Κεφάλαιο 36: Η επικειμενη παλη

Αφ’ ότου άρχισε η μεγάλη διαμάχη στον ουρανό, ο σκοπός του Σατανά ανέκαθεν ήταν η ανατροπή του νόμου του Θεού. Ακριβώς για την επίτευξη αυτού του σκοπού σήκωσε επανάσταση κατά του Δημιουργού και, αφού αποβλήθηκε από τον ουρανό, συνέχισε τον ίδιο αγώνα του στη γη. Να εξαπατήσει τους ανθρώπους παρασύροντάς τους κατόπιν να παραβούν το νόμο του Θεού, είναι ο αντικειμενικός σκοπός που σθεναρά επιδιώκει. Αν αυτό θα το επιτύχει με τη γενική απόρριψη του νόμου ή με την απόρριψη μιας μόνο εντολής, τελικά το αποτέλεσμα θα είναι το ίδιο. Ο παραβάτης ενός σημείου, “όστις πταίση εις έν,” δείχνει ότι καταφρονεί ολόκληρο το νόμο. Με την επιρροή και το παράδειγμά του τάσσεται με το μέρος της παράβασης, και θεωρείται “ένοχος πάντων.” (Ιακ. 2:10.)ΜΔ2 647.1

Για να επιδείξει την περιφρόνησή του πρός τα θεϊκά διατάγματα, ο Σατανάς διέστρεψε τις βιβλικές διδασκαλίες και έτσι διάφορες πλάνες συγχωνεύτηκαν με την πίστη χιλιάδων ανθρώπων που ομολογούν ότι πιστεύουν στην Αγία Γραφή. Η τελευταία μεγάλη διαμάχη μεταξύ—αλήθειας και πλάνης αποτελεί το τελειωτικό μαχητικό επεισόδιο του μακραίωνου αγώνα με επίκεντρο το νόμο του Θεού. Σ’ αυτή ακριβώς τη φάση του αγώνα εισερχόμαστε τώρα—ενός αγώνα ανάμεσα στους νόμους των ανθρώπων και στα διατάγματα του Παντοδυνάμου, ανάμεσα στη θρησκεία της Βίβλου και στη θρησκεία των μύθων και των παραδόσεων.ΜΔ2 647.2

Οι δυνάμεις που θα συσπειρωθούν κατά της αλήθειας και της δικαιοσύνης σ’ αυτόν τον αγώνα δρουν ήδη στις ημέρες μας. Ο άγιος λόγος του Θεού, που με τόσα βάσανα και αιματοχυσίες έφθασε στα χέρια μας, ελάχιστα εκτιμάται. Η Γραφή είναι προσιτή σε όλους, αλλά λίγοι τη δέχονται για πραγματικό οδηγό της ζωής τους. Η απιστία κυριαρχεί σε ανησυχαστικό βαθμό, όχι μόνο στον κόσμο, αλλά και μέσα σ’ αυτή την εκκλησία. Πολλοί έφθασαν στο σημείο να αρνούνται τέτοιες βασικές διδασκαλίες που αποτελούν τους στύλους της χριστιανικής πίστης. Οι μεγάλες αλήθειες που παρουσιάζουν οι θεόπνευστοι συγγραφείς γύρω σε θέματα τέτοια όπως η δημιουργία του κόσμου, η πτώση του ανθρώπου, το εξιλαστικό έργο του Χριστού και το αιώνιο κύρος του νόμου του Θεού ουσιαστικά απορρίπτονται, είτε καθολοκληρία, είτε κατά μέρος από μία μεγάλη μερίδα του λεγομένου χριστιανικού κόσμου. Χιλιάδες ανθρώπων που καυχώνται για τις γνώσεις και την ανεξαρτησία τους, κρίνουν πως η απονομή απόλυτης εμπιστοσύνης στη Βίβλο είναι ένδειξη αδυναμίας. Θεωρούν απόδειξη ασυνήθιστης ιδιοφυίας και επιστημολογίας να φέρουν αντιρρήσεις στα λεγόμενα των Αγίων Γραφών, να εξαϋλώνουν και να αποδίδουν αλληγορική έννοια στις πιο βαρυσήμαντες αλήθειες της. Δεν είναι λίγοι οι ιεροκήρυκες που διδάσκουν στο εκκλησίασμά τους, ούτε είναι λίγοι οι καθηγητές που διδάσκουν στους μαθητές τους ότι ο νόμος του Θεού έχει μεταβληθεί ή και ότι έχει καταργηθεί τελείως. Και αυτοί που πιστεύουν ότι οι απαιτήσεις του εξακολουθούν να είναι έγκυρες και ότι πρέπει να εκπληρώνονται με κάθε λεπτομέρεια, υποβλέπονται με ειρωνία και με περιφρόνηση.ΜΔ2 647.3

