Loading...
Larger font
Smaller font
Copy
Print
Contents

Οι Παραβολές του Χριστού

 - Contents
  • Results
  • Related
  • Featured
No results found for: "".
  • Weighted Relevancy
  • Content Sequence
  • Relevancy
  • Earliest First
  • Latest First
    Larger font
    Smaller font
    Copy
    Print
    Contents

    Η χαμενη δραχμη

    Άφοϋ τελείωσε τήν παραβολή του χαμένου προβάτου, ο Χριστός άνέφερε μιά άλλη λέγοντας: “Τίς γυνή εχουσα δέκα δραχμάς, εάν χάση δραχμήν μίαν, δέν άνάπτει λύχνον, και σαρώνει τήν οικίαν, και ζητεί έπιμελώς έως ότου εύρη αύτήν;”ΠΧ 138.2

    Τά φτωχόσπιτα στήν Ανατολή άποτελούνταν συνήθως από ενα μοναδικό δωμάτιο, και αυτό πολλές φορές σκοτεινό, δίχως παράθυρα. Τό δωμάτιο σκουπίζονταν άραιά και πού, και άν τύχαινε κανένα νόμισμα νά πέσει στό πάτωμα, γρήγορα σκεπάζονταν άπ’ τή σκόνη και τά χνούδια. Γιά νά τό βροϋν, και άν άκόμη ηταν μέρα, επρεπε νά άνάψουν τό λυχνάρι και νά σκουπίσουν τό σπίτι προσεκτικά.ΠΧ 138.3

    Η προίκα τής νιόπαντρης γυναίκας άποτελούνταν κατά συνήθεια από αργυρά νομίσματα πού τά φύλαγε εύλαβικά σάν τόν πολυτιμότερο θησαυρό της και τά προόριζε αργότερα γιά τίς κόρες της. Η απώλεια ενός τέτοιου νομίσματος θεωρούνταν μεγάλη συμφορά, και ή άνεύρεση του προξενούσε μεγάλη χαρά πού οι πρόθυμες γειτόνισσες έσπευδαν νά συμμερισθοϋν.ΠΧ 138.4

    “Καί άφοϋ εύρη τή δραχμή,” συνεχίζει ο Χριστός, “συγκαλεϊ τάς φίλας και τάς γείτονας, λέγουσα, συγχάρητέ μοι, διότι εύρον τήν δραχμήν τήν όποίαν έχασα. Ούτω σάς λέγω, χαρά γίνεται ενώπιον τών άγγέλων του Θεού διά ένα άμαρτωλόν μετανοοϋντα.”ΠΧ 139.1

    Η παραβολή αύτή, όπως και ή προηγούμενη, άναφέρεται στήν άπώλεια ενός πράγματος του οποίου ή άνακάλυψη άπαιτεϊ έπισταμένη έρευνα και προξενεί μεγάλη χαρά. Αλλ’ οι δύο παραβολές παριστάνουν δύο διαφορετικές κατηγορίες. Τό χαμένο πρόβατο ξέρει ότι χάθηκε. Ξέκοψε άπ’ τό βοσκό και άπ’ τό κοπάδι και δέν μπορεί νά ξαναβρεΐ τό δρόμο του. Συμβολίζει αυχούς πού άναγνωρίζουν ότι έχουν άποχωρισθεϊ από τόν Θεό και ζοϋν μέσα σ’ ένα πέλαγος από προβλήματα, ταπεινωμένοι, και περιβαλλόμενοι από σφοδρούς πειρασμούς. Η χαμένη δραχμή συμβολίζει αύτούς πού ζοϋν χαμένοι μέσα στήν άμαρτία και στήν παρανομία χωρίς όμως νά συναισθάνονται τήν καχάστασή τους. Είναι άποξενωμένοι από τόν Θεό, άλλ’ ούτε κάν τό ξέρουν. οι ψυχές τους κινδυνεύουν, άλλ’ αύτοί δέν έχουν ιδέα, και οϋτε νοιάζονται καθόλου. Μέ τήν παραβολή αύτή ο Χριστός διδάσκει ότι και εκείνοι άκόμη πού παραμένουν άδιάφοροι στίς άπαιτήσεις του Θεού, άποτελοϋν τά άντικείμενα τής συμπονετικής άγάπης Του. Αύτούς πρέπει νά τούς άναζητήσει κανείς γιά νά τούς φέρει πίσω στόν Θεό.ΠΧ 139.2

    Τό πρόβατο περιπλανιόταν μακρυά άπ’ τό κοπάδι. Είχε χαθεί μεσ’ τόν έρημόχοπο και στίς βουνοπλαγιές. Η δραχμή όμως είχε χαθεί μέσα στό σπίτι. Αύτή βρίσκονταν πολύ κοντά. Αλλ’ η άνεύρεσή της άπαιτοϋσε έρευνα σχολαστική.ΠΧ 139.3

