Η προετοιμασια του εδαφουσ

Απ’ άρχής μέχρι τέλους στήν παραβολή του σπορέα ο Χριστός δείχνει ότι τά διαφορετικά αποτελέσματα τής σποράς έξαρτώνται από τό έδαφος. Στήν κάθε ξεχωριστή περίπτωση, ο σπορέας και ο σπόρος είναι πάντοτε οι ίδιοι. Μ’ αυτό διδάσκει ο Χριστός ότι άν ο λόγος του Θεού άποτύχει νά εκπληρώσει τό εργο του στή ζωή και στίς καρδιές μας, η αιτία πρέπει νά αναζητηθεί σ’ εμάς. Τά άποτελέσματα όμως δέν είναι πέρα από τόν ελεγχό μας. Είναι γεγονός ότι τόν εαυτό μας δέν μπορούμε νά τόν άλλάξομε. Η δύναμη όμως τής εκλογής είναι στό χέρι μας και από μάς έξαρτάται πού θά καταλήξομε. οι “παρά τήν όδόν,” οι “παρά τά πετρώδη,” οι “παρά τάς ακάνθας” άκροατές δέν είναι άνάγκη νά παραμείνουν σ’ αυτή τήν κατάσταση. Τό Πνεύμα του Θεού προσπαθεί διαρκώς νά σπάσει τή μαγική έλξη πού κρατά τούς ανθρώπους άπορροφημένους στά εγκόσμια συμφέροντα και νά αφυπνίσει μέσα τους την επιθυμία γιά τούς άφθαρτους θησαυρούς. Εκείνο πού κάνει τούς ανθρώπους νά μή προσέχουν η νά αδιαφορούν γιά τό λόγο του Θεού είναι η αντίσταση πού προβάλλουν στίς ενέργειες αυτές του Πνεύματος. Αυτοί οι ίδιοι εύθύνονται γιά τή σκλήρυνση τής καρδιάς πού εμποδίζει τόν καλό σπόρο νά ριζώσει, καθώς και γιά τ’ άγριοβότανα πού παρακωλύουν τήν άνάπτυξή του.ΠΧ 28.2

Ο κήπος τής καρδιάς χρειάζεται καλλιέργεια. Τό έδαφος πρέπει νά θρυμματισθεϊ μέ τή βαθειά μετάνοια γιά τήν αμαρτία. Τά δηλητηριασμένα, σατανικά φυτά πρέπει νά ξερριζωθοϋν. Αμα έχει ο τόπος γεμίσει από άγκάθια, μόνο μέ τήν επιμελή εργασία μπορεί νά εκχερσωθεί. Καί οι κακές ροπές τής σαρκικής καρδιάς μόνο μέ τίς επιστάμενες προσπάθειες στό όνομα και μέ τή δύναμη του Ιησού μπορούν νά υπερνικηθούν. Ο Κύριος μάς συμβουλεύει μέσω του προφήτου Του: “Αροτριάσατε τούς κεχερσωμένους αγρούς σας, και μή σπείρητε μεταξύ ακανθών.” (Ίερ. 4:3). “Σπείρατε δι’ εαυτούς εν δικαιοσύνη, θερίσατε εν ελέει.” (Ώσηέ 10:12). Τό εργο αυτό επιθυμεί νά κάνει γιά μάς και μάς ζητάει νά συνεργασθούμε μαζί Του.ΠΧ 29.1

Οι σπορητές του σπόρου έχουν ένα ιδιαίτερο εργο νά κάνουν όταν προετοιμάζουν τίς καρδιές νά δεχθούν τό εύαγγέλιο. Στή διακονία του λόγου πολύς χρόνος δαπανάται, μέ πληκτικά κηρύγματα, ενώ ελάχιστος καιρός διατίθεται γιά τή θερμή, εγκάρδια επαφή μέ τά άτομα. Γιά τίς ψυχές πού χάνονται απαιτείται εργασία προσωπική. Μέ χριστόμορφη συμπάθεια οφείλομε νά πλησιάσομε τούς άνθρώπους προσωπικά και νά προσπαθήσομε νά άφυπνήσομε τό ενδιαφέρον τους γιά τά θαυμάσια θέματα τής αιώνιας ζωής. οι καρδιές τους μπορεί νά έχουν σκληρυνθεΐ σάν τό ποδοπατημένο μονοπάτι, και νά δίνουν τήν εντύπωση ότι είναι ματαιοπονία νά τούς παρουσιάσει κανείς τόν Σωτήρα. Αλλ’ εκεί όπου η λογική δέν κατορθώνει νά συγκινήσει και τά επιχειρήματα αποδεικνύονται ανήμπορα νά μεταπείσουν, η αγάπη όμως του Χριστού, εκδηλωμένη μέ τήν προσωπική αυτή διακονία, μπορεί νά μαλάξει τήν πετρωμένη καρδιά και ο σπόρος τής άλήθειας νά πιάσει ρίζες.ΠΧ 29.2

Έτσι οι σπορείς έχουν κάποιο ρόλο νά παίξουν ώστε ο σπόρος ούτε νά πνιγεί από τ’ άγκάθια, ούτε νά ξεραθεί από ελλειψη βάθους γής. Από τήν αρχή ακόμη τής χριστιανικής ζωής, κάθε πιστός οφείλει νά διδαχθεί τίς θεμελιώδεις χριστιανικές αρχές. Οφείλει νά διδαχθεί όχι μόνο ότι σώζεται μέ τήν έξιλαστική θυσία του Χριστού, άλλ’ ότι πρέπει η ζωή του Χριστού νά γίνει δική του ζωή, ο χαρακτήρας του Χριστού νά αποβεί δικός του χαρακτήρας. Άς διδαχθούν όλοι ότι έχουν βάρη νά σηκώσουν και φυσικές ροπές νά άπαρνηθοϋν. Άς μάθουν τήν εύλογημένη εμπειρία πού συνεπάγεται η εργασία γιά τόν Χριστό, ο συμμερισμός τής αύτοθυσίας Του και η άντοχή στίς δυσκολίες όπως άρμόζει στούς καλούς στρατιώτες. Άς μάθουν νά εμπιστεύονται στήν αγάπη Του και νά επιρρίπτουν τή μέριμνά τους σ’ Αύτόν. Άς γευθοϋν τή χαρά γιά τίς ψυχές πού κερδίζονται γι’ Αύτόν. Μέσα στήν αγάπη και στό ενδιαφέρον τους γιά τίς χαμένες ψυχές, τό εγώ θά εξαφανισθεί. οι κοσμικές απολαύσεις θά πάψουν νά τούς ελκύουν και τά βάρη του κόσμου δέ θά μπορούν νά τούς αποθαρρύνουν. Τό υνί τής αλήθειας θά κάνει τό εργο του. Θά θρυμματίσει τό ακαλλιέργητο έδαφος. Δέ θά κορφολογήσει μόνο τ’ άγκάθια πανωτά, άλλά θά τά ξερριζώσει πατόκορφα.ΠΧ 30.1