Απορρίπτοντας την αλήθεια, οι άνθρωποι απορρίπτουν τον Αρχηγό της αλήθειας. Ποδοπατώντας το νόμο του Θεού, αρνούνται το κύρος του Νομοθέτη. Είναι εξίσου εύκολο να δημιουργήσει κανείς ένα είδωλο από ψευδείς διδασκαλίες και θεολογικές πλάνες, όπως να διαμορφώσει ένα είδωλο από ξύλο ή από πέτρες. Παρουσιάζοντας τις ιδιότητες του Θεού διαστρεβλωμένες, ο Σατανάς παρασύρει τους ανθρώπους να σχηματίσουν μια σφαλερή ιδέα για το χαρακτήρα Του. Πολλοί έχουν ενθρονίσει στη θέση Κυρίου του Θεού ένα υποκατάστατο φιλοσοφικό είδωλο, ενώ ο Αληθινός Θεός, όπως μας Τον αποκαλύπτουν ο λόγος Του, ο Χριστός και τα έργα της δημιουργίας, λιγοστούς συναντάει λατρευτές. Χιλιάδες θεοποιούν τη φύση, ενώ αγνοούν το Θεό της φύσης. Αν και κάτω από διαφορετική μορφή, η ειδωλολατρεία υπάρχει τόσο αναντίρρητα μέσα στο χριστιανικό κόσμο των ημερών μας, όπως υπήρχε ανάμεσα στο λαό του Ισραήλ στην εποχή του Ηλία. Ο θεός για πολλούς αναγνωρισμένους εκπροσώπους της επιστήμης, της φιλοσοφίας, της ποίησης, της πολιτικής, της δημιοσιογραφίας, ο θεός των αριστοκρατικών κοσμικών κύκλων, ο θεός πολλών ανωτέρων και ανωτάτων σχολών, ακόμη και μερικών θεολογικών ιδρυμάτων, ελάχιστα διαφέρει από τον Βάαλ το θεό-ήλιο της αρχαίας Φοινίκης.ΜΔ2 648.1

Καμία πλάνη από όσες υιοθέτησε ο χριστιανικός κόσμος δεν καταφέρεται με μεγαλύτερη θρασύτητα εναντίον της εξουσίας του Ουρανού, καμία δεν έρχεται σε πιο άμεση αντίθεση με τις υπαγορεύσεις της λογικής, καμία δεν έχει καταστρεπτικότερες συνέπειες από τη σύγχρονη διδασκαλία που διαρκώς κατακτά έδαφος ότι οι άνθρωποι δεν δεσμεύονται πια με την τήρηση του νόμου του Θεού. Κάθε κράτος έχει τη δική του νομοθεσία που επιβάλλει το σεβασμό και την υπακοή. Χωρίς αυτή καμία κυβέρνηση δεν θα μπορούσε να σταθεί. Αλλά πως είναι δυνατό να φανταστεί κανείς ότι ο Δημιουργός του ουρανού και της γης κυβερνάει χωρίς νόμο τις υπάρξεις της δημιουργίας Του; Ας υποτεθεί ότι διαπρεπείς ιεροκήρυκες δίδασκαν από τον άμβωνα πως οι νόμοι που διοικούν τη χώρα τους και προστατεύουν τα δικαιώματα των πολιτών της δεν είναι υποχρεωτικοί. Ότι περιορίζουν την ατομική ελευθερία και, κατά συνέπεια, δεν πρέπει να υπακούονται. Πόσο διάστημα θα μπορούσαν οι άνθρωποι αυτοί να σταθούν στον άμβωνα; Αλλά είναι μήπως βαρύτερο παράπτωμα η περιφρόνηση των νομοθετημάτων των διαφόρων εθνών και κρατών από την καταπάτηση των θεϊκών εντολών που αποτελούν τη βάση του κάθε κυβερνητικού συστήματος;ΜΔ2 649.1

Θα ήταν κατά πολύ λογικότερο αν τα διάφορα έθνη καταργούσαν τη βασική νομοθεσία τους και άφηναν ασύδοτο το λαό να κάνει ότι θέλει, παρά ο Διοικητής του σύμπαντος να καταλύσει το νόμο Του και να αφήσει τον κόσμο δίχως κανόνα για την κρίση του ενόχου και για τη δικαίωση του αθώου. Θέλομε να γνωρίσομε ποιες θα ήταν οι συνέπειες της κατάργησης του νόμου του Θεού; Το πείραμα ήδη έγινε. Τρομερές σκηνές διαδραματίσθηκαν στη Γαλλία την εποχή που ο αθεϊσμός είχε καταστεί η διοικούσα αρχή. Αποδείχθηκε τότε στα μάτια του κόσμου ότι το τίμημα της αποσκίρτησης από τους θεϊκούς περιορισμούς είναι η υποδούλωση στο σκληρότερο των τυράννων. Μόλις ο κανόνας της δικαιοσύνης παραμεριστεί, ο δρόμος είναι ελεύθερος για την εγκαθίδρυση της επίγειας εξουσίας του πάτρωνα της αμαρτίας.ΜΔ2 649.2