    Η παραβολή αύτή προσφέρει ένα δίδαγμα γιά τήν οικογένεια. Πολλές φορές παρατηρείται στήν οικογένεια μεγάλη άδιαφορία γιά τή σωτηρία τών μελών της. Άνάμεσά τους μπορεί νά βρίσκεχαι ένα βλαστάρι της πού έχει άπομακρυνθεί από τόν Θεό. Πόσο λίγη στενοχώρια όμως νοιώθουν τά μέλη στόν οικογενειακό κύκλο μή τυχόν χαθεί ένα από τά έμπιστευμένα σ’ αύτούς δώρα τ΄υ Θεού!ΠΧ 139.4

    Η δραχμή, άν και κυλισμένη μέσ’ τή σκόνη και στά σκουπίδια, εξακολουθεί νά είναι ένα κομμάτι μάλαμα. Ο κτήτοράς της τήν άναζητάει επειδή είναι πράγμα άξίας. Τό ίδιο και ή κάθε ψυχή, όσο και άν έχει διαφθαρεϊ από τήν άμαρτία, στά μάτια του Θεού είναι πολύτιμη. Οπως τό νόμισμα φέρει τήν εικόνα και τό επίγραμμα τής διοικούσας άρχής, έτσι και ο άνθρωπος όταν πλάσθηκε έφερε τήν εικόνα και τό επίγραμμα του Δημιουργού Θεού. Άν και θαμπά και μισοσβυσμένα από τήν επίδραση τής άμαρτίας, τά ίχνη του έπιχαράγματος αυτοϋ εξακολουθούν νά παραμένουν πάνω σέ κάθε ψυχή. Η επιθυμία του Θεού είναι νά άποκαταστήσει τήν ψυχή αυτή και νά ξαναχαράξει πάνω της τήν ίδια τήν εικόνα Του μέσα στά πλαίσια τής δικαιοσύνης και τής άγιότητας.ΠΧ 139.5

    Η γυναίκα τής παραβολής ψάχνει μέ προσοχή γιά τή χαμένη της δραχμή. Ανάβει τό λυχνάρι και σκουπίζει τό σπίτι. Μετακινεί κάθε τι πού μπορεί νά τής σταθεί εμπόδιο στήν ερευνά της. Άν και δέν έχασε παρά ένα μόνο νόμισμα, δέν παύει όμως νά ψάχνει μέχρι νά τό βρει. Τό ίδιο και μέσα στήν οικογένεια. Άν ένα μέλος της χάνεται μακρυά άπ’ τόν Θεό, όλα τά μέσα πρέπει νά χρησιμοποιηθούν γιά τήν επαναφορά του. ‘Όλα τά άλλα μέλη πρέπει νά ύποβληθοϋν σέ προσεκτικό, λεπτομερή αυτοέλεγχο. Ο τρόπος τής ζωής πρέπει νά έξετασθεϊ. Νά ερευνήσουν νά δοϋν μήπως ύπάρχει κάποιο σφάλμα στή μέση, κάποιο λάθος στή διοίκηση του σπιτιού πού συντελεί στό νά παραμένει ή ψυχή αυτή άμεταμέλητη.ΠΧ 140.1

    Άν ύπάρχει στήν οικογένεια ένα παιδί πού δέν συναισθάνεται τήν άμαρτωλή του κατάσταση, οι γονείς άς μή βρίσκουν άνάπαυση. Άς άνάψουν τό λυχνάρι ερευνώντας τό λόγο του Θεού και, κάτω από τό φώς του, άς εξετάσουν προσεκτικά κάθε τι μέσ’ τό σπίτι νά δοϋν γιατί χάθηκε τό παιδί αυτό. Άς ελέγξουν οι γονείς τίς καρδιές τους, άς άνασκοπίσουν τίς συνήθειές τους, τή συμπεριφορά τους. Τά παιδιά είναι ή κληρονομιά του Κυρίου και είμαστε ύπόλογοι άπέναντί Του γιά τόν τρόπο μέ τόν όποιο χειριζόμαστε τήν περιουσία Του.ΠΧ 140.2

