χρησιμοποιήσουν όπως θέλουν. Σ’ αυτό όμως σφάλλουν. ‘Όλα όσα έχομε στήν κατοχή μας είναι του Κυρίου και εϊμαστε ύπόλογοι σ’ Αύτόν γιά τόν τρόπο μέ τόν οποίο τά μεταχειριζόμαστε. Μέ τή χρήση τής κάθε δραχμής δείχνομε αν άγαπούμε τόν Θεό πάνω από κάθε τι άλλο και τόν πλησίον μας σάν τόν εαυτό μας.ΠΧ 271.2

Τό χρήμα εχει μεγάλη αξία επειδή μπορεί νά κάνει μεγάλο καλό. Στά χέρια των παιδιών του Θεού μετατρέπεται σέ τροφή γιά τούς πεινασμένους, πόση γιά τούς δικασμένους, ρούχα γιά τούς γυμνούς. Γίνεται ή άμυνα του καταδυναστευμένου και ή βοήθεια του άσθενούς. Αλλ’ άν δέ χρησιμοποιείται γιά τήν άνακούφιση τών άναγκών τής ζωής, γιά τήν εύεργεσία τών άλλων, και γιά τήν πρόοδο του έργου του Θεού, τό χρήμα δέν εχει μεγαλύτερη άξία από τήν άμμο.ΠΧ 271.3

Τό συσσωρευμένο χρήμα δέν είναι μόνο άχρηστο, άλλ’ είναι και κατάρα. Σ’ αυτή τή ζωή γίνεται παγίδα τής ψυχής, αποσπώντας τό ενδιαφέρον του άνθρώπου από τόν έπουράνιο θησαυρό. Καί κατά τή μεγάλη μέρα του Θεού, ή άρνητική του μαρτυρία ώς πρός τά άχρησιμοποίητα τάλαντα και τίς άνεκμετάλλευτες εύκαιρίες θά προκαλέσει τήν καταδίκη του κατόχου του. Η Γραφή μάς λέγει: “Έλθετε τώρα, οι πλούσιοι, κλαύσατε ολολύζοντες διά τάς επερχομένας ταλαιπωρίας σας. Ο πλούτος σας εσάπη, και τά ιμάτιά σας εγιναν σκωληκόβρωτα. Ο χρυσός σας και ο άργυρος έσκωρίασσε, και ή σκωρία αυτών θέλει είσθαι εις μαρτυρίαν εναντίον σας, και θέλει φάγει τάς σάρκας σας ώς πύρ· έθησαυρίσατε διά τάς έσχάτας ημέρας. ‘Ιδού, ο μισθός τών εργατών τών θερισάντων τά χωράφια σας, τόν οποίον έστερήθησαν από σάς, κράζει· και αι κραυγαί τών θερισάντων εισηλθον εις τά ώτα Κυρίου Σαβαώθ.” (Ίακ. 5:1-4).ΠΧ 271.4

Ο Χριστός δέν εγκρίνει τή σπατάλη ούτε την άπερίσκεπτη χρήση τών άγαθών. Όταν λέγει: “Συνάξατε τά περισσεύσαντα κλάσματα, διά νά μή χαθή τίποτε” (Ίωάν. 6:12), διδάσκει ενα μάθημα οικονομίας πού πρέπει νά έφαρμοσθεϊ από τόν κάθε οπαδό Του. Όποιος άναγνωρίζει ότι τό χρήμα του είναι ενα τάλαντο πού του εμπιστεύεται ο Θεός, θά τό χρησιμοποιήσει μέ πνεύμα οικονομίας, θεωρώντας καθήκον του νά περμαζεύει, μέ σκοπό νά μπορεί νά μεταδίδει και στούς άλλους.ΠΧ 272.1

Όσο περισσότερα δαπανούμε γιά νά έπιδειχθοϋμε και νά άρέσκομε στόν εαυτό μας, τόσο λιγότερα θά έχομε νά διαθέσομε γιά νά θρέψομε τούς πεινασμένους και νά ντύσομε τούς γυμνούς. Τό κάθε λεπτό πού ξοδεύεται χωρίς λόγο, στερεί αυτόν πού τό ξοδεύει από μιά πολύτιμη εύκαιρία νά κάνει ένα καλό. Δέν άποδίδομε τότε στόν Θεό τή δόξα και τήν τιμή πού οφείλομε νά Τού άνταποδώσομε μέ τήν εκμετάλλευση τών εμπιστευμένων σ’ εμάς ταλάντων Του.ΠΧ 272.2