Εκεί όπου περιφρονούνται οι θείες εντολές, η αμαρτία παύει να παρουσιάζεται αμαρτωλή και η δικαιοσύνη να είναι επιθυμητή. Όσοι αρνούνται να υποταχθούν στη διοίκηση του Θεού είναι εντελώς ανίκανοι να διευθύνουν τον εαυτό τους. Με τις ολέθριες διδασκαλίες τους εμφυτεύουν το πνεύμα της ανυποταξίας στις καρδιές μικρών παιδιών και εφήβων—που από φυσικού ρέπουν στην ανυποταγή—και το αποτέλεσμα είναι μια κοινωνική τάξη παρανομίας και διαφθοράς. Ενώ χλευάζουν για αφελείς τους νομοταγείς οπαδούς του Θεού, τα πλήθη πρόθυμα ασπάζονται τα απατηλά κελεύσματα του Σατανά. Αχαλίνωτοι παραδίδονται στην ασέλγεια και επιδίδονται σε αμαρτίες τέτοιες που στο παρελθόν προκάλεσαν τη θεία δίκη για τον εξολοθρεμό των ειδωλολατρών.ΜΔ2 649.3

Αυτοί που διδάσκουν τους άλλους να μη παίρνουν στα σοβαρά τις εντολές του Θεού, σπείρουν την παρακοή και θα θερίσουν την παρακοή. Αν καταλύονταν εντελώς οι από το θεϊκό νόμο επιβαλλόμενοι περιορισμοί, σε λίγο θα παραβλέπονταν και οι ανθρώπινοι νόμοι. Επειδή ο νόμος του Θεού απαγορεύει τις κακοήθεις πράξεις—την απληστία για τα αγαθά του πλησίον, το ψέμα και την εξαπάτηση—οι άνθρωποι σπεύδουν να τον ποδοπατήσουν σαν κώλυμα που παρεμβάλλεται στην ευτυχία της πρόσκαιρης αυτής ζωής τους. Είναι αδύνατο όμως να προβλέψουν τι αποτελέσματα μπορούν να προκύψουν από την καταπάτηση των εντολών αυτών. Αν δεν ήταν απαραίτητη η επιβολή του νόμου, τότε γιατί να φοβούνται οι άνθρωποι την παράβαση; Η ιδιοκτησία δεν θα ήταν πια εξασφαλισμένη. Ο καθένας θα άρπαζε την περιουσία του γείτονά του με τη βία και ο πλουσιότερος θα ήταν πάντοτε ο ισχυρότερος. Ούτε αυτή η ζωή δεν θα ήταν σεβαστή. Η ιερή υπόσχεση του γάμου θα έπαυε να αποτελεί στερεό προπύργιο της οικογενειακής προστασίας. Αυτός που θα είχε τη δύναμη θα έπαιρνε, φθάνει να το ήθελε, τη γυναίκα του πλησίον του με τη βία. Η πέμπτη εντολή θα έμπαινε στην πάντα το ίδιο όπως και η τετάρτη και τα παιδιά δεν θα δίσταζαν να σκοτώσουν τους γονείς, αν με αυτό θα εκπληρώνονταν η επιθυμία της εξαχρειωμένης τους ψυχής. Ο πολιτισμένος κόσμος θα μετατρέπετο σ’ ένα απειθάρχητο συρφετό από ληστές και δολοφόνους, και η ειρήνη, η ησυχία και ευτυχία θα εξαφανίζονταν από το πρόσωπο της γης.ΜΔ2 650.1

Ήδη η διδασκαλία ότι οι άνθρωποι απαλλάσσονται από την υποχρέωση της τήρησης των εντολών του Θεού εξασθένησε το ηθικό σφρίγος και ο χείμαρρος της ανομίας κατέκλυσε τον κόσμο. Παρανομία, ασυδοσία και διαφθορά ξεχύθηκαν σαν ασυγκράτητο κύμα πάνω στην κοινωνία. Και η οικογένεια έγινε ο στόχος του Σατανά. Η σημαία του κυματίζει πάνω και σ’ αυτά ακόμη τα υποτιθέμενα χριστιανικά σπίτια όπου απαντάται ο φθόνος, η υποψία, η υποκρισία, η αποξένωση, η αντιζηλία, η φιλονικία, η προδοσία ιερών παρακαταθηκών, η ασέλγεια. Ολόκληρο το σύστημα των θρησκευτικών αρχών και διδασκαλιών που όφειλαν να αποτελούν τη βάση και τα πλαίσια της κοινωνικής ζωής, μοιάζει με μία κλονιζόμενη, ετοιμόρροπη μάζα. Οι χειρότεροι εγκληματίες, όταν κλείνονται στις φυλακές για τα αδικοπραξήματά τους, πολλές φορές γίνονται αντικείμενα φιλοφρονήσεων και δέκτες δώρων από τον κόσμο σαν να είχαν διαπράξει κανένα επίζηλο επίτευγμα. Μεγάλη διαφήμιση γίνεται τόσο για το χαρακτήρα όσο και για τα εγκλήματά τους. Ο τύπος δημοσιεύει φρικιαστικές εγκληματικές λεπτομέρειες που εξωθούν και άλλους να προβούν σε παρόμοιες απάτες, ληστείες και φόνους. Και ο Σατανάς θριαμβεύει με την επιτυχία των καταχθονίων σχεδίων του. Το ακαταλόγιστο πάθος του εγκλήματος, η δίχως λόγο αφαίρεση της ζωής, η τρομερή αύξηση της ακολασίας και της παρανομίας κάθε είδους και βαθμού, θα έπρεπε να κάνουν όλους τους θεοσεβείς ανθρώπους να αναρωτηθούν, τι πρέπει να γίνει για να αναχαιτιστεί το ρεύμα του κακού.ΜΔ2 650.2