    Υπάρχουν γονείς πού έχουν μεγάλη επιθυμία νά έργασθοϋν σ’ ένα ξένο ιεραποστολικό άγρό. Υπάρχουν πολλοί πού προσφέρουν τή χριστιανική τους ύπηρεσία έξω από τό σπίτι, ενώ τά δικά τους παιδιά αγνοούν τόσο τόν Σωτήρα όσο και τήν αγάπη Του. Τό έργο τής καθοδήγησης τών παιδιών τους στόν Χριστό πολλοί γονείς τό εμπιστεύονται στόν ιεροκήρυκα τής εκκλησίας ή στό δάσκαλο του Κυριακού Σχολείου. Μ’ αυτό παραβλέπουν τή δική τους προσωπική ευθύνη πού τούς έχει αναθέσει ο Θεός. Η χριστιανική άνατροφή και ή μόρφωσή τών παιδιών τους άποτελεϊ τήν πολυτιμότερη ύπηρεσία πού οι γονείς μπορούν νά προσφέρουν στόν Θεό. Τό έργο αύτό άπαιτεϊ ύπομονή και ισόβιες, προσεκτικές και επίμονες προσπάθειες. Άν άμελήσομε τήν παρακαταθήκη μας αύτή, δείχνομε ότι είμασχε άπιστοι οικονόμοι. Καμιά δικαιολογία δέν εύσταθεϊ ενώπιον τού Θεού γιά μιά τέτοια άμέλεια.ΠΧ 140.3

    “Οσοι όμως αίσθάνονται ένοχοι γιά τήν παραμέληση τών καθηκόντων χους δέν πρέπει νά άπογοητεύονται. Η γυναίκα όταν έχασε τή δραχμή, έψαξε ώσπου τή βρήκε. Ετσι άς προσπαθήσουν οι γονείς νά έργασθοϋν μέ αγάπη, πίστη και προσευχή γιά τό σπιτικό τους, ώσπου νά μπορέσουν νά παρουσιασθοϋν μιά μέρα στόν Θεό και νά πουν: “Ιδού, εγώ και τά παιδία τά όποια μοί έδωκεν ο Κύριος.” (Ήσ. 8:18).ΠΧ 141.1

    Αύτό είναι τό πραγματικά οικογενειακό ίεραποστολικό έργο και είναι εξίσου χρήσιμο γι’ αύτούς πού τό προσφέρουν όπως και γιά κείνους πού τό άποδέχονται. Δείχνοντας πραγματικό ενδιαφέρον γιά τόν οικογενειακό κύκλο, προετοιμάζομε τόν έαυτό μας νά έργασθεϊ γιά τά μέλη του εύρύτερου κύκλου της οικογένειας του Κυρίου, μαζί μέ τά όποια, άν παραμείνομε πιστοί στόν Χριστό, θά ζήσομε στούς άτελεύτητους αιώνες. Γιά τούς Χριστιανούς άδελφούς και άδελφές μας όφείλομε νά τρέφομε τό ίδιο ενδιαφέρον πού τρέφομε ο ένας γιά τόν άλλον μέσα στήν οικογένειά μας.ΠΧ 141.2

    Μέ όλα αύτά ο Θεός προτίθεται νά μάς καταστήσει κατάλληλους γιά εργασία πρός σωτηρία τών άλλων. Καθώς ή άντίληψή μας εύρύνεται και ή αγάπη μας αύξάνει, εύκαιρία γιά εργασία θά συναντούμε όπου και άν στρεφόμαστε. Η μεγάλη άνθρώπινη οικογένεια του Θεού περιβάλλει ολόκληρη τή γή και κανένα από τά μέλη της δέν πρέπει νά προσπεράσομε άγνοώντας το.ΠΧ 141.3

    Όπουδήποτε βρισκόμαστε, παντού θά συναντήσομε κάποιο χαμένο πολύτιμο νόμισμα πού περιμένει νά ψάξομε γιά νά τό βρούμε. Ψάχνομε όμως νά τό βρούμε; Καθημερινά έρχόμαστε σέ επαφή μέ άτομα πού δέν ένδιαφέρονται γιά τή θρησκεία. Τούς κάνομε παρέα και συνομιλούμε μαζί τους. Δείχνομε όμως κανένα ενδιαφέρον γιά τήν πνευματική τους κατάσταση; Τούς παρουσιάζομε τόν Χριστό σάν Σωτήρα πού συγχωρεί άμαρτίες; Άφού ή δική μας καρδιά ένοιωσε τή ζεστασιά τής άγάπης του Χριστού, μιλούμε και σ’ αύτούς γιά τήν ίδια αυτή αγάπη; Άν όχι, τότε πώς θά άντικρύσομε τίς ψυχές αύτές, τίς καταδικασμένες στήν άπώλεια, στήν αιώνια άπώλεια, οταν όλοι μας μιά μέρα κληθούμε νά σταθοϋμε μπροστά στό θρόνο τού Θεού;ΠΧ 141.4