Τα δικαστήρια έχουν διαφθαρεί. Οι πολιτικοί ηγέτες τρέχουν πίσω από το κέρδος και ρέπουν πρός τη φιληδονία. Η παραλυσία σκότισε τις διανοητικές ικανότητες πολλών, ώστε ο Σατανάς ασκεί απεριόριστο σχεδόν έλεγχο επάνω τους. Δικαστές εξαχρειώνονται, δωροδοκούνται, εξαπατούνται. Μέθη και κραιπάλη, πάθη και ζηλοτυπίες και κάθε είδους ανεντιμότητες χαρακτηρίζουν τους αντιπροσώπους της Θέμιδος. “Η δικαιοσύνη ίσταται μακράν· διότι η αλήθεια έπεσεν εν τη οδώ και η ευθύτης δεν δύναται να εισχωρήσει.” (Ησ. 59:14.)ΜΔ2 651.1

Η παρανομία και το πνευματικό σκότος που επικράτησαν κατά την κυριαρχία της Ρώμης, ήταν το αναπόφευκτο αποτέλεσμα της από μέρους της απαγόρευσης των Αγίων Γραφών. Που όμως πρέπει να αναζητηθεί η αιτία της γενικής απιστίας, της απόρριψης του νόμου του Θεού και της επακόλουθης διαφθοράς σ’ αυτό το μεσουράνημα του ευαγγελικού φωτός και σε μία εποχή θρησκευτικής ανεξαρτησίας; Τώρα που ο Διάβολος δεν μπορεί πια να κρατήσει τους ανθρώπους κάτω από τον έλεγχό του με την απαγόρευση των Γραφών, καταφεύγει σε διαφορετικά μέσα για να εκπληρώσει το σκοπό του. Με την υπονόμευση της εμπιστοσύνης των ανθρώπων στη Βίβλο, τα σχέδιά του εξυπηρετούνται εξίσου αποτελεσματικά όπως και με την ολοσχερή καταστροφή της Βίβλου. Εισάγοντας την καινοτομία της παραδοχής ότι ο νόμος του Θεού καταργήθηκε, ο Σατανάς ουσιαστικά καθιστά τους ανθρώπους το ίδιο παραβάτες όπως αν είχαν ολοσχερή άγνοια των προσταγμάτων του. Όπως σε περασμένους αιώνες, έτσι και τώρα, χρησιμοποιεί την εκκλησία για την προώθηση των σχεδίων του. Οι σύγχρονες θρησκευτικές οργανώσεις, κλείνοντας τα αυτιά στις αληθοφανείς, αλλά αντιλαϊκές Γραφικές διδασκαλίες, και τηρώντας εχθρική στάση εναντίον τους, υιοθέτησαν ερμηνείες που συνέβαλαν στην ευρεία διασπορά των κόκκων του σκεπτικισμού. Με την προσκόλλησή τους στην παπική πλάνη ως πρός την αθανασία της ψυχής και την εξακολούθηση της φυσιολογικής μετά θάνατο κατάστασης του ανθρώπου, απέρριψαν τη μοναδική αμυντική δύναμη κατά του εξαπατικού μετώπου του πνευματισμού. Η διδασκαλία των αιωνίων βασάνων έκανε πολλούς να χάσουν την εμπιστοσύνη τους στη Βίβλο. Επίσης όταν παρουσιάζεται το ζήτημα της υποχρεωτικής τήρησης της τετάρτης εντολής κατά τα γραφικά δεδομένα, πολλοί δημοφιλείς κήρυκες του λόγου του Θεού, προσπαθώντας να παρακάμψουν ένα ανεπιθύμητο καθήκον, διακηρύττουν ότι ο νόμος του Θεού καταργήθηκε. Απορρίπτοντας έτσι το νόμο του Θεού, απορρίπτουν μαζί και το Σάββατο. Καθώς προχωρεί το μεταρρυθμιστικό έργο για την επαναφορά του Σαββάτου, η απόρριψη του θεϊκού νόμου για να αποφευχθεί η ανεπιθύμητη τήρηση της τετάρτης εντολής θα λάβει παγκόσμιες σχεδόν διαστάσεις. Τα διδακτικά νάματα των θρησκευτικών αρχηγών άνοιξαν τις πύλες για την είσοδο της απιστίας, του πνευματισμού και της κατάργησης του ιερού νόμου του Θεού. Οι αρχηγοί αυτοί φέρουν την τρομερή ευθύνη για την ανομία που κυριαρχεί στο χριστιανικό κόσμο.ΜΔ2 651.2

Και όμως αυτή ακριβώς η ίδια τάξη ανθρώπων ισχυρίζονται ότι για τη συνεχώς αυξανόμενη διαφθορά η αιτία κατά πρώτιστο βαθμό πρέπει να αναζητηθεί στη βεβήλωση του λεγομένου “Χριστιανικού Σαββάτου” και ότι η αναγκαστική επιβολή της Κυριακής αργίας θα βελτίωνε κατά πολύ το ηθικό επίπεδο της κοινωνίας. Ο ισχυρισμός αυτός απαντάται ιδιαίτερα στην Αμερική όπου η διδασκαλία του πραγματικού Σαββάτου έχει διαδοθεί σε ευρεία κλίμακα. Στη χώρα αυτή η σταυροφορία της Εγκράτειας—μία από τις σημαντικότερες και προεξέχουσες ηθικοπλαστικές μεταρρυθμίσεις—συχνά συνταυτίζεται με τις μεταρρυθμιστικές προσπάθειες της Κυριακής αργίας.ΜΔ2 652.1

Οι υποστηρικτές της κίνησης αυτής εμφανίζονται σαν πρωτεργάτες που άοκνα μοχθούν για την προαγωγή των υψηλοτέρων κοινωνικών συμφερόντων και θεωρούν εχθρούς της εγκράτειας και της μεταρρύθμισης όλους όσους αρνούνται να συνεργαστούν με αυτούς. Το γεγονός όμως ότι μία κίνηση για την παγίωση μίας πλάνης σχετίζεται με ένα έργο που είναι κατά βάθος καλό, δεν αποτελεί επιχείρημα για την υποστήριξη της πλάνης. Μπορούμε να αποκρύψομε το δηλητήριο αν το αναμίξουμε με υγιεινή τροφή, αλλά με αυτό δεν αλλάζομε την ιδιότητά του. Αντίθετα γίνεται τότε ακόμη πιο επικίνδυνο, γιατί είναι ευκολότερο να παρθεί από άγνοια. Ακριβώς ένα τέχνασμα του Σατανά είναι να αναμιγνύει με το ψεύδος τόση μόνο δόση αλήθειας όση ακριβώς χρειάζεται για να το παραστήσει αξιόπιστο. Μπορεί οι πρωτοστατούντες στο κίνημα αυτό της Κυριακής αργίας να συνηγορούν για μεταρρυθμίσεις που χρειάζονται στον κόσμο, για αρχές που συμφωνούν με τη Γραφή. Όταν όμως ανάμεσα σ’ αυτές συμπεριλαμβάνεται μία απαίτηση αντίθετη πρός το νόμο του Θεού, τότε οι δούλοι του Κυρίου δεν μπορούν να συνεργαστούν μαζί τους. Τίποτε δεν μπορεί να δικαιολογήσει την παραμέριση των εντολών του Θεού χάρη των ανθρωπίνων ενταλμάτων.ΜΔ2 653.1

Με τις δύο μεγάλες πλάνες, την αθανασία της ψυχής και την ιερότητα της Κυριακής, ο Σατανάς θα παρασύρει τους ανθρώπους στην παραπλάνηση. Η πρώτη απ’ αυτές θέτει το θεμέλιο του πνευματισμού, ενώ η δεύτερη δημιουργεί φιλικούς δεσμούς με τη Ρώμη. Οι Διαμαρτυρόμενοι των Ηνωμένων Πολιτειών θα είναι οι πρώτοι που θα τείνουν τα χέρια πάνω από το χάσμα για να σφίξουν γερά το χέρι του πνευματισμού. Και θα απλώσουν επίσης το χέρι πάνω από την άβυσσο σε μία θερμή χειραψία με τη δύναμη της Ρώμης. Κάτω από την επιρροή της τριπλής αυτής συμμαχίας, η Αμερική θα βαδίσει στα ίχνη της Ρώμης για την καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.ΜΔ2 653.2

Καθώς ο πνευματισμός μιμείται όλο και πιστότερα τον τιτλοφορούμενο σύγχρονο Χριστιανισμό, αποκτά μεγαλύτερη δύναμη στο να εξαπατά και να παγιδεύει τους ανθρώπους. Αυτός ο ίδιος εύκολα προσαρμόζεται σύμφωνα με τη νέα τάξη πραγμάτων και θα παρουσιαστεί σαν άγγελος φωτός. Με το μέντιουμ του πνευματισμού θα κάνει θαύματα, θα θεραπεύει ασθενείς και θα κατορθώνει πολλά και αναντίρρητα καταπληκτικά πράγματα. Τα πνεύματα θα ομολογούν πίστη στη Γραφή και θα εκδηλώνουν σεβασμό πρός τις διατάξεις της εκκλησίας, ώστε οι ενέργειες τους θα εκληφθούν σαν εκδηλώσεις θεϊκής δύναμης.ΜΔ2 653.3

Η διαφορά ανάμεσα στους λεγομένους Χριστιανούς και στον κόσμο των απίστων έγινε σχεδόν ανεπαίσθητη. Αγαπώντας τα εγκόσμια, τα μέλη της εκκλησίας είναι έτοιμα να συμπράξουν με τον κόσμο. Και ο Σατανάς είναι αποφασισμένος να τους ενώσει σ’ ένα σώμα, κατοχυρώνοντας τα σχέδιά του και παρασύροντας τελικά όλους μαζί στις φάλαγγες του πνευματισμού. Οι Καθολικοί που καυχώνται ότι τα θαύματα αποτελούν ιδιαίτερα σημεία της πραγματικής εκκλησίας, εύκολα θα παρασυρθούν από τη δύναμη αυτή των συγκροτούμενων θαυμάτων. Όσο για τους Διαμαρτυρομένους, αφού απορρίψουν την ασπίδα της αλήθειας, δεν θα δυσκολευτούν και αυτοί να εξαπατηθούν. Καθολικοί, Διαμαρτυρόμενοι και κοσμικοί θα ασπασθούν από κοινού τη μορφή αυτή της ευσέβειας, της χωρίς καμία δύναμη μέσα της και θα αναγνωρίσουν στην ένωσή τους αυτή μία μεγάλη κίνηση για τη μεταλλαγή του κόσμου και τον εγκαινιασμό της πολυπόθητης χιλιετηρίδας.ΜΔ2 654.1