    Ποιός μπορεί νά ύπολογίσει τήν αξία μιας ψυχής; Άν θέλετε νά μάθετε τήν αξία της, πηγαίνετε στή Γεσθημανή και εκεί αγρυπνείστε μαζί μέ τόν Χριστό τίς τρομερές εκείνες εναγώνιες ώρες, οταν ο ίδρώτας κυλούσε στό πρόσωπό Του σάν μεγάλες σταγόνες από αιμα. Ρίξτε ένα βλέμμα στόν Χριστό πάνω στό σταυρό. Άκούστε τή σπαραξικάρδια εκείνη φωνή: “Θεέ Μου, Θεέ Μου, διατί μέ έγκατέλιπες;” (Μαρκ. 15:34). Κοιτάξτε τό πληγωμένο κεφάλι, τό τρυπημένο πλευρό, τά ματωμένα πόδια. Αναλογισθήτε ότι ο Χριστός διακινδύνεψε τά πάντα. Γιά τή δική μας άπολύτρωση αύτός ο ίδιος ο ούρανός έκτέθηκε σέ κίνδυνο. Στή βάση τού σταυρού, σκεφθήτε ότι γιά τή σωτηρία έσχω και μιάς μόνο ψυχής, ο Χριστός θά είχε θυσιάσει τή ζωή Του, και τότε θά μπορέσετε νά ύπολογίσετε τήν άξία μιάς ψυχής.ΠΧ 142.1

    Αν βρίσκεσθε σέ επικοινωνία μέ τόν Χριστό, τότε θά άποδώσετε σέ κάθε άνθρώπινη ύπαρξη τήν άξία πού Εκείνος τής άποδίδει. Θά νοιώθετε γιά τούς άλλους τήν ίδια βαθειά αγάπη πού ο Χριστός ένοιωσε γιά σάς. Τότε θά μπορέσετε νά κερδίσετε, όχι νά άναγκάσετε, νά έλκύσετε, όχι νά άπωθήσετε εκείνους γιά τούς οποίους Αύτός έδωσε τή ζωή Του. Κανένας δέν θά ειχε έπιστρέψει στόν Θεό άν ο Χριστός δέν κατέβαλε προσωπική προσπάθεια γι’ αύτόν. Μόνο μέ τήν προσωπική μας προσπάθεια θά μπορέσομε κι’ εμείς νά όδηγήσομε ψυχές στή σωτηρία. Οταν βλέπετε άνθρώπους νά βαδίζουν κατευθεία στό θάνατο, δέν μπορείτε νά μένετε ήσυχοι και άδιάφοροι. Οσο μεγαλύτερη είναι ή άμαρτία τους και βαθύτερη ή δυστυχία τους, τόσο σοβαρότερες και συγκινητικότερες θά καταβάλλετε προσπάθειες γιά τή διάσωσή τους. Θά άναγνωρίσετε τίς άνάγκες αύτών πού ύποφέρουν, αύτών πού άμάρτησαν στόν Θεό και πιέζονται από τό βάρος τής ενοχής. Η καρδιά σας θά συγκινηθεϊ μέ πραγματικό ενδιαφέρον γι’ αύτούς, και δέν θά διστάσετε νά τούς τείνετε τό χέρι γιά βοήθεια. Μέ τά στιβαρά χέρια τής πίστης και τής άγάπης σας θά τούς όδηγήσετε στόν Χριστό. Θά άγρυπνείτε γι’ αύτούς και θά τούς ένθαρρύνετε και ή συμπόνοια και ή έμπιστοσύνη πού θά τούς δείχνετε θά τούς ενισχύει ώστε νά μή στραφοϋν πρός τά πίσω.ΠΧ 142.2

    Στό έργο αύτό είναι πρόθυμοι νά συνεργασθοϋν μαζί σας όλοι οι άγγελοι του ουρανού. Ολα τά μέσα του ούρανοϋ προσφέρονται στή διάθεση αυτών πού ζητοΰν νά σώσουν τό άπολωλός. οι άγγελοι θά σάς βοηθήσουν νά πλησιάσετε και αυτούς ακόμη τούς πιό άδιάφορους και τούς πιό σκληρούς. Καί οταν ένας άπ’αυτούς έπιστρέφει στόν Θεό, τότε χαίρεται ολόκληρος ο ουρανός. Χερουβείμ και σεραφείμ έγγίζουν τίς χρυσές τους άρπες και δοξολογούν τό Θεό και τό Αρνίο γιά τήν ευσπλαχνία και την τρυφερή φροντίδα τους πρός τά τέκνα τών ανθρώπων.ΠΧ 142.3

    Larger font
    Smaller font
    Copy
    Print
    Contents