Ο πνευματισμός παρουσιάζει το Σατανά σαν ευεργέτη του κόσμου να θεραπεύει τις ασθένειες των ανθρώπων και να επαγγέλλεται ένα καινούργιο και ανώτερο θρησκευτικό σύστημα. Παράλληλα όμως αυτός εργάζεται σαν καταστροφέας. Με τους πειρασμούς του τα πλήθη οδηγούνται στην απώλεια. Με τις ασυγκράτητες ορέξεις η λογική εκτοπίζεται. Επακολουθούν οι σαρκικές απολαύσεις, οι διαμάχες, οι αιματοχυσίες. Το Σατανά τον γοητεύει ο πόλεμος επειδή ξυπνάει τα χαμερπέστερα πάθη της ψυχής και τελικά, βουτηγμένα στην κακία και στο αίμα, παρασύρει τα θύματά του στην αιώνια καταστροφή. Από αυτόν ωθούμενα τα έθνη ξεσηκώνονται σε πόλεμο μεταξύ τους, επειδή έτσι μπορεί να αποσπά τη σκέψη των ανθρώπων από το έργο της προετοιμασίας για τη μεγάλη ημέρα του Θεού.ΜΔ2 654.2

Και με τα στοιχεία της φύσης εργάζεται επίσης ο Σατανάς προκειμένου να συνάξει το θερισμό του από απροετοίμαστες ψυχές. Γνώστης των μυστηρίων του πολύπλοκου εργαστηρίου της φύσης, χρησιμοποιεί όλη του τη δύναμη για να φέρει τα φυσικά στοιχεία κάτω από τον έλεγχό του μέχρι το σημείο που επιτρέπει ο Θεός. Όταν του δόθηκε η άδεια να πειράσει τον Ιώβ, με τι καταπληκτική ταχύτητα σαρώθηκαν τα πάντα, κοπάδια και αγέλες, σπίτια και δούλοι και παιδιά, η μία συμφορά πάνω στην άλλη, σχεδόν αυτοστιγμή. Ο Θεός είναι εκείνος που προστατεύει τα πλάσματά Του και τα φρουρεί από τη δύναμη του εξολοθρευτή. Ο χριστιανικός όμως κόσμος καταφρόνησε το νόμο του Υψίστου. Γι’ αυτό και ο Θεός θα κάνει ακριβώς αυτό που δήλωσε ότι θα έκανε: θα αποσύρει τις ευλογίες Του από τη γη και θα σηκώσει την προστασία Του από αυτούς που επαναστατούν εναντίον του νόμου Του και διδάσκουν και αναγκάζουν τους άλλους να κάνουν το ίδιο. Όσοι δεν τίθενται κάτω από την ιδιαίτερη προστασία του Θεού υπάγονται στον έλεγχο του Σατανά. Και εκείνος, προάγοντας τα σχέδιά του, μερικούς τους ευνοεί και τους κάνει να ευημερούν, ενώ σε άλλους προξενεί τη συμφορά και κάνει τον κόσμο να πιστεύει ότι ο Θεός είναι υπεύθυνος για τα βάσανά τους.ΜΔ2 654.3

Ενώ από το ένα μέρος θα εμφανίζεται στον κόσμο σαν μεγάλος θεραπευτής που μπορεί να γιατρέψει όλες τις αρρώστιες, από το άλλο μέρος θα προκαλεί διάφορες ασθένειες και θεομηνίες τόσο καταστρεπτικές, που ολόκληρες πολυπληθείς πόλεις θα βυθιστούν στην ερήμωση και στον εξολοθρεμό. Και τώρα ακόμη καταγίνεται με τα έργα του αυτά. Σε δυστυχήματα και συμφορές, σε θάλασσα και σε στεριά, σε μεγάλες πυρκαγιές, σε τρομακτικούς τυφώνες και φοβερές χαλαζοθύελλες, σε καταιγίδες και πλημμύρες, ανεμοστρόβιλους και παλίρροιες και σεισμούς, σ’ όλους τους τόπους και με χίλιους τρόπους, ο Σατανάς εξασκεί τη δύναμή του. Αφανίζει το θερισμό και επακολουθεί η πείνα και η δυστυχία. Μολύνει την ατμόσφαιρα με το θανατηφόρο μίασμά του και χιλιάδες άνθρωποι πεθαίνουν δηλητηριασμένοι. Αυτού του είδους οι δοκιμασίες θα αυξάνουν διαρκώς τόσο σε συχνότητα όσο και σε καταστρεπτικότητα. Άνθρωποι και ζώα εξίσου θα γευτούν τη συμφορά. “Η γή πενθεί, μαραίνεται,” “οι υψηλοί εκ των λαών ... είναι ητονισμένοι· η γή εμολύνθη υποκάτω των κατοίκων αυτής- διότι παρέβησαν τους νόμους, ήλλαξαν το διάταγμα, ηθέτησαν διαθήκην αιώνιον.” (Ησ. 24:4,5.)ΜΔ2 655.1

Και τότε ο μεγάλος απατεώνας θα πείσει τους ανθρώπους ότι υπαίτιοι όλων αυτών των συμφορών είναι οι πιστοί οπαδοί του Θεού. Η τάξη των ανθρώπων που προκαλεί τη δυσμένεια του Ουρανού, θα ενοχοποιήσει για όλες της τις δυσπραγίες αυτούς που με την υπακοή τους στις εντολές του Θεού γίνονται ένας ακατάπαυστος έλεγχος στους παραβάτες. Τότε θα διαδοθεί ότι οι άνθρωποι προσβάλλουν το Θεό με το να παραβαίνουν την Κυριακή αργία· ότι όλες οι θεομηνίες που προκάλεσε η παράβαση αυτή δεν θα σταματήσουν παρά τότε μόνο όταν η Κυριακή αργία επιβληθεί με αυστηρές κυρώσεις και ότι αυτοί οι οποίοι μιλούν για τις αξιώσεις της τετάρτης εντολής, καταστρέφοντας την ευλάβεια που οφείλεται στην Κυριακή, ταράζουν το λαό εμποδίζοντες την επαναφορά του στη θεϊκή εύνοια και στην επίγεια ευημερία. Η κατηγορία που ειπώθηκε παλαιά εναντίον του πιστού δούλου του Θεού θα επαναληφθεί και μάλιστα πάνω στα ίδια γερά βάθρα: “Και ως είδεν ο Αχάβ τον Ηλίαν, είπε πρός αυτόν ο Αχάβ, συ είσαι ο διαταράττων τον Ισραήλ; Ο δε είπε, δεν διαταράττω εγω τον Ισραήλ, αλλά συ και ο οίκος του πατρός σου· διότι σεις εγκαταλίπετε τας εντολάς του Κυρίου, και υπήγες κατόπιν των Βααλείμ.” (Α΄ Βασ. 18:17-18.) Όταν η οργή του λαού εξαφθεί με τις ψευδείς κατηγορίες κατά των απεσταλμένων του Κυρίου, τότε οι άνθρωποι θα στραφούν εναντίον τους με την ίδια μανία όπως ο αποστάτης Ισραήλ στράφηκε εναντίον του προφήτη Ηλία.ΜΔ2 655.2

Η με θαύματα εκδηλούμενη δύναμη του πνευματισμού θα στραφεί εναντίον εκείνων που προτιμούν να υπακούουν στο Θεό μάλλον παρά στους ανθρώπους. Επικοινωνά πνεύματα από τον κόσμο του υπερπέραν θα εξαγγέλλουν ότι είναι σταλμένα από το Θεό με σκοπό να πείσουν για την πλάνη τους όσους δεν συμμορφώνονται με την Κυριακή αργία και θα διακηρύττουν ότι οι νόμοι του κράτους πρέπει να τηρούνται σαν νόμοι του Θεού. Θα θρηνούν για τη μεγάλη διαφθορά του κόσμου και θα επικυρώνουν την εκδοχή των θρησκευτικών καθοδηγητών ότι η μεγάλη έκλυση των ηθών στον κόσμο απορρέει από τη βεβήλωση της Κυριακής ημέρας. Τότε μεγάλη αγανάκτηση θα εξαφθεί εναντίον όλων εκείνων που θα αρνούνται να συμμορφωθούν με τη μαρτυρία αυτή των πνευμάτων.ΜΔ2 657.1

Η στρατηγική του Σατανά κατά την τελευταία αυτή πάλη εναντίον του λαού του Θεού, θα είναι η ίδια που χρησιμοποίησε στην αρχή της μεγάλης διαμάχης στον ουρανό. Ενώ διατείνετο τότε ότι επεδίωκε να προάγει τη σταθερότητα της θεϊκής διακυβέρνησης, κρυφά επιστράτευε όλες του τις δυνάμεις για να επιφέρει την ανατροπή του, αποδίδοντας το δικό του έργο στους πιστούς αγγέλους. Την ίδια εξαπατική μέθοδο υιοθέτησε στην ιστορία της η Ρωμαϊκή εκκλησία. Ενώ διακήρυττε ότι ενεργούσε σαν εκπρόσωπος του Θεού, ζητούσε ταυτόχρονα να εξυψωθεί η ίδια πάνω από το Θεό και να αλλοιώσει το λόγο Του. Κατά τη Ρωμαϊκή κυριαρχία, όσοι καταδικάζονταν σε θάνατο για την πιστότητα τους στο ευαγγέλιο, χαρακτηρίζονταν σαν κακοποιά στοιχεία. Στιγματισμένοι σαν σύμμαχοι του Σατανά, επιβαρύνονταν με όλων των ειδών τις κατηγορίες ώστε να παρουσιάζονται στα μάτια του κόσμου, ακόμη και στα δικά τους μάτια, σαν απεχθέστεροι εγκληματίες. Το ίδιο θα επαναληφθεί και τώρα. Ενώ ο Σατανάς προσπαθεί να εξοντώσει τους νομοταγείς οπαδούς του Θεού, στον κόσμο θα τους ενοχοποιεί σαν παραβάτες του νόμου, σαν άτομα που προσβάλλουν το Θεό και προκαλούν τα δεινά της ανθρωπότητας.ΜΔ2 657.2

Ο Θεός ποτέ δεν εκβιάζει τη θέληση ούτε τη συνείδηση του ανθρώπου. Αντίθετα ο Σατανάς σ’ αυτό το μέσο του άγριου εξαναγκασμού καταφεύγει προκειμένου να ασκεί τον έλεγχό του επάνω σ’ αυτούς που δεν μπορεί να εξαπατήσει διαφορετικά. Είτε με το φόβο είτε με τη βία αγωνίζεται να κυριαρχήσει στις συνειδήσεις των ανθρώπων και να εξασφαλίσει την εκδήλωση υποταγής σ’ αυτόν τον ίδιο. Για την πραγματοποίηση του σκοπού αυτού εργάζεται μέσο των θρησκευτικών και πολιτικών αρχών με το να τους παρακινεί να επιβάλουν τους ανθρώπινους νόμους, καταφρονώντας το νόμο του Θεού.ΜΔ2 658.1

Όσοι τιμούν το Σάββατο της Γραφής θα κατηγορηθούν σαν εχθροί του νόμου και διασαλευτές της τάξης, σαν παραβιαστές των ηθικοκοινωνικών θεσμών, σαν πρόξενοι της αναρχίας και της διαφθοράς και σαν υπαίτιοι της οργής του Θεού πάνω στη γη. Οι περιορισμοί τους οποίους υπαγορεύει η συνείδηση θα χαρακτηριστούν σαν ισχυρογνωμοσύνη, σαν πείσμα και σαν περιφρόνηση της εξουσίας. Θα κατηγορηθούν για δυσμένεια κατά του καθεστώτος. Κήρυκες του ευαγγελίου, μη αναγνωρίζοντες την υποχρέωση της τήρησης του θεϊκού νόμου, θα υποστηρίζουν από τον άμβωνα ότι οι άνθρωποι υποχρεούνται να υποτάσσονται στις αξιώσεις των πολιτικών αρχών, αφού αυτές είναι από το Θεό ταγμένες. Μπροστά σε νομοθετικά σώματα σαν σε ποινικά δικαστήρια, οι τηρητές των θεϊκών ενταλμάτων θα ενοχοποιούνται και θα καταδικάζονται. Τα λόγια τους θα παρερμηνεύονται και τα ελατήριά τους θα διαστρέφονται με το χειρότερο τρόπο.ΜΔ2 658.2

Απορρίπτοντας οι Διαμαρτυρόμενες Εκκλησίες τα σαφή Γραφικά επιχειρήματα τα αναφερόμενα στην υπεράσπιση του νόμου του Θεού, θα θελήσουν να κάνουν αυτούς τους οποίους δεν μπορούν να ανατρέψουν με Βιβλικές αποδείξεις να σιγήσουν. Αν και δεν το αναγνωρίζουν, εγκαινιάζουν τώρα μια τακτική που θα οδηγήσει στον κατατρεγμό όσων συνειδητά αρνούνται να μιμηθούν τον υπόλοιπο χριστιανικό κόσμο και να αναγνωρίσουν το παπικό Σάββατο.ΜΔ2 659.1

Επίσημοι εκκλησιαστικοί και πολιτικοί εκπρόσωποι θα συνεργαστούν στις προσπάθειες τους να δωροδοκήσουν, να πείσουν ή να εξαναγκάσουν όλες τις κοινωνικές τάξεις να τιμήσουν την Κυριακή ημέρα. Η έλλειψη της θείας αυθεντίας θα αναπληρωθεί με εξαναγκαστικά νομοθετικά θεσπίσματα. Η πολιτική διαφθορά εξαφανίζει την αγάπη για τη δικαιοσύνη και το σεβασμό για την αλήθεια. Και σ’ αυτή ακόμη τη φιλελεύθερη Αμερική κυβερνήτες και νομοθέτες, για να μη χάσουν την εύνοια του λαού, θα ενδώσουν στη γενική απαίτηση για την έκδοση ενός νομοθετικού διατάγματος που θα κατοχυρώνει την Κυριακή αργία. Η ελευθερία της συνείδησης που με τόσες θυσίες αποκτήθηκε, δεν θα υπολογίζεται πια. Στη μελλοντική αυτή σύγκρουση θα παραστούμε μάρτυρες της έμπρακτης εφαρμογής των προφητικών αυτών λόγων: “Ωργίσθη ο δράκων κατά της γυναικός, και υπήγε να κάμη πόλεμον με τους λοιπούς του σπέρματος αυτής, τους φυλάττοντας τας εντολάς του Θεού και έχοντας την μαρτυρίαν του Ιησού Χριστού.” (Αποκ. 12:17.)ΜΔ2 659.2